Ik moet toegeven dat ik kan voorstellen dat het voor bepaalde gezinnen hard is aangekomen dat de PC privé-regeling met onmiddellijke ingang door de regering is afgeschaft. Nooit meer een PC aanschaffen die je kunt aftrekken van de belastingen, dat komt net name bij de kansarmen keihard aan. Maar dat nu uitgerekend Megasellers moet gaan schreeuwen dat het einde van de Kenniseconomie nabij is, dat ligt er wat dik bovenop. Meneer de directeur bedoelt waarschijnlijk dat het einde van Megasellers nabij is. Zelf vraag ik me dan altijd levendig af hoe zo'n PC precies gebruikt gaat worden. Uit eigen (familie)ervaring weet ik dat het hier hoofdzakelijk gaat om MSN'en en Kazaa'en. En het afstruinen van een paar gezellige forums rond bijvoorbeeld verzorgponies of Playstation-spelletjes. O ja, zo heel nu en dan moet er eens huiswerk worden gemaakt. De beginnende kenniseconomen blijken dan niet te beroerd om via Google een leuk uittreksel of een al half afgeschreven scriptie tevoorschijn te toveren. Dat Nederland zijn 'achterstand' op IT-gebied zal inhalen door en masse een nieuwe PC bij Megasellers te kopen, daarvan ben ik in dit licht nog niet helemaal overtuigd.

Persoonlijk ken ik lieden die zelfs PC's werkeloos thuis hebben staan. Ik heb zo'n verguisd ding dit weekend geadopteerd. Sindsdien staat er iets ernstig smakelijk op mijn eettafel te prijken. Meer over deze Apple Cube later op uw favoriete weblog.

Het kan niet anders, of Jan Mulder heeft in zijn superieure intellectualiteit allang voorzien wat zijn optreden in de nieuwe Postbank commercial zal losmaken. Verwacht hier dus geen commentaar in de richting van 'Links Lullen Rechts Zakken Vullen'. Veel te makkelijk. Mulder is ons reeds lang ontstegen en beschouwt vanaf zijn comfortabele troon met veel plezier het gekrakeel dat hij heeft losgemaakt. Natuurlijk probeert hij ons in de spot op een dwaalspoor te brengen. Zijn koketteren met die veel te jonge dame met veel te blauwe ogen is zo nadrukkelijk over the top dat het niet eens meer ironie is. Vorig jaar publiceerde hij trouwens al een novelle waarin hij tijdens zijn vakantie in Spanje viel op een 14-jarige Friese tiener, dus is het nu de bedoeling dat er ergens van wordt opgekeken? Ook van het vette geflirt met geld, Barend & van Dorp en zijn journalistieke toonvoering ('maar dat kaaaaaan toch helemaal niet') moeten we niet eens de driedubbele bodem willen zien. Gewoon lekker laten gebeuren. Mulder beschouw ik als een extreem verlicht mens. Eerbiedig zwijgen is daarom gepast. Voor de rest volg ik de adviezen van het spotje natuurlijk niet op: ik blijf lekker krukkig Internetbankieren bij Fortis. Vroeg of laat huren ze Theo van Gogh in, daar vertrouw ik op.

Je weet niet wat je moet verwachten. Complete griezelverhalen verschijnen op het web over de perfide bijverschijnselen van Windows XP Servicepack 2. Niet installeren, die update. Dat is eigenlijk wel zo'n beetje de algemene consensus. Tot nu vrolijk fluitend presterende programma's zullen niet meer werken, drivers zullen achterhaald blijken en illegale kopieën van Windows XP zullen voortaan niet meer opstarten. Ook stijgt je chloresterolgehalte. Voor dat laatste was ik wel enigszins beducht, maar gisterenavond toch maar die update uitgevoerd. Er moest 110 megabyte worden gedownload, maar met de 2 Megabits/s van KPN's ADSL sla je tegenwoordig toch wel een verdienstelijk gat in een pakje boter (goed zo jongens, misschien verdienen jullie toch nog wat geld, ook wel hard nodig natuurlijk na al die miljarden die jullie tevergeefs in die lachwekkende UMTS-licenties hebben gestoken, daarbij en passant de verzamelde Westeuropse economieën over de kling jagend en op onsmakelijke wijze hebben samengehokt in een te benauwd Kurhaus op een reverse auction veiling, alsof het verdorie Ebay was. Maar dit even terzijde). Het installeren verliep behoorlijk probleemloos, hoewel ik geduldiger was dan normaal (beneden op de televisie waren er nog wel wat leuke naweeën van de olympische spelen. En Blade werd vertoond. Een film die je op veel hogere kwaliteit op een DVD klaar hebt liggen om dag en nacht te draaien. Maar als hij dan via Veronica wordt uitgezonden ga je vreemd genoeg toch zitten kijken. Een interessant, ik zou zelfs willen zeggen belangwekkende sociologisch verschijnsel dat associaties oproept met het oude kuddegevoel, de drang om met zijn allen iets te doen. Of dwaal ik nu af?). Nu heb ik in mijn Control Panel een Windows Security Center. En word ik regelmatig gevraagd of ik niet nog een Firewall extra wil installeren. Gewoon, voor de zekerheid. Maar verdomd, alles werkt. Sterker nog, de door mij (en de rest van de wereld) onuitroeibare CoolwebSearch trojan lijkt definitief verdwenen. Alleen dat was al het angszweet tijdens de installatie al waard. Kortom, van mij mag Nederland gaan updaten. En dan niet schrikken als de setup-software na het downloaden eerst zo'n beetje alle bestanden van je harde schijf gaat backuppen. Ik geef toe dat zoiets niet gelijk vanaf het begin een warme band van vertrouwen schept, maar in dit geval loopt alles goed af.

Het wordt kortom nog eens wat met die veilige, vertrouwde jongens in Redmond.

En dat terwijl ik net op het punt sta dit weekend monumentale zaken te gaan doen met een Apple Cube en OS/x. Maar daarover later meer. Als de firewall het goed vindt.

Normaal doe ik geen politiek getinte uitlatingen. Maar het is toch doodzonde dat de dure redacteuren van nu.nl zelfs maar een minuut besteden aan een nieuwsbericht over de LPF. Naar verluidt gaat de kamerfractie zich afsplitsen van het partijbestuur. Wat mij betreft een bericht met dezelfde lading als een persbericht over boer Harm Perema uit Zoldert die besloten heeft zijn kippen voortaan om 7 uur 's ochtends te voeren. In plaats van kwart over 6. Hoewel dat nog altijd relevanter is dan nieuws over de LPF. In het geval van die boer kun je je nog altijd afvragen of de geplande verschuiving in de voedertijd in het belang is van de boer zelf (die dan bijvoorbeeld een dik half uur langer in de bedstee bij vrouw Hulda kan blijven liggen en zo een rijker, meer sociaal leven voert) of meer in het belang van de kippen (die nu ontspannen kunnen genieten van de zonsopgang en daardoor een meer betekenisvolle invulling van hun rol binnen het agrarische bedrijf kunnen vormgeven). Of allebei. Dat kan ook, dat er sprake is van een win-win situatie, zeg maar. In het geval van een nieuwsbericht over de LPF kan ik niets verzinnen om op door te vragen. Even dubbelklikken op het kruisje, iets anders zit er niet op.

Op Lowlands (weer zo'n irritante Flash site overigens) was één van de hoogtepunten het optreden van het ernstig geschifte LCD Soundsystem. Ik heb dat overigens van de TV op zondag, want ik ben uiteraard te oud om nog mee te hossen op zo'n gezellig graslandje. De zanger annex producer lijkt op mijn broer - geloof me, dat is niet het eerste dat je verwacht - en gooit er de meest doorgefreakte teksten uit op een muzikale achtergrond van Groove Armada meets the B52's. Of zoiets. Nog geen CD van te bestellen, want nog niet gemaakt. Op zo'n moment ben je toch weer oprecht blij met Kazaa. Via Google kom je dan ook nog een recensie tegen op het mij tot nu toe onbekende subjectivisten.org. Staan leuke biografieën op van de contribuerende schrijvers. Zoals deze:

