Of de langverwachte renaissance van IT nou juist gaat komen met Grid Computing is de vraag. De marketingmachine draait in ieder geval op volle toeren! Oracle lanceerde kortgeleden in Amsterdam met een gelikt gevoel voor drama hun nieuwe 10g product. En het lijkt een kwestie van weken te zijn voordat Grid voor Dummies bij bol.com kan worden besteld.

Het zal geen toeval zijn dat Oracle’s vette reclamefilmpjes deels op de Matrix zijn gebaseerd: Grid Computing is trendy. Programmeren voor het Grid doe je in een lange leren jas en met een zonnebril op. Als je hulp nodig hebt, bel je een collega met je openklikkende Nokia: Tank I Need An Exit.

Of heeft de associatie met de Matrix eerder te maken met een werkelijkheid die er in feite niet is? Het is hard zoeken naar waar de revolutie nu precies zit in Grid Computing. Grids zullen in veel gevallen onzichtbaar zijn voor systeemontwikkelaars. Je kunt in volmaakte retrostijl applicaties met Forms maken waar wolken motten uit opstijgen en het systeem toch op een grid laten draaien. Je hebt dan minder hardware nodig om met zelfs de zwaarste piekbelastingen om te kunnen gaan. Leuk nieuws. Maar vooral voor de CFO die op maandagochtend glunderend zijn Excel spreadsheet opstart.

Spannender wordt het als je straks computerdiensten werkelijk op dezelfde manier als stroom kunt afnemen. Ergens vanuit het grid haal je de services die je nodig hebt om ze snel te combineren tot toepassingen. En of zo’n grid nou draait onder auspiciën van Oracle, IBM, HP of SUN is fascinerend oninteressant. Als ontwikkelaar werk ja dan vanuit een servicegeoriënteerde architectuur. Internetstandaards, zoals webservices, zijn de enige lijm met een verder onzichtbaar grid.

In de Convention Factory in Amsterdam is overigens nog een flinke borrel geschonken na de succesvolle introductie van Oracle10g. In strak zwarte pakjes gestoken meisjes dansten op trancehouse terwijl database adminstrators op spekzolen en adviseurs in blauwe pakken napraatten. Hoezo subrealiteit. Misschien toch maar die blauwe pil?

Dit weekend zag ik Boom Chicago in het Leidsepleintheater in Amsterdam. Het nieuwe programma van deze ernstig doorgefreakte Amerikaanse improvisatie-junkies heet 'Boom Chicago Saves the World - sorry for the mess'. Hoogtepunten: een driespraak tussen Jezus, Mohammed en Mozes (Mohammed tegen Jezus: 'No Way Jaweh!') en een persiflage op Idols met Al Pacino in de jury. Ook mooi: de technicus die live met behulp van Internet achtergrondbeelden probeerde te vinden bij de thema's die net seconden vantevoren door de zaal naar de spelers werden geschreeuwd. Dat lukt in ieder geval één keer heel goed, toen het over Australië ging. In een oogwenk Ayers Rock als decor. Het zal me niet verbazen als dit weer een klassiek geval van Powered By Google is. Toen ik in ieder geval 'Ayers Rock' googelde, kreeg ik onderstaand plaatje terug. En dat lijkt wel heel erg op wat bij Boom Chicago tevoorschijn werd getoverd.



Evengoed geeft Google overigens volgens een recent onderzoek meer dan 80 miljoen hits op het woord 'porn', op een goede tweede plaats gevolgd door het niet minder krachtige 'xxx'. Hoezo worden de glasvezelkabels niet genoeg gebruikt? En dan toch nog de gehele Internettende wereld durven lastig te vallen met spam over oninteressante sex, niet werkende haargroeimiddelen, malafide financieringspraktijken en blauwe pillen.

Weg met die ellende. Vandaag schafte ik spambully aan. Volgens Wired Magazine op afstand het beste filter om onzinmail tot op het bot uit te roeien. Ik houd de lezer de komende dagen op de hoogte.

De Jellinek-kliniek in Amsterdam gaat een digitaal afkickproject opzetten voor notoire zatlappen. Zo kun je via Internet en SMS van je drankverslaving afkomen. Nog even los van de vraag waarom je van zo'n verslaving af zou willen: hoe gaan de bollebozen van Jellinek dit precies regelen? Men schijnt in ieder geval te overwegen SMS'jes te sturen naar de afkickende dronkaards. Er wordt dan gedacht aan opbeurende teksten als 'Houd vol' en 'Als je je best doet, lukt het'. Enig idee wat ze daar in Amsterdam aan SMS-antwoorden kunnen verwachten? Ik houd het vooral op 'fuck you softie' en 'heb ff geen tijd voor je, ben aan t zuipen'.

Over welk doelgroep hebben we het hier eigenlijk? Een beetje dakloze alcoholicus zie ik nog niet met een kinky Nokiaatje sms'jes uitwisselen met de kliniek. Laat staan dat ze links van de derde vuilnisbak even hun IBM Thinkpad tevoorschijn halen en naar de site van Jellinek surfen. Verdomd, het zal eerder mijn eigen categorie zijn: van die verwende freaks die alles op het Internet doen. Het nieuws lezen op Nu.nl, DVD van Pink Floyd (Live at Pompeii) bestellen bij Bol, de facturen goedkeuren op Privver en ook nog even gezellig afkicken op Jellinek.nl.

Ik zal er eens over nadenken. Bij een half flesje rode wijn. Gek hè, dan zie ik de dingen altijd in het juiste perspectief.

Als je verveeld bent, brengt technologie vaak uitkomst. Een waarheid als een koe die al eeuwen fier overeind staat. Ook in deze nieuwe eeuw. En reken maar dat je je verveeld voelt als je in twaalf kilometer file gestrand bent. Om de paar minuten komen er even drie auto's op gang, daarna komt de hele rij weer mismoedig tot stilstand. Naast je rijdt al een uur dezelfde beleidsmedewerker van het Ministerie van Onmacht en Burgerlijke Zaken in een donkerblauwe Ford Mondeo. Op diens ruit zitten plastic dierentuinfiguurtjes. De cabrio vol met blonde fotomodellen staat net een kilometer verderop in de file. Zal je altijd zien.

Zelf heb ik een tijdje geleden eens in zo'n file in België gestaan. De Gemeentelijke autoriteiten hadden besloten de gehele rondweg om Gent schoon te maken met een tandenborstel. Dat kon alleen door alle doorgaande wegen af te sluiten en omleidingen te trekken langs niet in kaart gebrachte boerenpaadjes. In de ware Boeddhistische aard besloot ik dat oponthoud een geschenk was van stilte en retrospectieve bezinning. Bovendien had ik mijn Tablet PC bij me, inclusief het rode Vodafone GPRS-lipje. Dat hielp wel.

Zo moet een familielid zich vandaag ook gevoeld hebben toen hij in die twaalf kilometer voor Gouda stond. Hij had dan wel geen Tablet PC bij zich, maar de nieuwste NEC Imode met camera bood ook genoeg hersenloos vertier. Zo kon hij me online een foto sturen van de deerniswekkende treurigheid waarin hij stond. Ik hoop dat het geholpen heeft.

Waar gaat zo'n troonrede nou eigenlijk over? In ieder geval niet over IT. Ik raakte net verzeild in borrelpraat met een vakgenoot (vermijd dat overigens, als het even kan). Deze beklaagde zich over het feit dat de koningin geen melding had gemaakt over de opkomst van Open Source. Zelf kon ik het rijtje maatregelen spontaan opdreunen, dus ik heb maar niet geluisterd. In tijden van economische bloei gaat het over ontwikkeling, ontplooiing en vrije expressie. Als het minder gaat, moeten we met zijn allen impopulaire stappen terug maken om een fundament te leggen voor een gezonde toekomst.

Afijn, geen Open Source dus. En ook geen innovatie. Slimme tip voor Balkenende, rechtstreeks vanaf de wijnproeverij: ontwikkel de nieuwe systemen voor lokale overheden in een Open Source-model. Voor je het weet haakt heel politiek correct Nederland aan, want Open Source zorgt niet alleen voor lagere licentiekosten en minder afhankelijkheid van leveranciers, maar is ook goed voor het milieu, stimuleert de multiculturele integratie en bevordert de solidariteit. O ja, en de bonussen zijn prestatie-afhankelijk. Open Source is heel Nederlands, heel Wouter Bos en nog veel meer Jan Marijnisse. Inkoppen, minister-president!

Deze column begint blijkbaar door te dringen tot diep in de provincie. Ik had zondag nog niet de tekst gepubliceerd over de opkomst van GSM-camera's of in Dokkum lag men met wijdopen ogen wakker. Verdomme, die dekselse Tolido heeft gelijk! Als je al vanaf de heup ontklede exhibitionisten kan fotograferen, dan opent zich een hele nieuwe schatkamer.

Zo'n 18 jarige Fries die dan echt creatief meedenkt en dat starre historisch beladen denken van zich af gooit. Gewoon het juiste moment om af te rekenen met die trieste beladenheid van wat er 1200 jaar geleden met Bonifacius gebeurde. Dokkum opnieuw op de kaart zetten, daar moet het om zijn gegaan. Even je mobieltje onder de deur van het kleedhokje houden en het 44-jarige slachtoffer is binnen 5 seconden totaal ontkleed gepubliceerd op het Internet. Jammer dat de dader ook nog niet even een verklarend berichtje erbij kon typen. Dat staat een stuk verzorgder op zo'n moblog. Helaas had de lokale veldwachter hem toen al in de kraag gegrepen.

Wat brengt de technologie ons toch op een hoger metafysisch niveau.

Blijven er altijd dingen knagen. Het slachtoffer was 44 jaar: heeft zo'n jongen een moedercomplex of was het Madonna in dat kleedhokje? Heb je niet een flitser nodig? Sinds wanneer hebben ze een zwembad in Dokkum? Blij dat het geen volle maan is vannacht. Dan doe je helemaal geen oog meer dicht.

Er is geen houden aan: telefoons met ingebouwde camera's overspoelen consumerend Nederland. Kortgeleden kreeg ik al realtime een foto opgestuurd uit het casino in Scheveningen. Deze werd ter plekke gefabriceerd met het nieuwste Imode-toestel. De portier schijnt niks te hebben doorgehad. Stond te controleren of iedereen wel nette kleren aan had, ondertussen werd het hele casino van onder tot boven gefotografeerd. Met een verdekt opgesteld mobieltje.

Privacy? Leuk concept. Uit de vorige eeuw. Ik las vandaag van een potloodventer - ergens in de provincie - die wel heel hard met de vooruitgang werd geconfronteerd. Net als op elke andere werkdag stelde hij zich verdekt op op een geschikt kruispunt. Het zal het centrum van Emmercompascum zijn geweest. Zijn nieuwe slachtoffer werkte deze keer niet mee. In plaats van bleek weg te trekken bij het zien van zijn bleke, deerniswekkende gereedschapskist, pakte de struise Drentse haar GSM en klikte snel een paar foto's. Daarna fietste ze linea recta door naar het politiebureau, waar de PC al stond te snorren. Typisch geval van Caught in the Act.

Nog even en je zet geen stap meer zonder vereeuwigd te worden. Ik geloof daarom in het bestaansrecht van Iceberg Systems. Hun Safe Haven technologie zet digitale camera's die te dichtbij komen op non-actief. Zo creëer je letterlijk een vrijplaats om je heen waarin niet gechat, ge-emailed, getelefoneerd of gefotografeerd kan worden. Aanrader voor Willem Alexander en Maxima. Die moeten immers iets verzinnen, nu de verzamelde pers - aangevoerd door het kwaliteitsblad de Haagse Courant - het fotoverbod rond hun landgoed heeft weten op te heffen. De paparazzi slaan hun tentenkampen al op rond De Horsten. Op de Trap des Levens staat een paparazzi nog een stuk lager dan een exhibitionist. Digitaal uitroken is de enige remedie.

Ik praat met een journalist van Elsevier die voor het decembernummer een sappig item over gadgets aan het voorbereiden is. Of ik misschien wat leuke apparaatjes weet.

Ik dacht het wel.

Geachte lezer, op zijn minst tot aan december gaat deze weblog periodiek geteisterd worden door Tolido's Gadget Alert. En neem van mij aan dat die sirene wel kan blijven loeien! De wereld is bevolkt met gedeformeerde, dolende zielen. Een ideale doelgroep voor de producenten van razendknappe, innovatieve technologietjes. De Waarom Vraag wordt nooit gesteld door de kopers van Gadgets. Een goed Zen-boeddhistisch principe dat ook in de nieuwe eeuw moeiteloos stand houdt.

Op zich ga je toch al niet snel vragen stellen rond een apparaat als de USB Tandenborstel. Het is al bijna herfst. Voor je het weet ben je depressief. Ik neem aan dat je op zijn minst een CD met een driver nodig hebt. Misschien is er ook wel handige software waarmee je de toestand van de tandenborstel kunt bekijken vanaf je PC.
Verdorie, voor je het weet ontsnapt dat ding aan de firewall thuis. Wordt je Internet Jordan opeens gehackt door een giegelende, veel te dikke tiener uit Californië. Moet je eens opletten wat een kwaadwillend iemand allemaal met Prodent kan uithalen.

Na zware aanvallen van verwardheid en hysterie hebben ze bij de RIAA blijkbaar weer moed gevat. Op het hoofdkantoor van de Amerikaanse Buma Stemra is eens flink uitgehuild. Zakdoeken zijn broederlijk gedeeld. Daarna kwam de beslissende brainstormsessie: hoe houden we het downloaden van muziek tegen? Een vraag in dezelfde klasse als kunnen de blaadjes nou eens niet vallen in de herfst of waarom moet het altijd zo koud zijn op de noordpool. Een reactionaire bedoening moet het zijn geweest van een stel verbeten conservatieven met een intense heimwee naar de kneuterigheid van de jaren '50. Met zijn allen rond den grammofoon zitten om de zoveelste evergreen van Pat Boone te beluisteren.

Met een 78-toeren plaat kreeg je toentertijd echte waar in handen: een joekel van een schijf waar je een halve rol kadopapier voor nodig had. Met de komst van de single is het eigenlijk al mis gegaan. Daarna kwam de CD. En nu wordt muziek onzichtbaar. Een heel rouwproces, vooral als je van het groeitempo van een boom al een opgejaagd gevoel krijgt.

Wel triest dat het ziektebeeld van de RIAA nu zelfs gepaard gaat met het brutaliseren van kinderen. Een 12-jarig meisje de stuipen op het lijf jagen door tienduizenden dollars te eisen omdat ze muziek van het Internet heeft gehaald. Stom! Straks heeft de doelgroep helemaal geen geld meer om CD's te kopen. Failliet gesewed door de verzamelde platenbonzen.

In het licht van deze gebeurtenissen deed het me bijna pijn om vandaag een CD te kopen. Maar ik moest wel: Dance of Death van Iron Maiden is zojuist vrijgegeven.



De titel is wel toepasselijk, gezien de hinderlijke stuiptrekkingen van de RIAA. Bovendien steun ik graag de heren van Iron Maiden. Die privé-jets moeten ook vliegen.

Software in gebruiksvoorwerpen: het blijft een beladen onderwerp. Een paar jaar geleden kreeg ik een demo van de allereerste WAP-telefoon, de Nokia 8110 die tot op dat moment alleen te zien was geweest als cool decorstuk in de Matrix. Had iedereen toen maar de Blue Pill genomen, dan waren we verlost geweest van alle ideeën rond het functioneel opleuken van de mobiele telefoon.



De demo begon toentertijd veelbelovend. Met een nonchalante klik schoot het toetsenbord tevoorschijn. Tank, I need an exit! Aangemoedigd door dit succes wilde de demonstrateur een WAP-site laten zien. Daartoe opende hij de ingebouwde browser. Het systeem sloeg onmiddellijk muurvast. Alsof in Windows 98 het geheugen op was, zo hard kwam de klap aan. Dead and Burried. Morrelen hielp niet. Ctrl-Alt-Del kende men bij Nokia nog niet, dat werd al snel duidelijk. Na minuten van vertwijfelde pogingen restte het roemloos verwijderen van de batterij.

Op dat moment zag ik de Objectieve Waarheid, badend in een helder licht. Op de achtergrond klonk een ijle harp. Ik wist dat WAP een genadeloze flop zou worden. De klokkenluider van het barsten van de Internet-bubble was zojuist gecrashed. Een diepe economische recessie en wereldwijde politieke onrust konden niet uitblijven.

Apparaten werken best goed. Tot we ze uitrusten met software. Microsoft brengt momenteel de Smartphone op de markt: een combinatie van een GSM en Pocket Windows. Voor je het weet ben je drie minuten aan het booten voordat je kunt bellen. De gemiddelde Mercedes is ondertussen uitgerust met bijna 100 ingebouwde processoren. Straks trek de je contactsleutel eruit, vraagt het systeem 'Do You Really Want to Quit?'. We helpen de maatschappij wel verder met IT!

Waar het toe leidt? Kortgeleden gaf ik een collega een lift naar het hoofdkantoor. Ze zat nog niet op de stoel naast me, of gelijk die melding op het dashboard: 'New Hardware Found'. Zal je altijd zien dat de installatie-CD in geen velden of wegen te bekennen is.

Dat Van Dale in de volgende editie 'Googelen' mag opvoeren is ondertussen in ruime kring bekend. Andere zoekmachines bestaan alleen nog volgens vage geruchten. Als je door een vlaag van nostalgie wordt besprongen, is het leuk om nog eens op Altavista te kijken. Goede oude tijd! Er werd vroeger heel wat gepionierd, jongen.

Toch is het interessant om te zien hoe Google steeds creatiever wordt gebruikt. Ik mag me graag ophouden in de buurt van Java-programmeurs. Je leert eens een exotisch scheldwoord, of er blijkt een nieuwe kroeg te zijn geopend. Altijd verse inspiratie. Vandaag was het weer zo ver. Na geamuseerd te hebben geluisterd naar een verhandeling over de kwaliteitsattributen van vrouwelijke programmeurs in India, hoorde ik het gesprek overgaan op het oplossen van fouten tijdens het coderen van software. Ik maar denken dat je een foutmelding nog steeds opzoekt in een manual. Of dat je de helpdesk van IBM belt.

Helemaal mis. Totaal retro. Als je een foutmelding krijgt, dan copy&paste je die in Google en binnen 0.3 seconden heb je de oplossing gevonden. Ergens ter wereld is er altijd wel een programmeur tegen het hetzelfde probleem opgelopen, die daarna de bloedig gevonden oplossing heeft gepubliceerd op het web. Met dank aan de kenniseconomie.

Toen ik een IT-docent vanmiddag vertelde over deze feilloze strategie keek hij er nauwelijks van op: "doen wij al twee jaar met scripties, even een te mooi stuk tekst in Google opvoeren en je haalt er zo de plagiaat-gevalletjes uit".

In dat geval maar goed dat Adriaan van Dis geen Internet heeft.

Als auto heb ik de Toyota Prius toch al nooit zien zitten. Te verantwoord, te bedacht. Te Japans, eigenlijk. Net zoals auto's te Duits, te Frans, te Zweeds, te Aziatisch of te Amerikaans zijn. Alleen met Italiaanse voertuigen heb ik dat niet. Maar komaan, we dwalen af.

De Prius heeft een nieuw snufje. Hij parkeert zichzelf in. Een combinatie van sensoren en uitgekiende software zorgt hiervoor. Gaat u even rustig achterover zitten, adem eens diep in en laat de verpletterende werkelijkheid van deze nieuwe ontwikkeling over u komen. Hoe zal die software zijn gemaakt? Door een groepje lacherige Java-programmeurs? Leer mij dat menstype kennen. Het hele weekend aan de drank en tot diep in de nacht met Korn meeschreeuwen in rokerige kroegen. Net anderhalf uur geslapen en alweer achter het bureau bij de werkgever. Tegen die tijd dansen de regels code voor je ogen, neem dat van mij aan. Er wordt dan niet meer zo nauw gekeken op een puntkommaatje meer of minder. Die cursus Defensief Programmeren verlaat ter plekke het korte termijngeheugen en de testafdeling is net weg voor het jaarlijkse bedrijfsuitje, een workshop Kies de Kleur die bij je Type past.

Software is mensenwerk, resumerend. En zolang dat zo is, wacht ik op servicepack 3, voordat ik me aan een proefrit in de Toyota Prius waag. In de tussentijd is er altijd nog de zogenaamde bumper. Boem is ho.

Graag zou ik vandaag dieper ingaan op actuele IT-onderwerpen die om een objectieve, ter zake kundige analyse schreeuwen. Maar helaas, het is al kwart over tien 's avonds en ik wordt geacht morgen om 5 uur op te staan. Het betere arbeidsethos! Alsof we de Afsluitdijk weer opnieuw moeten aanleggen: op den achtergrond zwoegt het stoomgemaal terwijl bezwete lijven glanzende keien in den zuyderzee storten. IT is een fysiek zwaar vak. Maar weinig mensen weten dat.

Jammer, anders had ik hier ter plekke commentaar kunnen leveren op het visionaire initiatief van de gemeente Vlaardingen. Men overweegt daar bij optredende rampen voortaan SMS'jes te sturen naar de in gevaar zijnde burgers. Dat zou een stuk effectiever werken dan sirenes; want wie luistert daar immers tegenwoordig nog naar.

Verdomd, het is waar. Als je ook maar een beetje van 2003 bent, wordt je alleen nog geactiveerd door het SMS-piepje van je mobiele telefoon. Altijd die spannende vraag wie er contact met je probeert op te nemen. Die buitenechtelijke geliefde, die vriend met een roddel, een plotselinge uitnodiging voor een avond vol drank?

Kan het dus binnenkort ook de gemeente Vlaardingen zijn. "ff uitkijken, r komt een kruisraket aan xxx De Gemeenteraad". Je zal net met zijn vijfduizenden in een stadion zitten. Famous Last Beeps.

Het is een hard gelag om de voortschrijdende technologie van deze wereld in het oog te moeten houden. Eigenlijk word je bijna voortdurend gedwongen tot het aanschaffen van nieuwe, ogenschijnlijk nutteloze apparaten. Iemand moet dat doen. Sinds een maand of wat heb ik nu bijvoorbeeld een EyeToy in huis: een soort van webcam die moet worden aangesloten op de PlayStation 2. Eenmaal gemonteerd volgt het peperdure geval al je bewegingen. Je lijf wordt geprojecteerd in het beeld en is vanaf dat moment een alternatieve gebruikersinterface. Even met de linkerhand zwaaien en je hebt een menu-item geselecteerd. Net zo makkelijk pak je met de hand een voorwerp op het scherm vast en verplaats je het.

In de doos treffen we naast de camera een disk met 12 spelletjes aan, allemaal speciaal gemaakt voor bediening via de EyeToy. Mijn favoriet: een knokspel waarin je uit allerlei hoekende opduikende chineesjes moet neermeppen. Met van die bleke muishandjes kom je er dan niet. Gewoon met volle kracht uithalen naar dat tuig!



In de wijk heb ik altijd al een beetje een naam gehad. Zo'n rare vent die iets met computers doet: een onbetrouwbare snuiter door wiens toedoen de beurzen zijn gekelderd en complete zomers het zonder regenval moeten doen. Sinds de EyeToy in huis is, is het hek van de dam. Argwanende buren patrouilleren langs mijn raam en overleggen duister mompelend over welk actie nu het meest voor de hand ligt: de wijkagent inschakelen of de deur gelijk maar intrappen. En dat omdat ik tegenwoordig in mijn eentje voor de TV - middenin de woonkamer - wilde hak- en zwaaibewegingen sta te maken. Zo nu en dan oefen ik zelfs mijn Japanse Kiai kreet; ik geef toe dat zoiets vreemd kan overkomen.

Even goed, met de komst van interfaces als de EyeToy is het definitief afgelopen met nare aandoeningen als de muisarm en RSI. Ik zie er naar uit. Wel goed uitkijken dat je straks op kantoor niet een linkse directe krijgt van een collega die net zijn email aan het checken is. Gevaarlijk jongen, computers.