Op weg naar Ubuntu (1)

Omdat ik niet de indruk wil wekken alleen maar bezig te zijn met de (bij voorbaat al besliste) strijd tussen Windows Vista en Apple OS X, ga ik me de komende weken maar eens met een leuk experimentje bezighouden. Aangezien ik op mijn zakelijke laptop nog een onopvallende, ongebruikte partitie over heb, ga ik daar maar eens Ubuntu op installeren, een versie van Linux die ik nog niet ken en waar - naar verluidt - het nodige potentieel inzit. Leuk woord bovendien 'Ubuntu', Afrikaans voor 'medemenselijkheid' en ook wel 'ik ben wie ik ben om wie we allemaal zijn'.

Ik krijg er gelijk zo'n holistisch gevoel van compassie bij.

Ben ik over drie weken een zwaar gedesilusioneerde Windows-terugkomer of staat mijn woonkamer tegen die tijd vol met terracotta pinguins? Ik houd u allen via dit blog op de hoogte, ervan uitgaande dat ik straks nog op enige wijze computerfaciliteiten tot mijn beschikking heb. Stap 1: het downloaden van versie 6.10 en het branden daarvan op een CD. Tot later.

Provocerende Nutteloosheid

Er is wel eens zo'n week dat je geen zin hebt om te deeplinken naar Patrick Kouwes. Dan maar gewoon zijn real life alter ego Nico Dijkshoorn, die deze week wat mij betreft weer nieuwe normen zet met zijn extreem empathische, invoelende analyse van de patrijs op nu.nl:

"...'Als een dier er om vraagt om helemaal naar god te worden geschoten dan is het de patrijs wel. Zijn hele houding ademt provocerende nutteloosheid uit... De patrijs, wat een ontzettend loservogeltje is dat. Beetje fazantachtig eigenlijk. Te dom om te vliegen. Ja, ze kunnen het wel, maar met een aanloop van zes waddeneilanden of zo en dan komen ze met hun dikke patrijzenreet nog maar vier meter van de grond dus dan vraag je er wat mij betreft gewoon om, om kapot te worden geschoten... Nee dat zit maar de hele dag een beetje op hun patrijzenass te vertellen over vroeger toen je als vogel nog kon lachen. Ik zeg dan, als patrijzen op deze manier de vooruitgang tegenhouden, geef ze humaan de jagerskogel...."

Mashup hardlopers

Ik weet het, er is behoorlijk veel discussie over het Big Brother Is Watching You gehalte van de Nike-schoenen die via RFID met de Apple Nano praten. Een extreem kwaadwillend iemand zou (met de nadruk op zou) zomaar kunnen nagaan waar je als hardloper allemaal langs komt op je dagelijkse route. Moet je wel overal RFID lezers opstellen en de loper moet daar dan wel steeds op minder dan een meter langs lopen. Een kniesoor die daarop let: voorlopig leven we toch maar weer in een politiestaat. Zelf had ik bijna zo'n peperduur ding gekocht, alleen al om te weten hoeveel kilometers ik nu precies afleg tijdens mijn * eh * dagelijkse hardlooprondje.

Gelukkig is er dan deze leuke Google Maps mashup, waarmee je feilloos kunt vaststellen hoe ver je nu eigenlijk rent. En wát een besparing, mag ik hieraan toevoegen.

Een dikke 6 kilometer doe ik trouwens, voor het geval u geïnteresseerd bent. En daar doe ik dan een half uur over, met recht een sukkeldrafje.

Hier het bewijs, unencrypted en al. Weet u voortaan waar u me voorbij kunt zien sloffen, en nog wel zonder RFID-poortjes.

Ik denk, ik maak het maar openbaar, heb ik alvast niets meer te verbergen.

Het volgende iDing

Aangezien dit blog toch steeds meer begint te lijken op een Apple blog (het spijt me, de spannende dingen in IT lijken zich nu eenmaal allemaal een beetje rond meneer Jobs af te spelen) heb ik er geen probleem mee deze link naar een Photoshopwedstrijd - yep, dubbele woordwaarde - met u te delen. Met dank aan mijn broer, al sinds jaar en dag * kuch * een verklaard Apple-fan. Ik hoor wel welke inzending u de leukste vond? Let overigens ook op de iBike, door mij lang geleden al veel effectiever aangekondigd als de iCycle.