Martijn ter Haar (1976) is lief voor dieren en kinderen, maar verder een ongelofelijke klootzak. Wat dat betreft lijkt hij eigenlijk precies op Hitler. Maar verder helemaal niet. Alhoewel, ook Martijn mag graag in het middelpunt van de belangstelling staan door het doen van botte uitspraken. Maar hij is te lui om een wereldrijk te willen stichten en gelooft niet in bizarre theorieën. Integendeel: Martijn is fundamentalistisch atheïst en 100% man van de wetenschap. Hij werkt dan ook als AIO op de afdeling Pathologie van het Erasmus ziekenhuis in Rotterdam. Precies de plek voor de metalhead die de redacteur Loud van KindaMuzik is. Vroeger was Martijn een bangeschijterd die Roodkapje zo eng vond dat hij er in het Sprookjesbos in de Efteling niet naar durfde te kijken en dagen niet kon slapen van De Heksen van Roald Dahl. Dat moest later natuurlijk overgecompenseerd worden en het vrijwilligersschap van zijn vader bij het filmhuis in Den Helder gaf hem daar de mogelijkheid toe. Vele gratis geziene films van regisseurs als Kaurismäki, Allen, Kitano en Von Trier later kan hij nog niet genoeg krijgen van sarcastische one-liners, sadistische mindgames en inktzwarte wereldbeelden. Maar verder is Martijn dus wel lief voor dieren en kinderen. En misschien nog steeds wel bang voor alles.

Gelukkig. Ze bestaan nog steeds, de echte Internetgoeroe's. Zo langzamerhand duiken ze weer wat vaker op, behangen met gadgets en behept met die fantastische, gelijkhebberige Jehova-vertelstijl. "Als u nu geen Tivo digitale TV-recorder neemt, bent u straks een zielige, onmachtige en nauwelijk meer serieus te nemen kijker, o ja en bent dan ook een ongelovige hond". De gemiddelde voordracht van de retro-Internetgoeroe verloopt steevast volgens hetzelfde, ondertussen geruststellende stramien: in een moordend tempo worden er screenshots van honderden sprankelende websites getoond; de geïntimideerde toeschouwers zien onmiddellijk in dat ze ook zoiets nodig hebben en bellen nog dezelfde middag IT-bureau Bakema te Herejezusveen om iets spannends en arty met Flash te gaan doen.

Het mooiste voorbeeld vind ik anno 2004 Vincent Evers. Ik ken Vincent best wel een beetje; in de bekrompen IT-wereld trap je al heel snel per ongeluk op iemands tenen. Vincent loopt nog altijd graag met zijn Mass Storage MP3-speler op zak en maakt verder op mij de indruk een gelukzalig leven te leiden in een hoogsteigen universum. Voor Business Nieuwsradio spreekt Vincent wel eens een column in over snel oprukkende technodingetjes. Kortgeleden had hij een verhaal over zijn vakantie in Zwitserland en hoe hij daar niet had kunnen overleven zonder de gesponsorde hebbedingetjes van onder andere Tomtom Navigator en (pas op, stofwolken!) Blackberry. Nog fraaier blijkt zijn liaison met het bedrijf OTS-track dat met behulp van GSM en GPS in realtime de positie van Vincent's auto kan bepalen. Men heeft nog niet zo'n vast omlijnd beeld wat de maatschappelijke relevantie daarvan is, maar voorlopig is er maar mooi een demo op de site van OTS-track te bekijken. Daarmee kun je op de kaart van Europa volgen waar Vincent op dat moment is. Jammer dat het spul in het geheel niet werkt. Mij lijkt het wel handig om - mocht ik daar heel eventueel behoefte aan hebben - Vincent in een straal van 160 kilometer te mijden.

