IT Win Moment 4

Je kunt niet zonder, zo'n eigen profiel op FaceBook. En wat fijn dat er dan regelmatig placed ads verschijnen, reclame die op maat van je eigen profiel is gesneden. Dat krijg je blijkbaar, als je de 50 nadert. Toch maar even bewaren, die bookmark. Ik heb wel eens last van een stijve knie de laatste tijd.

IT Executive column: Groepje

Time Magazine. Toch een blad dat je serieus moet nemen. Zelfs als in het jaarlijkse lijstje van de 100 Meest Invloedrijke Personen tussen namen als de Dalai Lama, Barack Obama en Tony Blair opeens Marck Zuckerberg opduikt.

Mark wie? Marck Zuckerberg: een 23-jarige snotneus die tijdens zijn studie op Harvard het idee kreeg een elektronisch smoelenboek in elkaar te zetten. Leuk voor de mensen op de campus, zo’n sociaal netwerkje. En een beetje uit de hand gelopen sindsdien, zijn FaceBook. Vele zakken met blindelings verstrekt venture capital, diverse overnamepogingen en 70 miljoen actieve gebruikers later, kunnen we rustig van een fenomeen spreken. Bovendien is het maar het topje van de ijsberg, want andere sociale netwerken als MySpace, LinkedIn en Hyves – de laatste twee met name populair in Nederland – zijn eveneens druk bevolkt. Cruciaal is dat sociale netwerksites echte plakkers zijn: de gebruikers keren voortdurend terug en voor velen is de startpagina met hun persoonlijke profiel het portaal geworden waarmee ze de dag beginnen en afsluiten.

Heeft een sociaal netwerk waarde? Laten we daar eens hardop over nadenken. Miljoenen consumenten die ongevraagd hun hele hebben en houden tentoonstellen, inclusief opleiding, werkgever, hobby’s, vaardigheden en interesses. Alles met elkaar verbonden via een netwerk van vrienden, kennissen en groepen die iets met elkaar gemeen hebben. Datzelfde netwerk dat ook nog eens enthousiast wordt gebruikt om onderling berichten uit te wisselen, niet zelden in totale openbaarheid.

Heeft dat waarde? Volgende retorische vraag graag.

Zuckerberg heeft het over de Social Graph: een subtiel en complex web van individuen en relaties dat je als een topdirigent kunt aanvoelen en bespelen. Begrijpelijk dat veel bedrijven elkaar verdringen om er toegang toe te krijgen. En niet alleen omdat sociale netwerken het Luilekkerland van elke marketeer zijn: ook voor zakelijke toepassingen – al dan niet binnen de eigen organisatie – beginnen we langzamerhand te begrijpen wat de Social Graph kan betekenen.

Niet zo vreemd dat het gerucht de ronde doet dat Microsoft – nu Yahoo tegenstribbelt – een gezonde belangstelling heeft voor FaceBook. Moeten ze wel uitkijken voor Neelie Kroes, zelf dit jaar ook opgenomen in Time’s lijst van 100 invloedrijken. Evenals overigens Steve Ballmer, en dat schept toch een band. De cirkel is rond als we weten dat het stuk in Time over Kroes is geschreven door Ayaan Hirsi Ali, de dochter van de zoon van de zoon van, enzovoort. Een sociaal netwerk op zich, wat u zegt. Misschien moeten ze eens een groepje beginnen op FaceBook.

Gepubliceerd in IT Executive, 28 mei 2008

IT Win Moment III: Een Giftige Appel

Ik neem niet aan dat ik het nog iemand hoef uit te leggen: ik ben zo'n kritiekloze Apple-volger die waarschijnlijk spontaan zijn huis in de brand zou steken als Steve Jobs tijdens zijn keynote op MacWorld zou suggereren dat zoiets heel cool is om te doen. Echter, in al die euforie is het belangrijker dan ooit om de ogen te open houden voor de IT Win Momenten die ook - zelfs, verbijsterend genoeg - rond Apple optreden.

Zo is een Apple op zijn zachtst gezegd nogal honkvast. Verhuizen van de ene Mac naar de ander gaat zuchtend en steunend, voorals als het gaat om het migreren van muziek en foto's. In beide gevallen geldt: als je je MP3-bestanden en foto's eenmaal hebt ingezogen in respectievelijk iTunes en iPhoto krijg je ze er niet makkelijk meer uit. Dat manifesteert zich via problemen met licenties, maar evenzeer in de fysieke lokaties van de bestanden. Daar rommel je niet lichtzinnig mee. Eenmaal een Apple, altijd een Apple, zo ongeveer.

Het échte Win Moment zit trouwens in de Time Capsule, een apparaat waar ik enkele weken geleden nog dronken van geluk over schreef. Doe de juiste zoekopdracht via Google en het wordt snel duidelijk dat er wereldwijd ernstige performance-problemen zijn. Anderhalve dag doen over de backup van het kleine schijfje in mijn Mac Mini: je wordt er niet hysterisch vrolijk van. Een piepklein troostje is dat je niet de enige bent (laten we er eens van uitgaan dat het gros van de gemotiveerde Apple-gebruikers nog niet het rouwproces aankan dat er een vinding van Apple is die simpelweg niet goed werkt, we zien dus het tipje van de ijsberg) en het wachten is op de juiste firmware en software updates.

Reversed Ego-surfen

Kan mij het schelen. Gewoon even een mooie foto delen van Tolido met de toren van Babel op de achtergrond, kortgeleden gemaakt tijdens het Noorse Go Open congres door Björn Borud. Hier meer van het congres, inclusief nog een paar van die fijngevoelige Anton Corbijn fakes.

IT Executive column: Ritsen

Heel nu en dan heb je als IT’er de illusie dat je met een maatschappelijk relevante klus bezig bent. Eens een keer niet een standaardpakket implementeren of moeilijk doen met klantsystemen of een efficiëntere boekhouding, maar iets waarvan je ook thúis kunt uitleggen dat het ertoe doet. Zo had ik onlangs de gelegenheid om op het ICTDelta congres wat te vertellen over technologie en mobiliteit: in een nieuw innovatieplatform bundelen wetenschappers, de Overheid en technologiebedrijven de krachten om creatieve oplossingen te bedenken voor de fileproblematiek, de uitstoot van kwalijke gassen en andere wurgpraktijken die voorvallen op de dagelijkse gang van A naar B.

Hoe je niemand de noodzaak van uit te leggen.

En zelfs de minst ingewijde leek heeft wel een mening over hoe technologie voor een doorbraak kan zorgen. Niemand hoeft zich dan ook af te vragen of de knappe koppen van het platform ideeën genoeg kunnen verzinnen. We weten het eigenlijk allemaal wel: als zelfs een potje pindakaas straks een eigen IP-adres heeft, zal dat zeker ook voor voertuigen gelden, evenals objecten en sensoren langs de weg en uiteraard individuen, ondertussen vanzelfsprekend uitgerust met mobiele telefoons, navigatiesystemen en ander locatie- en contextgevoelig rekentuig. Koppel dat aan een breedbandig netwerk dat alles naadloos met elkaar verbindt, en het ene scenario na het andere rolt uit de koker om verkeersstromen soepeler te laten verlopen, Co2-productie te verminderen en simpelweg veel slimmer te vervoeren.

Het succes van al die scenario’s staat of valt bij het vermogen – en vooral de bereidheid – om informatie naadloos tussen de vele betrokken partijen te kunnen uitwisselen. En daarmee komen we op bekend terrein uit de harde IT-praktijk: zelfs binnen relatief kleine organisaties is het al moeilijk genoeg om afdelingen opgelijnd te krijgen om iets simpels als een integraal klantbeeld te produceren. Laat staan dat heel bewegend Nederland spontaan de handen ineen slaat. Voelt alsof niemand de ander wil voor laten gaan bij het ritsen, om maar even in stijl te blijven.

Het klinkt als een cliché, maar het denken in servicegeoriënteerde architecturen kan de stimulans geven tot verandering zonder dat van hogerhand op te leggen. Voorts komt in de uitnodigende sfeer van open innovatie (vraag maar aan Philips hoe dat werkt, of maak eens een rondje Web 2.0) samenwerking tussen soms onwaarschijnlijke partners veel makkelijker tot stand.

Als niets werkt kunnen we natuurlijk ook gewoon alle IT’ers en adviseurs ontslaan. Daar zouden de wegen alvast een stuk leger van worden. Maar ja, leg dát thuis maar eens uit.

Gepubliceerd in IT Executive, 14 mei 2008

Multi Tank Card wordt gebruikersvriendelijk, ongeveer...

En ik maar denken dat dit blog alleen door mezelf en mijn moeder wordt gelezen (de laatste heeft trouwens geen computer, dus ik kan er één naast zitten). Mocht ik onlangs even stevig uithalen naar een falende toepassing op de website van Multi Tank Card, vandaag werd ik door een collega erop gewezen dat de gebruikersinterface spontaan is aangepast. Bij het invulveld voor het kenteken wordt nu opgemerkt dat streepjes of spaties niet zijn toegestaan.

Toegegeven, het helpt!

Maar jongens van het ontwerpbureau: Pulleeeze, duikel even die drie regels source-code van het Internet op waarmee je een ingevuld kenteken kunt lezen, ongeacht of er streepjes of spaties zijn gebruikt. Anders zoekt mijn 14-jarige zoon het wel even op voor jullie. Gratis en voor niets.

IT Win Moment 2

Als gebruiker van de Multi Tank Card maak je doorgaans gebruik van een pas bij het tanken. Om allerlei redenen heb je een keer zélf moeten voorschieten en gebruik je op advies van de leasemaatschappij het Internet om de brandstof te declareren. Je wordt daar gevraagd een maar liefst 19-cijferig pasnummer in te voeren, gecombineerd met je pincode en - geheel overbodig - je kenteken. Na drie keer de melding dat de invoer fout is (foute combinatie pasnummer, kenteken en pincode), en snel toenemende irritatie wordt de site gelijk voor een dag voor je afgesloten. Pas dan verschijnt de opmerking dat het kenteken beslist zonder streepjes moet worden ingevoerd. Logisch! Toch?

IT Win Moment 1

In die woelige, kleurrijke wereld van de informatietechnologie loop je zo heel nu en dan - los van alle optimisme en euforie - nog wel eens tegen een schadegevalletje aan. Zit het allemaal nét even wat minder mee. Ter lering en vermaak zal ik vanaf nu daarom regelmatig met u een IT Win Moment delen. Want als we samen in zelfmedelijden zwelgen is alles een stuk dragelijker, ja toch? Nu dan graag uw aandacht voor het eerste moment:

Je bent spreker op een prestigieus congres over het innovatief gebruik van IT om het mobiliteitsprobleem (files eigenlijk en allerlei andere vormen van ellende rond het hedendaagse vervoer) op te lossen en komt bijna te laat omdat a) de A12 van Den Haag naar Utrecht zo te zien volstaat met IT'ers op weg naar het congres, b) de binnenstad van Utrecht zonder waarschuwing bijna volmaakt is opengebroken en c) de smoezelig ogende gele omleidingsborden je recht in een extreem taaie file achter het station leiden. Zelf kom ik uiteindelijk maar 10 minuten te laat. Echter niet de dagvoorzitter annex projectleider van het ICT Innovatieplatform 'Mobiliteit Als ICT Systeem' (IIP-MAIS), die drie kwartier later verward komt binnen lopen. Wel een manier om een punt te maken.

Software Release Magazine column: Open Opera

Wie denkt dat het steeds saaier wordt in de IT is nog nooit op een Open Source conferentie geweest. Ik ben net terug van het tweedaagse Go Open evenement. Dat trok zonder moeite 550 Scandinaviërs naar Oslo, allemaal geïnteresseerd in vrije software en open standaards. Wat beklijft is een gevoel van verbijstering over de diversiteit aan onderwerpen die over je wordt uitgestort. Een chaotische, maar niet onprettige afdronk en een illustratie van het feit dat de écht spannende dingen in ons vakgebied zich momenteel vooral rond open afspelen.

Het begint al de avond ervoor. Net aangekomen in het hotel stap ik tegelijkertijd de lift in met een bebaarde, zwaar ademende medemens, zo op het eerste oog van beroep milieuactivist. Zijn lange dreadlocks zijn met behulp van een kleurig lint in een paardenstaart verwerkt en ondanks de Noorse kou heeft hij zijn blote voeten in open sandalen gestoken. Kan niet missen, we hebben hier een conferentieganger te pakken. De volgende dag zie ik hem inderdaad passeren, zich moeiteloos mengend met een publiek dat naast soortgenoten ook grote aantallen ambtenaren, softwareverkopers en adviseurs telt.

Keynote spreker Zak Greant van de Mozilla Foundation kletst drie kwartier vol over de culturele aspecten van vrije software. Hij moet wel, want over de vernieuwingen in een browser ben je op een gegeven ogenblik uitgepraat. Zijn jeans en zwarte T-shirt contrasteren vreemd genoeg nauwelijks met het nerveus gesneden maatpak van de voorgaande spreker: de Noorse Minister van Kennis (lid van de socialistische partij, ter linkerzijde van de arbeiderspartij, een SP-kloon eigenlijk) die namens de regering een vurig pleidooi houdt voor de innovatieve impulsen van open standaards en oplossingen.

Op de beurs verdringen de marktkraampjes elkaar met de bekende pogingen om visitekaartjes te bemachtigen van potentiële klanten. Oracle heeft een geel lint om de stand heengetrokken met het opschrift “Windows-vrije Zone”. Er is opvallend weinig aandacht voor gevestigde krakers als Linux, Apache en MySql. Maar over OpenOffice lijkt iedereen meer te willen weten. Een IT-dienstverlener heeft een indrukwekkend grote poster gemaakt met een overzicht van de belangrijkste vrije software, zorgvuldig opgedeeld in categorieën. Volgens de verlegen maker van de poster komen er spectaculair veel nieuwe producten bij in nog onontgonnen gebieden: software voor business process management, ERP, CRM, gegevenspakhuizen en business rules engines.

In de kelder van het gebouw volgende de parallelsessies elkaar ondertussen snel op. Een iets te keurig ogende adviseur vertelt een net wat te glad verhaal over nieuwe businessmodellen en open paradigma’s. De show wordt daarna gestolen door Håkon Wium Lie, de drijvend kracht achter de Opera browser en in Noorse IT-kringen behept met een status als rockster. Omdat ook hij maar weinig zinnigs over een browser weet te vertellen haalt hij de 100 dollar laptop tevoorschijn, het apparaat van de One Laptop Per Child Foundation dat bedoeld is om kinderen in ontwikkelingslanden te laten leren. Het gifgroene hebbedingetje trekt een grote schare bewonderaars, niet in het minst omdat alle gebruikte software uit het open domein komt.

Het is dezelfde Lie die in een afsluitend paneldebat gehakt maakt van de Noorse standaardisatieorganisatie. Die heeft nog niet zolang geleden OOXML goedgekeurd als een ISO-standaard, ondanks het feit dat het verantwoordelijke technische comité tegenstemde. Tot hilariteit van de zaal weigert Lie in te gaan op een vergelijking met de praktijken van Robert Mugabe: “daarvoor weet ik te weinig van de situatie in Zimbabwe”.

Een dag later zal Lie met 150 medestanders deelnemen aan een heuse demonstratie op straat tegen de Noorse misstanden. Maar dan is de Go Open feestavond al geweest: een opvoering van de klassieke Driegroschenoper van Bertold Brecht, in feite een bonte verzameling van 22 toneelstukjes over de uitwassen van het kapitalisme. Over typecasting gesproken.

Gepubliceerd in Software Release Magazine, mei 2008