Dit alles bijna net zo bezienswaardig als de honderd beste feiten over Jack Bauer, maar die kent iedereen natuurlijk al.

Simple Minds and Motorpyscho live. Mashed Up.

Still want to get a better grip on what the new world of Mashup business models really is leading to? Have a look at this new mashup service of Fabchannel: until now ‘just’ a award-winning website which gave its members access to videos of rock concerts in Amsterdam’s famous Paradiso concert hall. Not any more. Today Fabchannel launched a new, unique service which enables music fans to create their own, custom made concert videos and then share them with others through their blogs, community profiles , websites or any other application.

So suppose you have this weird music taste, which sort of urges you to create an ideal concert featuring the Simple Minds, Motorpsycho, The Fun Loving Criminals, Ojos de Brujo and Bauer & the Metrople Orchestra. Just suppose it’s true. The only thing you need to do is click this concert together at Fabchannel’s site – choosing from the many hundreds of videos available -, customize it with your own tags, image and description and then have Fabchannel automatically create the few lines of html code that you need to embed this tailor-made concert in whatever web application you want.

Meer op Capgemini's CTO blog.

Bodycount & Spinvis in Paradiso. Embedded.

De oplettende bloglezer merkte het al: ik ben de laatste weken lekker filmpjes aan het embedden. En laten we eerlijk zijn, als we na YouTube nu ook al via (mijn al langer favoriete) Fabchannel persoonlijke playlists van concerten in Paradiso kunnen samenstellen om ze daarna te delen met de buitenwereld, dan wordt het nu tijd voor de volgende, vermorzelende stap. Daarom hieronder mijn eerste 'mash-up' selectie van optredens, waaronder een fijngevoelige opening door Bodycount, een verwarrende middenstuk met Yellow Pearl, Spinvis en Ojos de Brujo en weer knalhard uitwaaien met Intwine en Green Lizard. Dimmu Borgir heb ik maar even weggelaten, er zijn genoeg serieuze mensen die dit blog lezen en ik wil niet téveel illusies in een klap verbrijzelen. Volgens mij zitten er nog wel wat kleine bugjes in deze webservice van die aardige mensen van Fabchannel, maar die nemen we goedmoedig voor lief. En anders roepen we Ice T.

Hoezo Sonja Bakkeren....

... als je ook achter de computer kunt kruipen? Naast de bloedstollende, maar intensieve bewegingen met het multi-touch sensitive scherm kun je natuurlijk ook gewoon een half uurtje voor Nintendo's Wii gaan staan huppelen. Ook al zo'n vernieuwende gebruikersinterface en de calorieën vliegen er met honderden tegelijk vanaf. Misschien een leuk idee, een nieuwe Nintendo game 'boksen tegen Sonja'? Met gratis receptenboek.

Did we hear a monkey there?

Since we promised to discuss innovation regularly, it is a good time to return to the do’s and don’ts of aping. Earlier, I already established that Microsoft’s Zune is far from a devastating, deeply innovating answer to the domination of Apple’s iPod. To be able to do sort of the same, but obviously not so cool, it is not exactly the market proposition you are looking for. And things can be made worse, for example by claiming that it is so convenient to exchange MP3 songs between two Zunes through the wireless connection (Steve Job’s answer: “I've seen the demonstrations on the Internet about how you can find another person using a Zune and give them a song they can play three times. It takes forever. By the time you've gone through all that, the girl's got up and left! You're much better off to take one of your ear buds out and put it in her ear. Then you're connected with about two feet of head phone cable”).

How aping can work out the right way is proven by Apple’s new iPhone device. The very juicy user interface consists of exactly one (‘home’) button and is entirely based on a touch sensitive screen. I am not sure how many patents have been registered, but it seems sure that that the impact of the iPhone on the user interfaces of computer-like devices in the forthcoming years will be massive.

Meer op Capgemini's CTO blog

Waar de inspiratie vandaan komt...

... voor een deel van de gebruikersinterface van de iPhone. Zie hieronder een extreem smeuïge demo door Jeff Han begin 2006 van een 'Minority Report'-achtig aanraakscherm. Nadat hij de eerste twee minuten heel losjes begint komt hij bij een fotogalerij-toepassing die heel duidelijk maakt waar Apple de mosterd vandaan heeft gehaald. Afijn, jatten mag.

Apple iPhone: Hoe watertandend kan het eigenlijk worden

Let vooral ook tegen het eind op de manier waarop delen van foto's worden vergroot en verkleind. Ik voelde even mijn linkerbeen niet meer. Bloedstollend.

Perfect Project

Hieronder de ruwe, Nederlandstalige versie van een blog-item dat ik later vandaag ga publiceren op het CTO blog van Capgemini. Zal ook wel de basis worden voor mijn volgende column in Software Release Magazine.

Perfect Project

Toegeven, Linden Lab brengt op een voorbeeldige manier de software van Second Life naar de open source-gemeenschap. Gelijk na de aankondiging verschijnt een fraaie wiki ten tonele, waaronder een goed uitgewerkte FAQ (‘lopen we nu een veel grotere kans dat kwaadwillende programmeurs fouten in de software zullen gebruiken om Second Life binnen te dringen en, veel belangrijker, zijn mijn zuurverdiende Linden dollars nog wel veilig?’). Ook is er een uitstekend portal waarin alles over het systeem te vinden valt, vanaf de overkoepelende architectuur tot en met de source code en naamconventies. In essentie een mooi, gratis voorbeeld van de manier waarop het Internet anno 2007 op zijn minst gebruikt zou moeten worden om een ontwikkelproject te ondersteunen. Met dank aan alles wat van in de afgelopen jaren van open source hebben geleerd.

Evengoed wel wat anders, zo’n rudimentaire wiki, als je het vergelijkt met wat je in Second Life tegenkomt. Persoonlijk denk ik dat we in de twee omgevingen erg verschillende doelgroepen tegenkomen, ondanks de claim van Linden dat de overgang naar open source ervoor gaat zorgen dat ‘ontwikkelaars en gebruikers veel beter met elkaar kunnen communiceren’. Volgens mij heeft Second Life weinig aantrekkingskracht op programmeurs. Vooral niet op C++ programmeurs (pas vandaag ben ik erachter gekomen dat Second Life voornamelijk is ontwikkeld in C++). Ik zou zelfs niet weten wat een C++ programmeur in Second Life zou moeten doen. Ik zie er nog niet snel een dagen achter elkaar schaven aan de juiste kaaklijn, de perfecte krullenbos, dat leuke trouwpak voor een virtueel schijnhuwelijk of het zoveelste idyllische perkje met guirlandes, sinaasappelstruiken en een rustiek klaterende windgong. Gezellig driedimensionaal babbelen met deze bevolkingsgroep zit er ook niet echt in. Uit eigen ervaring weet ik dat de meeste C++ programmeurs óf angstwekkend zwijgzaam zijn of cynisch lachend elke serieus bedoeld onderwerp de grond inboren. Ook zijn er relatief veel exemplaren die honderduit kunnen kletsen zonder dat ze de indruk wekken ook maar een seconde naar de gesprekspartner te hebben geluisterd.

Second Life, ik kan er zelf ook maar geen warm gevoel bij krijgen. Ik weet dat ik hiermee dissident ben onder vele trendduiders (waaronder mijn eigen collega’s), want ik hoor me eigenlijk avond na avond te vergapen aan de nieuwe, wonderbaarlijke 3D-wereld die zich pijlsnel in de meest vreemde richtingen ontwikkelt. Persbureaus, banken, eindejaarsconferences, life rockconcerten, wie kent het ondertussen niet. Deze week lichtten mijn wenkbrauwen hoogstens heel even op toen een begrafenisondernemer aankondigde een virtuele vestiging te openen in SL. ‘De dood is een integraal onderdeel van het leven’ kondigden de initiatiefnemers op meevoelende toon aan ‘zowel in ons eerste als in ons tweede leven’.

Geen speld tussen te krijgen.

Het zal wel door zuurstofgebrek bij de geboorte komen, maar ik loop nog steeds niet helemaal warm voor het metalige pixelgevoel van ‘alsof doen via de computer’. Die nagebouwde rokerige Franse kroeg kan nog zo volgepropt zitten met avatars in zwarte coltruien, volgens mij kun je alleen zinvol over het existentialisme discussiëren als je er écht bier bij proeft.

Zullen de ontwikkelaars van Second Life zich vanaf nu toch nadrukkelijker in hun eigen spel gaan bewegen? Laten we eerlijk zijn, zeker nu het systeem in open source wordt doorontwikkeld, zijn het toch een beetje de helden van het grote publiek aan het worden. We kunnen dan zomaar heuse virtuele workshops krijgen, waarin gebruikers en ontwikkelaars al brainstormend tot de specificaties voor de nieuwe versie komen. Aan de muur hangen nauwkeurig gestyleerde whiteboards waarop UML-diagrammen kunnen worden getekend. Aangezien de realiteit in Second Life op de een of andere manier altijd wat rooskleuriger is, zal het gros van de workshopdeelnemers wel bestaan uit spectaculaire, rondborstige blondines. En tijdens de breaks gaat het hele team even lekker ontspannen zwemmen met de dolfijnen in het meertje in de achtertuin.

Wat kan er goedbeschouwd nog misgaan als uiteindelijk het hele project in Second Life wordt gedaan? C++ ontpopt zich plotseling als een simpele, begrijpelijke programmeertaal waarmee je in één lange, vloeiende beweging altijd 100% foutloze code produceert, het ontwikkelteam levert zonder uitzondering resultaten op tijd en boven verwachting en de opvallend knappe eindgebruikers laten de kleur van hun gezicht tijdens de acceptatiesessie veranderen om hun steeds beter wordende bui te laten blijken.

Onze vrienden van IBM hebben al wat aan het concept geroken maar ik ga het maar eens wat serieuzer aanpakken. Ik start een virtueel bedrijf in Second Life - laten we het voor het gemak eens ‘Second Linden Lab' noemen - dat spectaculaire (maar niet werkelijk bestaande) nieuwe software ontwikkelt onder de werktitel ‘Third Life: een role playing game die de verveelde bewoners van Second Life kunnen spelen op hun kleine, virtuele computertjes. Een soort van meta-metaverse wordt het, gebouwd door een team van spiritueel onderlegde, verfijnd communicerende C++ programmeurs die allemaal lange leren jassen en zonnebrillen dragen. Ook telefoneren ze zonder uitzondering met een Nokia 8110, een detail voor de fijnproever.

Om te zorgen dat het allemaal niet te abstract en onrealistisch wordt, accepteer ik gewoon Linden dollars. Maar dat spreekt vanzelf.

Good guys use Windows

Ik moet toch even terugkomen op mijn stelling van weleer dat in de serie 24 de heldhaftige terreurbestrijders zonder uitzondering gebruik maken van Apple computers terwijl terroristen en ander tuig zich bedienen van smoezelige Windows PC's. Vooral nu ik zelfs in andere blogs word aangehaald op deze vaststelling.

Ik had deel 5 nog niet gezien.

Daarin wordt de sponsoring overduidelijk gedaan door HP en we zien in de vertrekken van de Counter Terrorist Unit metalig glanzende HP-machines staan. Draaiend onder Windows, want zo stoer doet Hewlett Packard tegenwoordig niet meer over Open Source. Op een gegeven ogenblik duikt Walt Cummings op, de onbetrouwbare, fascistische rechterhand van president Logan. Tegen die tijd ben je al niet meer verbaasd als hij zijn laptop tevoorschijn haalt: een diepzwarte MacBook.

Zal Apple in episode 7 terugslaan en iedereen al vingertippend laten bellen met een iPhone?

Ik hoop overigens dat niemand denkt dat ik aan een Apple-fixatie lijd.

Voorspellingen 2007 - het weer

Leuk, zo'n header voor een blog-item. Levert me weer tientallen extra hits per dag op. Maar desalniettemin, we gebruiken hier toch weer even Internet om een aantal voorspellingen voor het nageslacht vast te leggen. En straks uiteraard checken of het allemaal waar is geworden, dat is nou het leuke van zo'n archief op Blogger.

Harry Otten, weerman van Meteo Consult, gaf in NRC.Next twee ondubbelzinnige voorspellingen af rond het weer in 2007:

1. Vanaf 22 januari gaan de temperaturen naar flink beneden gemiddeld. Februari wordt een koude maand. Bijeenkomsten van rayonhoofden moeten niet worden uitgesloten.

2. Op 18 juli 2o07 zal voor het eerst in de geschiedenis 40 graden worden in Nederland (ik neem aan ergens in de Achterhoek).

Naar aanleiding van de tweede voorspelling denk ik dat we dit jaar maar naar Texel gaan voor de zomervakantie. Siciliaanse taferelen, palmbomen aan het strand, geblakerde olijfbomen.

Lekker goedkoop, houden we misschien wat geld over voor internetten met de iPhone.

Kouwes doet iPhone

Wat valt er eigenlijk nog aan zinnigs over de iPhone te zeggen (flauwe naam, jammer als je iets al op honderden kilometers ziet aankomen) als Patrick Kouwes van GeenStijl - Nico Dijkshoorn's Second Life avatar als het ware - er zo'n kundige analyse van geeft:

"... nou ja verder dit en dat zus en zo alles zijn gangetje want ik werd gebeld door manke dennis die vroeg of belangstelling had voor een eppel moot biel ik zeg nee ik zit net aan de frietduur stop die appel maar in je reedtgebeuren maar goed het bleek te gaan om een nieuwe ketsjet dus ik zeg kom maar langs nou hij langs ik zeg wadt is dat voor kudtzooi er staatdt een afbeelding op en er zitten geen knoppen op deze mootbiel ben ik homo of zo wadtmoet ik hier mee godtverdomme waarom is die moot biel zo dun moedt ik hem van eppel eerst als een kredditkaart tussen mijn reet door halen of zo voor ik er mee kan bellen

wandt dat doet eppel namelijk altijd alles zes keer duurder en dunner maken dan de rest maar ondertussen loop je zwaar voor kudt met zoon waltdusniet telefoon maar ze zeggen ja iedereen wil beeldt jaja dat is de toekomsdt beeld want dat heeft mediakoning dommeniek weetnie gezegdt dus dan is het zo ja de mensen willen steedst meer beeld wadt jammer is want ik ben meer van de non-visuele abstracte ervaring die mensen hun horizon verbreedt sorry ik weet niet wat er net gebeurde ik had een bloedprop in mijn hoofdt even waardoor ik rechtuit kon lullen maar het gaat alweer goed maar eppel kan hun moot biel overdwars achter hun linkeroogbol manoevreren de tiefus voor ze net zo makkelijk... "

Voor de compromisloze fans de hele bijdrage van Kouwes deze week hier op GeenStijl, niet voor de fijngevoeligen!

You've been chain-tagged

Wat is het toch een ambitieuze vakgenoot, die Loek Bakker van Gartner. Altijd in voor een nieuwe trend, het zoveelste social network en nog een extra embedded item op zijn weblog. En als er iemand een soort van virtuele kettingbrief verzint, is hij niet te beroerd om enthousiast mee te doen; zelfs als dat betekent dat hij mij in de reeks moet betrekken. Jammer dan dat mijn zijtak van het type droog en verdord zal blijken te zijn. Want niet alleen voer ik de gevraagde 5 dingen die u waarschijnlijk niet weet over deze blogger op het in Nederlands, ook geef ik de fakkel door aan 5 kennissen die óf niet eens een weblog hebben (Sander Hoogendoorn, Daan Rijsenbrij) óf nog moeizamer dan ik op spontane initiatieven reageren (Sjaak Bral, Bob Timroff en Okko Huising).

Hoe dan ook. Ik ben niet te beroerd om mijn lijstje in te vullen:

1. Ik heb een beetje rare smaak voor muziek. Althans, dat vindt mijn directe omgeving. Ik zou persoonlijk niet weten wat nu eigenlijk het probleem is met krijsende, zwaar overstuurde a-tonale power chords en van die gezellige death metal vocalen.

2. Ik tendeer naar het achterlaten van historische voetstappen, bijvoorbeeld door het in stand houden en omstandig beschrijven van moeilijk uit te leggen tradities, en dergelijke.

3. Ik draag binnenkort een leuk beugeltje (wel met witte slotjes, dus dat scheelt). Na bijna een halve eeuw duimzuigen leek het me wel een mooi moment om eens iets te doen aan die eh... nogal scheve voortanden.

4. Ik krijg per dag meer de gruwelijke pest aan Second Life, waar ik eigenlijk - als Chief Technology Officer en zo - razend enthousiast zou moeten zijn over dit belangwekkende, virtueel-sociale verschijnsel. Ik vermoed een generatiekloof of anders gewoon onredelijke weerbarstigheid. Meer hierover binnenkort.

5. Ik schreef in het verleden menig popsong,waaronder klassiekers als 'Lovenights in the Taiga', 'Groen en Rond', 'Jungle Pro' en 'Boeing 747'. De diepste tekst ooit schreef ik echter voor "Analfabeet':

ANALFABEET

Toen ik 6 was
las ik al
Wittgenstein

Nu ben ik

Analfabeet
Analfabeet
Analfabeet
Analfabeet
(36 keer herhalen)