In New York keken ze altijd al wat anders uit de ogen dan normaal. Gejaagder, als het ware. Opgefokter ook wel. Nu pas blijkt dat dit afwijkende gedrag mogelijk wordt veroorzaak door het wireless netwerk dat door de gehele metropool is aangelegd. Volgens een kenner is de straling van een Wifi zendstation weliswaar niet vergelijkbaar met die van een magnetron, maar 'een magnetron staat niet 24 uur per dag aan, en een Wifi netwerk wel'. Verder onderzoek naar de mogelijk schadelijke gevolgen van radiogolven worden daarom serieus overwogen. Men kan zich de dure moeite besparen. Zelf heb ik thuis al 2 1/2 jaar een wireless lan. En dat staat ononderbroken aan. Volgens mijn buren en directe familie ben ik bij uitstek kalm en lankmoedig, dus waarschijnlijk zit het wel goed met die straling. Ik heb trouwens ook een magnetron. Op hoofdhoogte.

Verfrissend. Een gevestigd automatiseringsblad als Computable blijkt nog de opperste kneuterigheid te kunnen betrachten als het gaat om de communicatie naar de abonnees. Ik had blijkbaar niet gereageerd op eerdere uitingen, want deze week kreeg ik een fraaie brief op handgeschept papier. Daarin beklaagde de directie zich over het feit dat ik mijn kostenloze abonnement nog steeds niet had verlengd. Ik hoefde daarvoor alleen even naar 'onderstaande' website te surfen en mijn klantnummer plus pincode in te toetsen. Daarna zou ik ongetwijfeld gevraagd worden naar eventuele tekenbevoegdheden en te besteden budgetten, want de adverteerders in de Computable willen goed weten met wie ze te maken hebben. Jammer dan dat er geen 'onderstaande' website was. Die had de ijverige opsteller van het stekelige epistel even over het hoofd gezien. Maar ik was toch al aan het peinzen gezet. Wat moest ik eigenlijk met die pincode? Hing er fraude in de lucht? Ook interessant waren de verschillende opties die mij geboden werden om de feitelijke verlengingsdaad uit te voeren. Ik kon zelfs een écht antwoordformulier krijgen, dat ik daarna werd geacht in te vullen met een Montblanc kroontjespen. Moest ik wel eerst een telefoonnummer bellen dat maar liefst '5 dagen per week tussen 9.00 en 17.00' bereikbaar bleek.

Uiteindelijk kwam alles goed.

Ik kreeg twee dagen later een rectificatiebrief met warempel een bruikbare URL erin vermeld, mijn klantnummer en pincode werkten en ik kreeg toegang tot zo'n lekker jaren '50 Java servlet-dialoogje. Gelukkig, de komende 2 jaar krijg ik Computable weer in de bus. Blijf ik tenminste op de hoogte van de nieuwste ontwikkelingen, zal ik maar zeggen.

Eigenlijk al een vanzelfsprekendheid, wireless Internet op je hotelkamer. Zeker in Scandinavië, bijvoorbeeld hier in het Admiral hotel in Kopenhagen. Ik tik het allemaal ter plekke even voor u in; de bewijslast achteraf hè. Minder vanzelfsprekend: vanuit je hotelkamer op 20 meter van de MS Pearl of Scandinavia zitten. Aardig uitzicht; weer eens wat anders dan het Tivoli-park.

Een beetje ontwikkelaar van webpagina's kent het infame Mistery Meat verschijnsel wel: zo nu en dan kom je eens op een website waar je met je muis over een oppervlak moet bewegen zonder menu's. Door op de juiste plek met je muis te klikken kun je navigeren. Schijnt trendy te zijn. Volgens sommigen dan Bij mij wordt spontaan de persoonlijke Irritation Button geactiveerd, onmiddellijk gevolgd door de dubbelklik op het kruisje. Zinloze dikdoenerij is het. Hoorde ik gisteren op Radio 3 een live-optreden van ene Stijn, een Belg waarvan het net iets meer dan gemiddeld opvalt dat hij behoort tot een volk van verlegen, volstrekt verwarde lieden met een duivelse aanleg tot ironie. Hele leuke, behoorlijk geschifte muziek. Bleek nog flink op Google te moeten zoeken (leuk plaatje hebben ze trouwens tijdens de olympische spelen), maar eindelijk vind je dan zijn site. De naam www.mijnlabel.com wekt dan gelijk al achterdocht. En ja hoor, voor je het weet ben je verstrikt op zo'n pretentieuze Mistery Meat site waar je op geen enkele manier je weg kunt vinden en waaraan de web designer waarschijnlijk nog maanden heeft gewerkt ook. Gelukkig heeft vriend Stijn meer verstand van muziek.

Beter laat dan nooit. Bij KPN is een aantal rekenaars blijkbaar onverwacht wakker geschrokken. Hoe anders valt te verklaren dat het bedrijf 4 jaar na dato eindelijk gaat proberen wat geld terug te krijgen van het immense UMTS-debâcle? KPN vordert een bedrag van 120 miljoen van het Koninkrijk der Nederlanden. Het zou hier gaan om ten onrechte betaalde BTW, aangezien het om een normale zakelijke transactie tussen goedwillende business partners ging.

Wel jammer dat de eiser het niet gelijk over een andere boeg heeft gegooid. Bijvoorbeeld Criminele Misleiding op Basis van Schrikbarend Weinig Inzicht of gewoon Platte Volksverlakkerij. Middenin de meest hysterische uithalen van de Internet bubble zag de Overheid er wel been in om miljarden te vragen voor UMTS-licenties; licenties die je het recht geven de ether te gebruiken voor het versturen van gebrekkige, zinloze multimediale content naar niet geïnteresseerde en bovenal niet bestaande consumenten. Dat zijn ontwikkelingen die nog maar een paar jaar later achterhaald zijn door de oneindige superieure technologie rond Wifi: daarmee behaal je letterlijk factoren honderd meer bandbreedte, zonder dat je ook maar een cent hoeft me te betalen aan de gênante inhaligheid van een zich voldouwende overheid.
Ondertussen staan de meeste telecombedrijven aan de rand van de financiële ondergang en is menig aanpalende bedijfstak meegesleurd in de post-UMTS-licentie-malaise.

In bedompte kamertjes vraagt men zich vertwijfeld af hoe er toch wat geld kan worden verdiend met UMTS. Er moet toch iémand gevonden kunnen worden die een veel te dure, veel te zware telefoon wil kopen waarmee je tegen een torenhoog tarief schokkerige filmpjes kunt bekijken? Fluitje van een cent, jongens.

In de Haagse Courant las ik gisteren een belangwekkend item over de kledingkeuze van de moderne werknemer tijdens warme zomerdagen. Een op zich charmant ogende dame van middelbare leeftijd werd geïnterviewd, die verklaarde tijdens de hitte graag wat luchtigere zaken te dragen. Voor de zekerheid checkte ze dan wel bij mannen om haar heen of een en ander 'niet te bloot' was. Dat bleek steevast niet het geval. Way to Go Boys!
Nog smakelijker was het relaas van een consultant van Logica CMG, gedetacheerd bij een of ander cruciaal ministerie waarvan de exacte type-aanduiding mij nu even ontschoten is. Geheel in de lijn van de al sinds jaar en dag weinig humorische kledingsvoorschriften van Logica CMG had hij een stemmig blauw pak van de WE aan. 'Maar' zo vermeldde hij op vertrouwelijke toon 'wat niet iedereen weet is dat ik een shirt met korte mouwen draag'. Ik was even aangeslagen, dat geef ik eerlijk toe. Ik ben zelf te naïef om thuis te zijn in het Kinky Gedoe van de 21e eeuw, dus je weet al snel niet meer hoe je moet kijken. En het bleek nog verder te gaan. De grijzende veertiger bekende vandaag 'ook geen onderhemd' aan te hebben. De viezerik. Nog even en er volgen bekentenissen in de richting van worstelpartijen met minderjarige zeeverkenners in plastic zwembaden vol met vanillevla. Slecht voor de IT-branche ook; de tarieven staan al zo enorm onder druk.
Aan de andere kant: voor de man is sprake van een persoonlijk drama, een verwoest leven eigenlijk. Als hij 's avonds thuiskomt, wordt er nauwelijks verholen gefluisterd op straat. Een buurtbewoner van het type getatoeërde basaltblokkensjouwer schreeuwt een schore verwensing. Slechts door een snelle interventie van de wijkagente kan een vechtpartij worden voorkomen. Kleine kinderen worden ruw naar binnen gehaald. De krantenbezorger weigert nog langer bladen in de bus te doen. 's Avonds vliegt de eerste baksteen door het voorraam. Uiteindelijk blijkt verhuizen naar Beneden Borgercompascum de enig overgebleven optie. Gelukkig heeft Logica CMG ook een vestiging in Friesland. Nu nog even wachten op de herfst.

De waarde van Voortschrijdend Inzicht kan niet genoeg worden benadrukt. Vraag maar aan Hans van Breukhoven van de Free Record Shop. Die heeft zich in zijn hoofd gehaald de Steve Jobs van de lage landen te worden. Of liever gezegd: de poldervariant op iTunes te crëeren. Hoe anders klonk zijn lied nog maar luttele jaren geleden. Ik mocht toentertijd een interview geven voor het programma Business Update van RTL 4. Ene Leo Pagano (de charmante Elleke van Doorn had die dag helaas geen dienst) ondervroeg mij over het verschijnsel van het kopieren en verspreiden van muziek via het Internet. Van Breukhoven was van mening dat het hier om een onbeduidende ontwikkeling ging die door het slim aanbrengen van anti-kopieervoorzieningen op de CD's zeker tot staan zou worden gebracht. Zelf dacht ik daar iets anders over, maar aangezien Business Update slechts 6 vaste kijkers kende (die dag 7, mijn moeder keek ook) hadden mijn woorden weinig effect. De regering liet het allemaal maar gebeuren en van Breukhoven soesde lekker door in zijn villaatje in het lommerrijke Wassenaar. Hoezo innovatief nieuwe business ontwikkelen? Dat was meer iets voor Hans' vrouwtje Conny die in de loop van de jaren stevig aan de weg timmerde met boterzuurinjecties, huidoprektherapieën en andere levensreddende ingrepen. Tot het blijkbaar toch ook voor de Free Record Shop tijd werd voor een facelift. En overigens ook van het type levensreddend. Binnenkort kun je voor 90 eurocent de nieuwste hits downloaden via de website van Hans. Hoef je niet meer naar het winkelcentrum naar de platenzaak, die zich nu snel zal ontwikkelen tot een stoffig rariteitenkabinetje. Naar verluidt is de Free Record Shop nog in onderhandeling met Frans Bauer over het digitaal vrijgeven van zijn repertoire. Als dat eenmaal is gebeurd, zou ik niet weten wat er verder nog te bereiken is. Kan van Breukhoven weer een paar jaar gaan slapen.

Bijna de helft van alle Internetgebruikers gaat regelmatig via een zoekmachine na hoe het met de eigen mondiale bekendheid is gesteld, of voor Jip & Janneke: toetsen hun naam in op Google en kijken wat er dan gebeurt. Ik doe dat regelmatig. Wel een paar keer per week eigenlijk. Maar dat hoort bij het vak, deze vorm van narcistische, digitale ijdelheid. Als je wordt geacht zo heel nu en dan eens een sprankje effect te hebben op het vakgebied, helpt het wel als je op een paar webpaginaatjes genoemd wordt. Dat spreekt vanzelf. Hoewel? Ik ken een vakgenoot die een tijdje geleden bij zijn bedrijf een flinke promotie wilde maken. Op zakelijk gebied had hij de laatste paar jaar niet zo bitter veel gepresteerd maar in de tussentijd was hij volgens eigen zeggen wel 'Thoughtleader' in de IT geworden. Een man kortom waarnaar geluisterd werd en waar vakgenoten met ontzag over praatten. Verdomd! Nu hij er eens goed over had nagedacht, had hij met een dergelijke externe staat van dienst recht op een dramatische salarisverhoging. Misschien ook wel op een goed aangeklede borrel op vrijdagmiddag, met een kort, emotioneel dankwoord door de directeur en de overhandiging van een gouden dasspeld. Zijn baas - bijna duizelig geworden door het idee zo'n beroemdheid te mogen beoordelen - had voor de zekerheid ter voorbereiding van het salarisgesprek een query op Google losgelaten. Daaruit kwam precies één hit op de naam van zijn werknemer. En dat was dan nog een vermelding in het dankwoord van de scriptie van iemand anders ('bedankt voor alle morele steun en ons wekelijkse potje squash'). Dit zette het gesprek in een iets meer nuchtere toonzetting, schijnt het.

Met een Google Quotient (GQ) van 1.0 kom je kortom nergens meer. Ik Ben op Google dus ik Besta. Zoiets.

Mensen die mij ook maar een beetje kennen weten dat ik in het geheel niet competitief ben ingesteld. Toch kon ik het niet laten op mijn eigen naam ook maar weer eens te zoeken. En dan op de goede manier, dus met de volle naam en tussen aanhalingstekens. Kreeg ik vandaag een bescheiden 281 hits op. Niet veel, maar laat ik toch top IT-goeroe Paul Ostendorf achter me; die blijft steken op 208 hits. Evengoed krijg ik ze volledig om mijn oren van Peter Hinssen (542) en Rick van der Lans (898).
Ik troost me maar met de wetenschap dat bekendheid relatief is. Sylvie Meis perst er vandaag 24.900 hits uit. En ik heb zojuist nummer 24.901 bijgedragen.

Sinds kort op de markt beschikbaar: Doom III, de allesovertreffende trap van een computerspel waar het overgrote deel van mannen met een PC zo'n 10 jaar geleden ernstig aan verslaafd was. Ik ook. Hoewel ik nimmer zelfs maar aan de subtop kon tippen. Als gevolg van een ernstig, ja slepend geval van linkshandigheid en het ontbreken van zelfs de meest elementaire moleculen van ruimtelijk inzicht zat er iets goed mis met mijn hand/muis/toetsenbord-synchronisatie. Door slim gebruik van de shift-toets kon je bijvoorbeeld opzij springen. Eer ik daaraan dacht - en dan langzamerhand ging bedenken hoe een en ander in de praktijk ook alweer gedaan moest worden - was ik alweer verpletterd door een glibberige trol die een gloeiende vuurbal in mijn gezicht smeet.
Op mijn werk werd tijdens de lunch het spel elke dag gespeeld. De mannen van mijn programmeurteam zou je niet snel gezellig socialiserend in de kantine aantreffen! In plaats daarvan bewoog men zich door duistere gangen waar zich om elke hoek een kwaadwillend, half vergaan monster - of een collega - kon ophouden. Door een wrede speling van het lot was ik overdag de baas van het programmeurteam. Maar tijdens de lunch was het steevast gedaan met mijn gezag en street credibility. Ik was Dopey van de zeven dwergen. Alfred van de Daltons. Een sullige kluns die louter mocht meedoen omdat er zo leuk de nieuwe wapens op konden worden uitgetest. Met Doom viel je elke keer weer terug in de oertijd waar de mannen met de grootste knots de baas van de stam waren. Daarna kostte het me steevast een uur om de leiding te herwinnen en iedereen serieus aan het werk te krijgen.
Nu is er dan Doom III. Nog meer spanning, nog meer grafisch realisme. Zelfs de schaduwen van rondvliegende bloedspatten worden op de juiste manier gerenderd. En als je dit spel 's nachts met een Dolby 5.1 Surround systeem op een eenzaam zolderkamertje speelt, schijn je niet helemaal meer die transcedente kalmte van overdag te voelen. Maar goed dat ik niet meer met programmeurs werk.

Ik wil geenszins de indruk wekken een Microsoft-basher te zijn. Mensen die me echt goed kennen, weten dat dit waar is. Anderen zouden wellicht toch een iets afwijkende opinie kunnen hebben; ik weet ook niet waarom.

Natuurlijk moet men de Den Kat niet op Het Spek Binden.

De aankondiging dat Microsoft zich gaat werpen op de wereld van het bloggen jaagt me in ieder geval de stuipen op het lijf. Laat ze eerst nog eens een paar van die lekjes in Internet Explorer dichten, voordat ze de halve wereld tot webloggen bekeren. Het zal me in ieder geval niet verbazen als de MSN-doelgroep het prime target is, dus bereid U zich alvast voor op veel nieuwe emoticons, creatieve nicknames en suuupervetttte blogtaal.

Gelukkig begint Microsoft eerst met een pilot in Japan. Als ze het daar overleven, zal het elders ook wel goed zitten. De Japanners kunnen wel tegen wat extremen. En anders is er altijd nog de Boeddhistische overpeinzing.

Resteert de prijsvraag Verzin een leuke naam voor Microsoft's Weblog software. Mag ik alvast twee suggesties doen:

MS Log (vooral leuk in Nederland)

(o) { Bill loves U all -----(0)} Log Till U Di )) ->

Interessant. De voor digitale camera's gebruikte compactflash-kaartjes blijken nagenoeg onvernietigbaar te zijn. Slechts de inzet van een stoomwals in combinatie met salpeterzuur bleek enig effect te sorteren. Mijn advies: bel even mijn 11-jarige zoon Thijs. Dat werkt een stuk makkelijker.

Wel een beetje aanstellerig van IBM om in een weids, ja pathetisch gebaar de code van de Cloudscape database aan de Open Source-gemeenschap te doneren. Het in Java geschreven wangedrochtje wordt wereldwijd toch al snel door een man of 6 gebruikt. En zeker niet elke dag gemotiveerd en serieus, neem dat van mij aan. Koud kunstje om zo'n slecht verkopend product dan aan het publiek te schenken. Misschien zit er een wereldvreemde programmeur tussen die de source nog gaat proberen te verbeteren ook. De strategen van IBM lachen zich voor de zoveelste keer 's nachts in slaap.
Leuk dan dat zelfs de altruïsten avant-la-lettre (not) van Computer Associates mee willen doen. Die schenken op hun beurt de afgelebberde, volmaakt uitgerangeerde Ingres r3 database aan de Open Source jongens. Hartelijk bedankt, Computer Associates! Wordt er tegenwoordig zelfs al op zondag Grof Vuil opgehaald?

Hier het verslag van de nog maar vanmiddag gelopen jaarlijkse wandeltocht over de Veluwe en - vooral - de bijbehorende foto's. Volgens kenners is er iets onterugdraaibaars met grijs haar aan het gebeuren. Oordeelt u zelf. De foto's zijn overigens genomen met een nieuwe Digital Ixus 500, zo'n geinig compact dingetje wat ondertussen wel drie keer optische zoom doet en een slordige 5 miljoen pixels per plaatje produceert. Volgens Canon: 'de volledig in metaal uitgevoerde 5.0 Megapixel Digital IXUS 500 is de absolute top in stijlvolle prestaties. Deze digitale compact is het toonbeeld van hoogwaardige optica, perfecte kwaliteit en miniaturisatie.' Hangt trouwens ook best leuk met een koordje om je nek te bungelen. Nu nog de vraag in welk jaar het verslag ter plekke op de Veluwe wordt ingesproken, door een spraakherkenner wordt omgezet naar digitale tekst en samen met de zojuist genomen foto's op de website wordt gezet. Kunnen we leuk in de auto op de terugweg kijken hoe het resultaat is geworden. Wacht nog even tot pakweg 2008, zou ik zeggen. Indien dat allemaal niet uitkomt, hierbij in ieder geval één trefzekere voorspelling: tegen die tijd mogen we nóg meer grijs haar in het beeldmateriaal verwachten.