7 Ways to scare EAI experts (part II)

Well, it’s already a few weeks ago that we discussed three viewpoints on integration that may help to unfreeze your local Enterprise Application Integration expert. I stated that integration is actually something you want to avoid: it’s not a mission in life by itself; it’s merely a prerequisite to do exciting things in business, enabled by systems and information. If you can avoid integration and still achieve the same, do so by all means. Furthermore, it was pointed out that excellent integration tools are now available on the market, both in open source and as industry-strength, commercial packages. Don’t waste a second of your precious time building and maintaining homebrewed, non-standard solutions. Finally, I suggested to first focus on your data governance before even considering fancy projects around web services and that almighty Enterprise Service Bus.

Two weeks of time with arguments like that! You must have witnessed some changes in the behaviour of your integration experts next door. If by any change this is not the case, please have a look at 4 additional opening lines that are bound to help them break on through to the other side...

Meer op Capgemini's CTO blog.

Nieuwe Rotte Tomaten

Ik vraag me af wat het ergste is dat je op het Internet kan gebeuren: dat de cyberpopulisten van GeenStijl de pest op je krijgen of dat RottenTomatoes je film afkraakt. Laten we het maar eens op het laatste houden. Ik weet zeker dat Uwe Boll er ook zo over denkt. Met een Google Quotient van anderhalf miljoen heeft hij de naam de slechtste regisseur ter wereld te zijn. 'Als ze maar over je kletsen' luidt het gezegde geloof ik dan. En dat gebeurt zeker in de recensies van zijn recente meesterwerken Alone in the Dark en BloodRayne (te lezen op de overigens al jaren irritant trage site van Rotten Tomatoes). Om uw razend dure tijd te besparen haal ik hier de meest fijnzinnige commentaren aan:

"The three stars have seen better days, but I'd like to think they could still do something classier and more dignified than this. Like gay porn."

"There are some stupid films that rock, if you turn your brain off and enjoy them. Alone in the dark isn't one of these, though it's very stupid."

"Saying Uwe Boll's Alone in the Dark is better than his 2003 American debut House of the Dead is akin to praising syphilis for not being HIV".

Epidemische Troonrede (officieel)

Voor de liefhebber, hier de finale versie van de Communicatienieuws nieuwsbrief, waarin de column over de Troonrede. Ondertussen is deze uitgesproken door onze koningin, en dus niet meer geheim. Ach ja, here today gone tomorrow.

Zune Ruled Nie

Ik denk dat de sterren Microsoft momenteel niet helemaal gunstig gezind zijn. Het is meer het Jaar van de Ezel voor ze. En dan heb ik het nog niet eens over de op handen zijnde lancering van Windows Vista, dat we gerust kunnen bijschrijven in de galerij van Hardcore Thrillseeking. Nee, het gaat gewoon over Zune, de eh... iPod Killer uit Redmond. Ik dacht, als gebruiker van Apple OS X (citaat GeenStijl: 'U weet wel, dat besturingssysteem met de dichtgelaste motorkap en de zwaar gestoorde sektarische aanhang') ben ik mogelijk bevooroordeeld. Dus om elke schijn van subjectiviteit te vermijden, ben ik met een beperkt marktonderzoekje bezig. Gewoon eens peilen hoe de consument op straat tegen deze belangwekkende nieuwe ontwikkeling aankijkt.

De vraag is simpel: 'als je mag kiezen tussen een Apple iPod en de Microsoft Zune, waar kies je dan voor en ook even verklaren graag'.

In de eerste 10 minuten benaderde ik drie willekeurige passanten (16-jarige dochter en twee vrouwelijke collega's van een onbepaalde leeftijd). Hieronder treft u de resultaten:

Dochter: De iPod natuurlijk. Microsoft zuigt en dat ziet er dus niet uit. Ik ga eg nie voor schut lopen op sgol'.
Vrouwelijke Collega 1 (typische Alpha-achtergrond): De iPod. Die is namelijk veel meer trendy.
Vrouwelijke Collega 2 (typische Béta-achtergrond): De Apple. Want als je geluid en filmpjes op een Microsoft-apparaat gaat afspelen crasht het vanzelf en bovendien wordt alles schokkerig afgespeeld (maakt sputterende geluiden en bijbehorende armbewegingen).

Omdat ik weet dat eens in de paar dagen iemand daadwerkelijk dit blog leest, lijkt het me een goed idee om nu eens een tegenprestatie te verlangen. Kortom, waarde lezer, ik zie graag uw eigen mening tegemoet in de commentaar-sectie van dit item. We maken er een wetenschappelijk onderbouwd, empirisch onderzoek van met de juiste stochastische variabelen en standaarddeviaties en zo.

Laten we het nog maar niet hebben over Microsoft's SoapBox. Of het nu ruled als je voortaan je filmpjes bij SoapBox haalt in plaats van bij YouTube, daartoe horen wij t.z.t. met warme belangstelling de argumenten. Voorlopig heerst enige scepsis.

Epidemische Troonrede (uitgelekt!)

Voor Bas Vlugt van het Internetperiodiek 'Communicatienieuws' schreef ik vandaag een column over het lekken van nieuws via Internet. Gezien het onderwerp leek het me niet meer dan relevant om via dit medium alvast de integrale tekst te laten doorsijpelen.

EPIDEMISCHE TROONREDE

Gek, ik heb nog steeds niets gehoord over de Troonrede. Zal hij niet geschreven zijn deze keer? Vorig jaar lekte het aan alle kanten, zo vlak voor Prinsjesdag. Ik herinner me een spreekbeurt van minister Sybilla Dekker, begin september in Den Haag. Frits Wester had zojuist bijna letterlijk de Troonrede maar alvast voorgelezen op RTL4. Dekker wijdde er een paar larmoyante zinnen aan en kwam tot de conclusie dat het ‘zo jammer is dat je niets meer geheim kunt houden in deze tijd’.

Wat wint zo’n opmerking nog aan rauwe kracht als je bedenkt dat de voordracht van Sybilla ging over transparantie binnen de overheid.

Want ze kan er maar beter aan wennen, de minister. Zo’n troonrede wordt over alle ministeries verspreid in kleine stukjes aan elkaar geschreven. Met computers die met elkaar en het Internet zijn verbonden en waarin bovendien handige uitsparingen zijn aangebracht voor de zogenaamde USB-stick: het nieuwe excuusmedium dat heeft geleid tot folkloristische gezegdes als 'zo veilig als op een USB-stick' en 'je kan het net zo goed gelijk op een stick zetten'.

Als er digitaal eenmaal wat is uitgelekt, is er geen houden meer aan. Even een kopietje trekken, en twee emailtjes en een chatsessie verder staat het al op Tante Irma’s Gezellige Weblog (ik geef maar een voorbeeld). Normaal blogt ze alleen over wat haar katten die dag hebben gegeten of over de zomerzegels van de supermarkt. Maar nu kunnen er ook wel wat stukken van de nog niet gepubliceerde troonrede bij; die stond om onduidelijke redenen opeens op haar harde schijf en dan moet je er ook wat mee doén, ja toch, niet dan.

Deze keer zijn de loopgraven rond Den Haag blijkbaar extra breed en blijft de inhoud van de Troonrede tot het laatste moment onbekend. Klinkt als een Pyrrusoverwinning – een beetje alsof je toch nog een keer een winter krijgt waarin je kunt schaatsen op de sloten – want er is geen weg meer terug van het verschijnsel Epidemisch Communiceren. Steek het vonkje érgens op het netwerk aan en het vuur verspreidt zich op logaritmische wijze, becommentarieerd en verrijkt door alles wat maar opborrelt in de Collective Wisdom van het Internet.

Goedbeschouwd kun je dat effect ook vóór je laten werken. Gewoon zo’n trendy wiki discussiesysteem op de website van het Ministerie van Algemene Zaken zetten (vraag maar aan NRC Handelsblad hoe dat moet, die hebben zo te zien een overijverig webteam dat nog wat tijd overheeft) en vroeg in de lente al met zijn allen aan de collaborative authoring. Zo worden het volk en de Troonrede vroeg of laat één, een spiritueel perspectief wat lekker holistisch aanvoelt.

Belangstelling genoeg, zeker als je bedenkt dat het gemiddelde item op GeenStijl binnen een uur tot tweehonderd reactie leidt (Andy Warhol: “ooit heeft iedereen zijn eigen drie zinnen op GeenStijl”). En anders kan JP altijd nog aan zijn twintigduizend Hyves-vrienden vragen of ze mee willen doen. Je bent Hyver of je bent het niet: always in touch with your friends.

Drankbonnen

Vandaag deed ik een keynote in Stavanger over de innovatiestrategie van SAP op de jaarlijkse conferentie van de Noorse vereniging van SAP-gebruikers. Wat me vooral bijblijft is de manier waarop de organisatie het publiek zover kreeg aan het einde van de dag de evaluatieformulieren in te vullen: zonder formulier geen drankbonnen. Een gouden zet in een land dat een milde preoccupatie lijkt te vertonen met alcohol. Was me bij een vorig verblijf in Oslo al bijgebleven toen in een restaurant een volledig boekwerk met verkrijgbare sterke drank werd aangereikt (o ja, je kon er ook nog wat eten).
Een flesje Heineken kost in Noorwegen meer dan 8 Euro. De Noorse regering zal meer weten dan wij, denk ik dan. Toen ik wat collega's op de drankkwestie aansprak, waren zij de eersten om te beamen dat men graag drinkt in Noorwegen. 'Je kunt op zich best lol hebben zonder drank' zei er een 'maar waarom zou je het risico nemen?'.

Ik heb mijn publiek maar uitgenodigd naar de Europese SAP Teched in Amsterdam te komen. De drank is in ieder geval een stuk goedkoper daar, vermeldde ik erbij. Zou wel eens druk kunnen worden op de registratiesite, vanavond.

Ik mag het graag doen voor een zaal vol IT-religieuzen; ostentatief het andere kamp kiezen. Als ik onder Microsoft-vrienden ben, neem ik bij voorkeur mijn eigen - bijna manshoge - Tux mee. Kweekt dat warme gevoel dat je zo graag hebt aan het begin van een sessie, empathisch connecten met het publiek, als het ware. Evenzeer kan ik bij fanatieke Open Source-aanhangers enthousiast uitweiden over de honderdduizenden kinderlevens die ondertussen zijn gered door de Bill & Melinda Gates Foundation. Gewoon even alles in het juiste perspectief zetten, vooral als er politieke correctheid dreigt.

Rond mijn praatje over Open Source bij de overigens uitermate prettig opererende Digikring Groot Amsterdam in - alweer zo'n trendy geval - het Lloyd Hotel in het - eh ja, ook best wel trendy - Oostelijk Havengebied rook ik bij voorbaat al bloed. Dus dan neem je een stevige Windows PC mee waar je als halfslachtig compromis Open Office op draait. Zul je altijd zien dat de organisatie komt aanlopen met een leuke DVD waarop uit de doeken wordt gedaan hoe Open Source via onze IT-vrienden van Ordina Uganda aan het veroveren is. Of ik die alvast als opwarmertje op mijn PC wil afspelen voor de druppelsgewijs binnenkomende Digikringers.

Jammer dat de DVD na een minuut of 5 afspelen door InterVideo’s WinDVD crasht. Enkele aanwezigen – waaronder iemand met een anarchistisch ogende Apple PowerBook op schoot – kijken besmuikt toe. ‘Wie weet doet Windows Media Player’ het wel goed, probeer ik.

In retrospectief was dat nét iets teveel thrill seeking. Opnieuw crasht de DVD, op precies hetzelfde afspeelpunt. ‘Blijkbaar toch een kwestie van het eh… besturingssysteem’ klinkt het droog vanuit de zaal.

Verder was het best een leuke avond.

Bastard Pop - de column

Hieronder de volledige versie van de column 'Bastard Pop' die deze week in Software Release Magazine verscheen.

BASTARD POP

Mijn 13-jarige zoon vertelde me onlangs dat hij later programmeur wil worden. Een verpletterende mededeling die me terugwierp in diepe, introspectieve bespiegelingen. Je haalt je van alles in het hoofd. Wat is er fout gegaan? Is hij in de peuterspeelzaal ooit een keer van het klimrek gestuiterd en heeft de juf het me nooit verteld? Eet hij wel genoeg vezels? Had ik niet veel vaker met hem moeten praten over de fantastische dingen die je in een leven kunt doen?

Zelfverwijt. Manische depressies. Een inktzwarte, zuigende draaikolk.

Uiteindelijk kwam ik weer tot rede, een week of drie, vier later. Ik ging de discussie met hem aan. Mijn zoon had nog geen idee van welke programmeertaal hij wilde leren. Een vage MSN-vriend had hem gesuggereerd zich te verdiepen in C++. Of dat wat was, misschien. Opmerkelijk hoe kalm je uiteindelijk dan blijft. Er kwam een Boeddhistische waas van vergevingsgezindheid over me toen ik hem zonder te schreeuwen vertelde welke misdaden er de afgelopen twintig jaar in naam van C++ zijn begaan. Dat veel van zijn crashende applicaties geschreven zijn door C++ programmeurs die het leuk vinden om lekker nonchalant met geheugen om te gaan. Dat de zogenaamde buffer overflow een hele generatie van hackers een zee aan inspiratie heeft gebracht. Dat leerboeken over C++ op Heathrow niet langer in de handbagage worden toegestaan. Dat de programmeertaal – net als de modernere broertjes Java en C# - belachelijk complex is en dat je een bolleboos in wiskunde moet zijn om het allemaal te kunnen begrijpen.

Met name dit laatste argument sloeg goed aan. Wiskunde! Dat is voor stuudjes en watjes.

Goed, die weg zou dus niet worden ingeslagen. Maar wat dan wel? Het werd me gaandeweg duidelijk dat mijn zoon een volstrekt ander beeld van programmeren heeft dan dat van eerdere generaties. Hij blijkt – uiteraard - vooral geïnteresseerd in het bouwen van websites. En hij is in het geheel niet van plan om from scratch te beginnen. Hij denkt aan één window met een smaakvolle combinatie van filmpjes van YouTube, satellietbeelden en ingebouwde zoekfunctionaliteit van Google plus foto’s van Flickr en nieuws van Blogger. Gewoon, als eerste vingeroefening.

Overduidelijk het profiel van de Mashup Programmeur anno 2006. De term ‘Mashup’ (ook wel: ‘Bastard Pop’) is bij een beetje tiener allang bekend: DJ’s mixen twee songs door elkaar heen, waarbij je de muziektrack van het ene nummer neemt en de zang van het andere. Dus zeg maar Kylie Minogue die iets peilloos metafysisch doet met lalalalalalalala en dan op de dreunende beat van New Order’s Blue Monday. Ik geef slechts een voor de hand liggend voorbeeld.

Nu worden dezelfde principes toegepast bij het bouwen van samengestelde toepassingen voor de browser. Mashup toepassingen bouw je met lichtgewicht programmeertalen die speciaal lijken gemaakt voor het aan elkaar lijmen van verschillende brokken functionaliteit die je in alle hoeken en gaten van het web kunt vinden. Zulke talen zijn bijvoorbeeld Javascript, PHP en Python maar evenzeer nóg modernere vrienden als Ruby (misschien wel dé ster van dit moment) en Water, een taal die speciaal gemaakt is voor het componeren van webservices. Krachtige, vaak elegante talen maar dan zonder de doorgedraaide dikdoenerij van Java en C#.

Mashup ontwikkelen lijkt een flodderige, weinig serieuze activiteit. Maar het succes zit hem juist in de combinatie van snel en flexibel kunnen componeren enerzijds en de beschikbaarheid van spijkerharde, robuuste componenten anderzijds. Denk alleen maar aan de efficiëntie van de server farm die zich achter de Google API verbergt.

Mashup componenten komen straks niet alleen meer van Flickr, MySpace of Yahoo: IT-afdelingen van gewone bedrijven zullen ze straks ook ontwikkelen en ter beschikking stellen, als een middel om op andere plekken in de organisatie veel sneller toepassingen te kunnen maken. En het zal niet lang duren, of we hebben veel meer Mashup programmeurs nodig dan hun klassieker geschoolde vakgenoten.

Nog niet eens zo’n beroerd carrièreperspectief dus. Desalniettemin ga ik het een keer checken. Dat van die vezels.

Grid TakeAways

Een paar takeAways zijn me bijgebleven van de sessie van het Gridforum rond innovatie & groei die ik gisteren bijwoonde in het trendy Arena hotel in Amsterdam (let op hun tenenkrommende Flash website; je weet niet hoe snel je 'Skip Intro' moet vinden; als straf zullen ze wel nauwelijks via Google te vinden zijn want pixels zijn nog steeds niet te indexeren, maar dit terzijde).

1. Als je geheel in het zwart gestoken rondloopt in een hip Amsterdams hotel word je voortdurend gevraagd of je de manager van het etablissement bent c.q. of je in de bediening werkt.

2. De voordelen van Grid Computing zijn volop doorgedrongen tot de universitaire wereld, waar men van oudsher al meer geneigd lijkt te zijn tot samenwerking met aanpalende instituten.

3. De voordelen van Grid Computing op de desktop lijken ook genoeg doorgedrongen te zijn tot individuele PC-gebruikers, die graag hun overtollige CPU-cycles ter beschikking stellen als daarmee een goed doel wordt gediend. Als er een trendy plaatje bij op het scherm wordt vertoond, willen zelfs Playstation 3 gebruikers straks wel aansluiten op het grid. Even pauze tijdens het afknallen van zombies, gelijk een paar minuten meedoen aan onderzoek naar erfelijke ziektes.

4. via het SETI@home desktop grid meende men een tijdje geleden buitenaards leven te hebben ontdekt. Het bleek uiteindelijk helaas om wat weerbarstige waterstofmoleculen te gaan. Tienduizenden vrijwilligers blijven gelukkig dag en nacht waken over de veiligheid van moeder aarde.

5. Volgens iemand die het weten kan, wordt de Nederlandse versie van Wikipedia gerund door '13- en 14-jarigen'. Het is nog niet helemaal helder of dit wel of niet als aanbeveling is bedoeld. Zouden deze dan blijkbaar wel erg vroegwijze pubers allemaal Jimmy Wales als rolmodel hebben?

6. Het bedrijfsleven ziet nog weinig heil in de toepassing van grids. Volgens professor Jan Top is dat onder andere te verklaren door de grote vraagstukken rond beveiliging en de genetische onwil bij veel bedrijven om samen te werken met anderen.

7. Marleen Stikker, baas van de Waag Society, beschreef pogingen om met behulp van breedbandige, multimediale grids tot nieuwe kunstvormen te komen. Veel pogingen waren blijven steken bij een dirigent die wat aanwijzingen gaf aan ver verwijderde muzikanten, maar het is duidelijk dat de échte doorbraken moeten komen uit het loslaten van bestaande ideeën over hoe je samenwerkt. Connected Live Art, weetjewel.
Tijdens de sessie maakten we al snel het verschil tussen orchestratie (volgens een redelijk vast patroon componenten aan elkaar plakken) en choreografie (een fundament crëeren voor de interactie tussen autonome, zelfregulerende componenten). Marleen introduceerde voor deze laatste stijl van creatie de rol van 'dramaturg'. En dat kan zomaar een bruikbare term zijn voor webservices-experts die op zoek zijn naar iets nieuws voor op hun visitiekaartje.

Webservices-dramaturg. Think about it. Anders even navragen bij de patatgeneratie van Wikipedia.

8. Over het nieuwe vPro chip-platform van Intel valt veel te zeggen. Maar voor dit publiek was het vooral van belang om te weten dat er diep in de chip voorzieningen zitten ingebakken om op afstand door te dringen in het systeem, zelfs als de PC is uitgezet. Zo kun je leuk 's nachts liefdadige toepassingen draaien, zonder dat de eigenaar er zelfs maar aan hoeft te denken om iets op te starten of aan te laten. Op zich een mooi perspectief, maar volgens Michiel Leenaars, directeur van de ISOC, zou de NSA (hier hun Flash-site, eat you heart out) dan ook zomaar kunnen meekijken. Puur uit gezonde belangstelling, zeg maar. Paranoïde? Wie de waarheid weet, mag het editen in de encyclopedie.

Tot zover het ooggetuigeverslag van uw persoonlijke reporter. Kan ik dan nu uw bestelling opnemen?

7 ways to scare EAI experts (part I)

Enterprise Application Integration. Sometimes, you just can’t help associating it with a absurdist theatre play. Two EAI experts are sitting on a bench, somewhere in a deserted place. They are awaiting the arrival of someone named Godot. But Godot never shows up and the EAI experts seem to have forgotten why they are waiting in the first place. At the end, nothing has happened and nothing has changed. One expert says to the other “shall we go?“ and the other one responds “yes, let’s go”.

Nobody moves.

It used to be an art, or at least a scarce design skill, integrating all these different, heterogeneous systems, let alone knowing the ins and outs of an abundance of EAI tools and platforms. Professionals used the title ‘EAI Expert’ with pride on their business cards and established a firm street credibility among IT peers. But every now and then, some of them seem to think that their very mission in life has become integration, forgetting about both the original business rationale and the evolution of technology, systems and strategy.

They desperately need to unfreeze. And in order to achieve that, they may need to be scared a bit first. Let me introduce you to 7 opening lines to achieve that, based on many engagements with EAI experts (and suppliers of EAI tools for that matter) across many different organizations:

1. Integrating is bad
2. It’s all Open Source now
3. You forgot about the data
4. It comes with SAP
5. Just put it in the server rack
6. Amazon does it for you
7. Only vertical matters

There is sort of an ascending order to it, possibly increasing the shock effect. It all depends on how long one is already waiting for Godot. Let’s see if the first three already work for you:

Meer op Capgemini's corporate CTO blog.