In de doos treffen we naast de camera een disk met 12 spelletjes aan, allemaal speciaal gemaakt voor bediening via de EyeToy. Mijn favoriet: een knokspel waarin je uit allerlei hoekende opduikende chineesjes moet neermeppen. Met van die bleke muishandjes kom je er dan niet. Gewoon met volle kracht uithalen naar dat tuig!
In de wijk heb ik altijd al een beetje een naam gehad. Zo'n rare vent die iets met computers doet: een onbetrouwbare snuiter door wiens toedoen de beurzen zijn gekelderd en complete zomers het zonder regenval moeten doen. Sinds de EyeToy in huis is, is het hek van de dam. Argwanende buren patrouilleren langs mijn raam en overleggen duister mompelend over welk actie nu het meest voor de hand ligt: de wijkagent inschakelen of de deur gelijk maar intrappen. En dat omdat ik tegenwoordig in mijn eentje voor de TV - middenin de woonkamer - wilde hak- en zwaaibewegingen sta te maken. Zo nu en dan oefen ik zelfs mijn Japanse Kiai kreet; ik geef toe dat zoiets vreemd kan overkomen.
Even goed, met de komst van interfaces als de EyeToy is het definitief afgelopen met nare aandoeningen als de muisarm en RSI. Ik zie er naar uit. Wel goed uitkijken dat je straks op kantoor niet een linkse directe krijgt van een collega die net zijn email aan het checken is. Gevaarlijk jongen, computers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten