Heel nu en dan heb je als IT’er de illusie dat je met een maatschappelijk relevante klus bezig bent. Eens een keer niet een standaardpakket implementeren of moeilijk doen met klantsystemen of een efficiëntere boekhouding, maar iets waarvan je ook thúis kunt uitleggen dat het ertoe doet. Zo had ik onlangs de gelegenheid om op het ICTDelta congres wat te vertellen over technologie en mobiliteit: in een nieuw innovatieplatform bundelen wetenschappers, de Overheid en technologiebedrijven de krachten om creatieve oplossingen te bedenken voor de fileproblematiek, de uitstoot van kwalijke gassen en andere wurgpraktijken die voorvallen op de dagelijkse gang van A naar B.
Hoe je niemand de noodzaak van uit te leggen.
En zelfs de minst ingewijde leek heeft wel een mening over hoe technologie voor een doorbraak kan zorgen. Niemand hoeft zich dan ook af te vragen of de knappe koppen van het platform ideeën genoeg kunnen verzinnen. We weten het eigenlijk allemaal wel: als zelfs een potje pindakaas straks een eigen IP-adres heeft, zal dat zeker ook voor voertuigen gelden, evenals objecten en sensoren langs de weg en uiteraard individuen, ondertussen vanzelfsprekend uitgerust met mobiele telefoons, navigatiesystemen en ander locatie- en contextgevoelig rekentuig. Koppel dat aan een breedbandig netwerk dat alles naadloos met elkaar verbindt, en het ene scenario na het andere rolt uit de koker om verkeersstromen soepeler te laten verlopen, Co2-productie te verminderen en simpelweg veel slimmer te vervoeren.
Het succes van al die scenario’s staat of valt bij het vermogen – en vooral de bereidheid – om informatie naadloos tussen de vele betrokken partijen te kunnen uitwisselen. En daarmee komen we op bekend terrein uit de harde IT-praktijk: zelfs binnen relatief kleine organisaties is het al moeilijk genoeg om afdelingen opgelijnd te krijgen om iets simpels als een integraal klantbeeld te produceren. Laat staan dat heel bewegend Nederland spontaan de handen ineen slaat. Voelt alsof niemand de ander wil voor laten gaan bij het ritsen, om maar even in stijl te blijven.
Het klinkt als een cliché, maar het denken in servicegeoriënteerde architecturen kan de stimulans geven tot verandering zonder dat van hogerhand op te leggen. Voorts komt in de uitnodigende sfeer van open innovatie (vraag maar aan Philips hoe dat werkt, of maak eens een rondje Web 2.0) samenwerking tussen soms onwaarschijnlijke partners veel makkelijker tot stand.
Als niets werkt kunnen we natuurlijk ook gewoon alle IT’ers en adviseurs ontslaan. Daar zouden de wegen alvast een stuk leger van worden. Maar ja, leg dát thuis maar eens uit.
Gepubliceerd in IT Executive, 14 mei 2008
vrijdag, mei 16, 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten