De meeste IT'ers worden er periodiek door geteisterd: het allesoverheersende gevoel dat er voor een werkende professional meer te bereiken moet zijn dan het goochelen met nulletjes en eentjes, virtueel gezever en gebakken lucht. Écht werk zeg maar, met inkoop, toevoeging en verkoop. En met van die tastbare klanten die concrete producten komen besnuffelen en daarna al dan niet tot aanschaf overgaan. Bij Capgemini had ik een tijdje geleden een veelbelovende collega die het helemaal leek te gaan maken in de automatisering: goede opleiding, analytisch, jong en ambiteus. Hij had weliswaar een Limburgs accent dat verraderlijk aan zijn street credibility knaagde, maar verder stonden alle seinen op groen. Van de ene op de andere dag - zonder waarschuwing - ruilde hij alle webservices, objectoriëntatie en serverconsolidaties in voor een antiekwinkel in de Belgische grensstreek.

Nooit meer wat van gehoord.

Volgens mij is de man diep gelukkig. Na de afgelopen weken doorgebracht te hebben als sidekick van een aanstormende middenstandster doorvoel ik dat pas goed. Bij het opzetten en inrichten van een delicatessenboetiek in het oude centrum van Voorburg, is er een wereld voor me opengegaan met dimensies waarvan iedereen wel heeft gehoord. Maar praktische ervaring doorgaans nihil. Assortimenten, groothandels waar haast niemand naar binnen mag, distributeurs, winkelinrichters, krijtjesborden, import/export codes, koelvitrines (ontdooien automatisch 3 keer per dag), prijskaartjes, kassasystemen, vrieskasten, broodovens, verpakkingsmateriaal, stickertjestangen ( "zal ik hem even alvast voor u vullen, dat is namelijk nog best moeilijk, eh moment, waarom gaat het nou niet, krijg de..... nog even hoor.... eh.... Karel! kun je even komen?"), de vrachtwagens van DHL, lege kruidenpotjes, pallets, olietonnen, steekwagens, hoge en lage BTW-tarieven, de aanvaardbaarheid van marges en het afronden op 95 cent effect: zomaar wat van het gezellige materiaal waarmee je als retailer bezig bent.

Morgen weer aan de slag met IT-strategie en offshoring. Focus, Daniel San, Focus.

Voor we nu op dit weblog taalkundige discussies gaan krijgen, het woord 'fishes' bestaat wel degelijk. Het wordt sporadisch gebruikt als je het wil hebben over meerdere vissoorten. Wie wil weten hoe het zit, evenals met 'fruit' versus 'fruits' kijkt hier. Op Google komt het woord 3.670.000 maal voor. Heel interessant is de hoogst scorende site wereldwijd op dit woord: www.fishes.nl, een Nederlandse 'nieuwe stijl viswinkel'. Geen stijl op het gebied van taal in ieder geval.

Als je als restaurant in de Fishbowl Society van 2005 niet goed je best hebt gedaan, rekent de publieke opinie wel met je af. Op websites als lekker.nl en iens.nl kun je genadeloos helder vaststellen wat klanten van restaurants vinden: ze schrijven gewoon zelf hun recensies. Wij doen regelmatig mee, met name via lekker.nl. Best leuk, die illusie van mondigheid en verstand hebben van culinaire zaken. Je gaat er natuurlijk vanuit dat de chefkok zich elke ochtend gespannen aanmeldt op het Internet om te zien wat er nu weer over hem geschreven is.

Ook leerzaam, bovendien. Ons favoriete restaurant in Den Haag, It Rains Fishes, komt er doorgaans uitstekend af. Maar ene John Steele was op 26 mei wat minder enthousiast. Fraai is zijn opmerking: "maybe they should know that the word 'fishes' does not exist". Nooit gerealiseerd. Klassiek geval van Dutch English. Hoe dan ook, wij raden It Rains Fish van harte aan.

Ook op Bonaire spreekt men overigens Denglish. Het logo van dit tot plagiaat neigende restaurant werkt effectief remmend op de eetlust. Smullen: graatjes, dode vissen.

Dames en heren, ik zou u graag wat nader influisteren over de actuele, belangwekkende ontwikkelingen in de informatietechnologie. Eens lekker doorzagen op JavaOne bijvoorbeeld, een krankzinnige conferentie waar jaarlijks 15.000 Java-programmeurs het bestaan om te luisteren naar allerlei irrelevante aankondigingen van een bedrijf waar ze niet eens klant van zijn. Of ik zou stil moeten staan bij de opkomst van het Internet in China, waar de grens van 100 mlijoen gebruikers ondertussen is gepasseerd. Ook zouden we moeten bespreken wat er allemaal niet voor fantastische excessen plaatsvinden met transparantie, bijvoorbeeld rond dat nieuwe systeem van de Amerikaanse overheid waamee je kindermisbruikers gezellig kunt googelen (een hoge Google Quotient wordt hier niet als aanbeveling gezien). Tevens zijn er maatschappelijke ontwikkelingen die om genunaceerd commentaar vragen bijvoorbeeld de mogelijke vorming van een Nieuwfriese staat (ligt Fries separatistisch terrorisme op de loer, wanneer hebben we de eerste bommen in de bus naar Offingawier?) en het aanklagen van Jomanda voor een fataal doktersconsultje.

Maar helaas. Ik heb wel wat anders te doen in de laatste week van mijn vakantie. Het whitewashen van stellingkasten bijvoorbeeld, of het produceren van prijsstickertjes. In een wereld waarin bijna alles waar je mee bezig bent, digitaal en virtueel is, is het hoogst leerzaam om eens te helpen bij het lanceren van een echte winkel, met tastbare, bederfelijke producten en solide muren waar je dingen tegenaan kunt zetten. Dat neemt niet weg dat er ook Internet Presence is: we moeten immers wel aan die 100 miljoen chinezen denken.

In een gezin waarin Hogwarts het aflegt tegen Zweinstein, kun je natuurlijk de Engelstalige versie van Harry Potter and The Half-Blood Prince kopen. Gewoon omdat je persé wilt weten welke hoofdpersoon deze keer het loodje legt. Maar dan kun je ook - minder dan een dag na het verschijnen van het boek - surfen naar Wikipedia.org. Daar wordt alles in detail aan je uitgelegd, inclusief een handzame samenvatting per hoofdstuk. Dank u, Vrije Open Transparante Gemeenschap. En wie de dode is? Mijn dochter beweert het altijd al geweten te hebben.

Na jaren van gedraal ziet het er nu dan eindelijk naar uit dat we kunnen factureren en betalen via Internet. Zal tijd worden, want veel belachelijker dan bij het overtikken van acceptgironumertjes kun je je niet voelen. Dat wordt hoogstens nog naar de kroon gestoken door meedoen aan de polonaise tijdens carnaval, maar - komaan - dat is een ander verhaal. Dit initiatief doet denken aan Privver van TPG Post, waarmee je je post digitaal kunt ontvangen, inclusief rekeningen. En die kun je dan via iAccept electronisch afhandelen. Volgens een TPG Post doen maar liefst 130.000 Nederlanders mee aan dit belangwekkende initiatief, maar als ze allen in de dezelfde sluimertoestand verkeren als ikzelf, verwacht ik weinig dynamiek op de Privver server.
Een korte blik op het aantal bedrijven dat is aangesloten bij Privver geeft al een indicatie: naast KPN zelf (dat telt niet) komen we illustere organisaties tegen als Greenpeace, SIZ (?) en het Leger Des Heils. Maximale impact, zal ik maar zeggen. Diep cynisch bij dit alles is overigens de aanmeldingsprocedure voor iAccept vanuit Privver: formuliertje printen, handtekening zetten en lekker versturen. Via de post.

Hier mijn column Unterblog over de toepassing van Blogs en Wiki's in collaborative development, overigens ook te vinden in mijn archief van columns voor Software Release Magazine. Wiki's spelen deze week ook de hoofdrol in de editie van Time Magazine, dus ben ik nu actueel of loop ik juist rampzalig achter?

De nieuwe Software Release Magazine bevat overigens fantastische flauwekul over de recente JavaOne conferentie. Meer dan 15.000 man (en een enkele vrouw) is er weer massaal voor gegaan, daar ergens in Californië. Ik kom hier nog in de volle nuancering op terug.

Uitgerekend in de week dat ik op vakantie was op Mallorca - en ik slechts kabbelende Toon Hermansrijmpjes over vakantievreugde produceerde op mijn weblog - verscheen de nieuwe Software Release Magazine met daarin mijn scherpzinnig bedoelde column 'Unterblog'. Het leek de redactie wel passend om ook gelijk de URL van dit weblog bij die column te publiceren. Zal hard zijn aangekomen als je als diep in het vak geïnteresseerde IT'er op de vakantieversie van de Fishbowl Blog terecht komt. Ik beloof natuurlijk beterschap maar mijmer nu nog even door over de iPod: die deelde ik in het vliegtuig met mijn zoon (allebei één oordopje) en daardoor konden we ook gezamenlijk de wanhoop voelen toen de batterij onafwendbaar het einde begon te naderen. Net toen we Rage Against The Machine hadden gehad was het definitief gedaan met de stroomtoevoer. Altijd weer toepasselijk.

Ongelooflijk, we gaan alweer onze laatste volle dag in. Op Mallorca wordt het nu elk dag warmer en in het lokale suffertje lazen wij dat Claudia Schiffer (wijd en zijd bekend als 'ambassadeur voor Mallorca') haar stulpje hier te koop heeft gezet. Voor een kleine 11 miljoen Euro ben je spekkoper. In dat licht valt ons eigen vakantievillaatje (op verzoek een foto hierbij) alleszins mee. Gewoon relativeren, jongens.

Even de VakantieBoekenUpdate. Al wandelend rond het zwembad (veteranen uit de naaste kring herkennen hier een hardnekkig patroon) verorberde ik tot nu toe Het Bernini Mysterie van Dan Brown. Zoals ik al eerder aangaf: slechts in een voorwijk van Appelscha schijnen twee Nederlanders te wonen die dit boek nog niét hebben gelezen, dus ik had langzamerhand wel het gevoel gekregen licht achter te lopen. Nu dus definitief de inhaalrace uitgevoerd. Eerder al met Da Vinci Code en nu dan met de prequel, die zich voornamelijk in Rome afspeelt. De feestvreugde lijkt me groter als je zelf Rome kent: ik had in ieder geval sterke associaties bij het gevecht dat de hoofdrolspeler levert met een moordenaar in een fontein op de Piazza Navona. Het boek staat stijf van de symboliek en verwijzingen naar de kruisiging en verrijzenis van JC maar overtuigt opnieuw vooral door zijn bloedstollende vaart en de stug volgehouden neiging van Brown om minstens één cliffhanger per bladzijde op te schrijven.

Verre van beeldende literatuur, maar razendslim in elkaar gezet.

De rest van de vakantie is gereserveerd voor The Naked Corporation van Donn Tapscott en David Ticoll, over de Fishbowl Society waar we - of we willen of niet - steeds meer in terecht komen. Met zijn allen in een héél klein, zeer doorzichtig kommetje waarin elke slag met je staartvin door grote, wijd opengesperde vissenogen wordt gevolgd. You Will Be Googled.

Leuk trouwens, profetische woorden.

Volgens de berichten is het momenteel Groot Alarm in Spanje in verband met de hitte. Wijzelf zitten op een eiland middenin de Middellandse Zee - en dan ook nog in het Noorden - en merken er maar bitter weinig van. Lekker zwembadweer. Wél sympathiseren wij van harte met zowel de gekwelde Spanjaarden op het vasteland als met de achterblijvers in Nederland.

En iedereen maar denken dat Mallorca vooral leuk is voor stombezopen Britten en Duitsers. Wij reden vandaag door de bergen naar Formentor, de meest Noordelijke punt van Mallorca. Onderweg waan je je in de bergen van Zwitserland. Goldeneye. Pierce Brosnan rondt in zijn opgevoerde Ashton Martin de ene haarspeldbocht na de andere. Dan wordt hij gepasseerd door Femke Jansen in een rode Ferrari; een zenuwslopend raceduel volgt. Als je weer wakker schrikt weet je hoe het écht is: de puffende dieselmotor van de Renault Scenic gezinsvervoerder sleurt je langzaam verder naar de top. Het uitzicht vanaf de kliffen op de Middellandse Zee is echter onvoorstelbaar: op sommige plekken waar het water ondiep is, is er sprake van Onaards Mooi Blauw. Minder geschikt voor hoogtevrezenden, maar de expeditie meer dan waard. Terug in de villa vragen we ons oprecht af waarom de GPRS-verbinding op de ene dag het om de drie minuten opgeeft terwijl die vandaag als een zonnetje spint. Van de weeromstuit mee aan het doen met het klimaat, hier in het Noorden vandaag Onbewolkt 32 Graden?

Een hoop gedoe met GPRS, hier op Mallorca. Werkt zo nu en dan wél en wat vaker niet. Het Compactflashkaartjeshappertje doet het in ieder geval wel. Dus maar snel een foto uploaden, in dit geval van het reigezelschap, op zondagmiddag lopend richting wandelboulevard van Puerto de Pollenca.

Na een prachtige avond in het schilderachtige Puerto de Pollenca (foto volgt) en een met sterren bezaaide nacht, werden wij vanochtend met een onontkoombare realiteit geconfronteerd: het is nog geen bouwvak-vakantie in Spanje. Het huis naast ons verkeert in de laatste bouwfase, getuige de enthousiaste manier waarop men met voorhamers een blijkbaar verkeerd geplaatst muurtje te lijf gaat. Elders in de tuin worden leistenen bijgewerkt met behulp van grote slijptollen. Althans, zo moet dat ongeveer klinken. Dit alles vanaf half acht 's ochtends. Afijn, even re-scopen. Het is mooi weer, de lucht is onbewolkt en de temperatuur alleszins te verdragen. En we mogen nu zelfs in het zwembad (de afgelopen twee dagen verboden terrein in verband met een noodzakelijk geachte chloorbehandeling). Dus wat zullen we zeuren...?

Ja, waarde lezer, het gaat deze week even aanzienlijk minder over technologie. Dat komt, we zijn op vakantie en daardoor maar matig geïnteresseerd in snufjes. We rijden dan wel in een Renault Scenic (kan mij het schelen, niemand kent me hier) met een chipcard als sleutel, maar veel spectaculairder wordt het niet hier. De bagage is zondagochtend warempel gebracht door een verwarde Mallorcaan met een bestelbusje die claimde een uur in de wijk te hebben rondgereden voordat hij ons kon vinden. De waardering was er niet minder om. Vanmiddag waren we in de oude binnenstad van Pollenca, waar we het staartje van de zondagsmarkt konden meemaken. Ook hebben we een trap naar een oude kerk beklommen die ettelijke duizenden treden leek te tellen. Terug naar beneden ging een stuk sneller. Ik ben niet te beroerd om toe te geven dat het weer hier het grootste deel van de dag behoorlijk slecht is geweest: met 23 graden bewolkt hebben we het afgelegd tegen Nederland. Later in de middag is alles opengetrokken: nu bevinden we ons in het bekende Mediterraanse Blauw.

Wij zijn met succes aangekomen op Mallorca, waarbij wij onmiddellijk de kanttekening maken dat 'succes' niet automatisch hoeft te betekenen dat je bijvoorbeeld ook je bagage hebt. Wij hebben onze spullen in ieder geval niet; volgens de dame van Iberia omdat 'het vliegtuig vol zat'. Nu zijn we in contact met het Iberia Call Center dat ons verzekerde dat de bagage na enige tijd in ieder geval in Madrid (de plek van onze overstap) is aangekomen. Echter nog geen bericht vanuit Palma de Mallorca. Wij zitten ondertussen in een prachtige villa aan de voet van een imposante bergrug. Buiten is het stil en de Bougainville bloeit hier op zijn paarst. We gaan onze eerste avond in en hopen op immens veel sterren. Later meer.

Overmorgen vliegen we naar Mallorca, alwaar wij in het Noord-Oosten een geinig optrekje voor een week hebben weten te bemachtigen. In het kader van het streven om belachelijk frequent online te zijn gaat dit jaar de laptop mee, vergezeld van een UMTS-kaart. Samen met de ondertussen al vertrouwde compactflashhapper zou dit tot een semi-dagelijks verslag via dit weblog moeten leiden. Verder ga ik ook nog iets in het achterblijvende huis met de Wifi camera doen. Dit in aanvulling op de kennel volwassen Dobermanns die ik in mijn tuin erop na houd (speciaal bedoeld om iedereen van slechte, ongezonde ideeën af te houden).

Jawel, jawel, we komen nog één keer terug op het Hoax Hondje van Wehkamp (ook een leuk detail op de nepwebsite: het logo van het 'Kleine Honden Platform' ontbreekt zogenaamd, voegt nog iets toe aan het subtiel aangebrachte amateursausje).

Op de site van de consumentenbond regelt het klachtenmailtjes van scherpzinnige Nederlanders die maar niet begrepen hoe het Kleine Honden Platform aan hun emailadres was gekomen en hoe men wist dat ze klant van Wehkamp waren. Na dagen van nazoeken gaat dan uiteindelijk het licht aan:

"....Ik heb inmiddels een reactie ontavangen van Whekamp.................en wat denkt u???

De hele actie is door WHEKAMP zelf bedacht.

Een belachelijke en kinderachtige actie vind ik en geeft een heel vertekend beeld.

De hele lay out wijst in zijn geheel niet naar Whekamp en suggereerd een campagne van het kleine honden platform en niet van een goedgeorganiseerd postorderbedrijf die toch beter zou moeten weten.

Het mailtje welke ik van Whekamp ontving "inmiddels hebt u natuurlijk begrepen dat het een ludieke actie van Whekamp is om onze nieuwe kleine gids te promoten" geeft mij toch echt het gevoel dat ik niet helemaal tof ben.

Gelukkig weet ik beter en hebben met mij nog velen anderen zich verontrust gemeld bij Whekamp............. "

Excuses voor alle spelfouten, maar we mogen onze bronnen niet aanpassen. Deze lezer krijgt zelf blijkbaar ook al het gevoel niet helemaal tof te zijn. Er gaat niets boven zelfkennis.

Internettend Nederland heeft momenteel blijkbaar niets beter te doen dan zich druk te maken over een reclame-campagne van Wehkamp, u weet wel dat bedrijf dat ik gisteren nog eens doorlichtte op diens dubieuze motieven om de gids kleiner te maken. Ondertussen zijn er ook billboards verschenen met een hondje met zijn kop in het verband en de kreet 'Dit nooit meer'. Ook is er een Internetlink naar een bewust amateuristisch opgezette site: http://www.wijkrijgenwehkampklein.nl/ (let op 'Untitled1' in de kop, ik kan er wel om lachen), maar de site is uiteraard van Wehkamp zelf. Wie dat niet door heeft mag van mij moord en brand schreeuwen. Het is immers wel komkommertijd. Je zou bijna uit solidariteit met het on the edge opererende reclamebureau van Wehkamp iets uit die gids bestellen, een polyester T-shirt, een wagenwiel voor aan de muur of een lamp met vijfhonderd lichtpuntjes.

Afgelopen week plofte de nieuwe Wehkamp-gids op de deurmat. Het was een heel zacht plofje. De gids is namelijk voor het eerst in een compact formaat. Volgens het voorwoord in de gids is dat omdat een kleine gids een stuk handzamer is en bovendien kan het boekwerk zo makkelijker gebruikt worden als 'naslagwerk' bij het bestellen via Internet.

Even tot je laten doordringen.

Van mij mogen ze ook gewoon gelijk eerlijk zijn, daar in Zwolle. Er wordt geen barst meer vanuit die gids besteld, dat weten we allemaal. Een bestelformulier invullen, dat was er al jaren niet meer bij. En telefoneren, dat was toch best oncomfortabel. Als je niet een callcenter-medewerker aan de lijn kreeg, kreeg je wel Billy: een sprekend programma dat in zijn vrije tijd ook nog eens figureerde als boekenkast. Of haal ik nu een paar namen door elkaar?

Hoe dan ook. Foute boel, dat was iedereen wel duidelijk.

Volgend jaar verwacht ik een gids op prentenbriefkaartformaat. Het zal de laatste papieren versie zijn, speciaal voor al die Staphorstenaren die hun eikenhouten meubelen nog steeds niet via Internet willen bestellen.

Van Nico Dijkshoorn denk ik wel eens dat hij een vrouw, kinderen en een baan heeft. Zo weinig constant is zijn productie de laatste tijd. Gelukkig komt er dan, na weken, gewoon een fijn recept voor Tijger Garnalen voorbij rollen:

...."Hopla, daar gingen ze, op een bakplaat de hete oven in. Kon je honderd keer tijger heten, maar daar lag je, op je rug, met knoflook tussen je poten. Ik drukte mijn hoofd tegen het ovenruitje. Nu durfde ik wel, met glas er tussen. Mooi oranje werden ze. Ik zong het ook even. "Wij houden van Oranje om zijn daden en zijn doen!!"...

Elk huis zijn eigen IP-adres. Hoever zijn we er nog vanaf? Je bent tegenwoordig gewoon slim bezig als je je huis te koop zet via een speciaal daartoe aangeschafte URL. Mocht u naar Deventer willen verhuizen, dan raad ik dit adres aan. Van gegarandeerd keurige eigenaars, neem dat van mij aan. Nu nog wat realtime, vitale statistieken op zo'n site, en er valt niets meer te wensen. Wie is er thuis momenteel? Hoeveel graden is het in de woonkamer? Staat de wasmachine aan? Van die eenvoudige dingetjes, die u, ik en wij allemaal gewoon wíllen. Het lijkt me een kwestie van tijd voordat bij de oplevering van een nieuw huis de website ook gelijk live is. @Home heeft hier dan het thuisvoordeel.