Wat kan de tijd toch vliegen. Anderhalf jaar geleden is het alweer dat Bill Gates in een memo aankondigde dat Microsoft voortaan aan Trustworthy Computing ging doen. De naam Microsoft zou synoniem worden met Veilig en Betrouwbaar.

Dat was wel even wennen.

Normaal kom je de woorden 'Microsoft' en 'Veilig' of 'Betrouwbaar' niet in een straal van zeven A4-tjes bij elkaar tegen. Behalve frequent gecombineerd via het woord 'niet'. Spreekwoordelijk lag het ook nog weinig voor de hand. Op straat sprak je niet over Zo Veilig als in Redmond of Betrouwbaar als een Windows Programmeur. Ik had hele andere associaties: een duistere steeg in Bogota waar Luis Jesus de Castellan slinks een kofferje uitwisselt met bebloed drugsgeld. Of een roeibootje dat al tien jaar vergeten ligt te dobberen in een rietkraag van de Biesbosch: de onderkant is totaal weggeroest en zelfs de ratten durven niet aan boord te klimmen.

De schijn zat dus enigszins tegen. Toch hebben ze de boel wel serieus aangepakt, daar bij Microsoft. Alle programmeurs werden onmiddellijk 3 maanden van het ontwikkelen van nieuwe software afgehaald. Het was zeker dat in ieder geval niemand ter wereld dat zou opmerken. Vervolgens kwam de verplichte cursus Veilig Programmeren. Dat moet een schok zijn geweest voor al die jongens en meisjes! Waarom had niemand ze eerder verteld dat je kan checken of een argument wel van het juiste type en de afgesproken lengte is? Geheel nieuwe termen moeten zijn voorbij gekomen: Buffer Overflow, Memory Leak, Indirecte Pointers. Het was duizelen geblazen hoor. En alles bleek eigenlijk samen te hangen met die programmeertaal C++. Daarmee kun je op de meest effectieve manier foute software maken. Kleine vergissing in de toch al verheffende geschiedenis van de informatietechnologie: alsof je een ADHD-kleuter een doorgeladen UZI geeft en zegt dat hij altijd van de trekker af moet blijven.

Ik geloof dat Gates het leven van zijn bedrijf wel probeert te verbeteren. Maar als je dertig jaar lang in rokerige kroegen met drank, vrouwen en schreeuwerige gezang hebt doorgebracht is het moeilijk wennen aan houten kerkbanken en slappe thee met veel melk en suiker. Trustworthy Computing heeft daarom nog een lange weg te gaan. Vol met verdachte koffertjes, zinkende schepen en vooral heel veel ratten.

Schokkend. Volgens de laatste berichten heeft de FBI vandaag een 18-jarige hacker opgepakt die wordt verdacht meegesleuteld te hebben aan het Blaster-virus. Gelijk de volgende dag bij Justitie voorgeleid.

Waar is toch die waardering gebleven voor gezonde ondernemerszin? Sinds wanneer zetten we ons af tegen zulke oprechte belangstelling voor techniek? Zo'n jongen experimenteert eens wat met Visual Basic, geeft zijn creativiteit de volle loop en creëert een hilarische variant op Blaster die het Internet op drie continenten nagenoeg plat legt.

Goed, een beetje ongehoorzaam is het wel.

Maar bedenk eens wat voor fantastische, leidinggevende rol bij een IT-bureau voor een dergelijk talent is weggelegd!

Als hobbyende hacker ben je tegenwoordig niet meer veilig. Zelf ben ik daardoor nu ook aan het twijfelen geslagen. In het recente verleden mocht ik graag eens sleutelen aan een geinig virusje. Puur therapeutisch bedoeld, dat wel. Ik rammelde eens wat aan de achterdeur van Windows XP. Dan overschreef ik bijvoorbeeld een jumptabel of liet ik een stack vollopen. Dan had je zo een lek gevonden en kon de echte pret beginnen. Achter het toetsenbord bepaalde ik ter plekke wat ik de argeloze slachtoffers zou aan doen. Hadden ze maar een firewall moeten aanschaffen.

Uiteindelijk was je gewoon aan het brainstormen! In het begin was ik nog tevreden met het overschrijven van de hoofdpagina van Telegraaf.nl of het manipuleren van de koersen van Ahold. Gewoon: onopvallende, onschuldige dingetjes. Later begon ik me te bekwamen in de Denial of Services-aanval. Twee etmalen lang 9500 keer per seconde een emailtje met de tekst "Linus will be Back" sturen naar de Microsoft webserver. Dat gaf op zich wel enige vertraging op die glasvezelkabel onder de Atlantische Oceaan.

Je werd er blasé van. Doen we vandaag gewoon maar weer een Wurm of zullen we eens zo'n duivelse Trojan Horse versturen?

Jammer dat het gevoel voor humor bij de autoriteiten nu definitief weg is. Dan maar weer terug naar het schrijven van invoelende haiku's. Indachtig DilDog, cDc Ninja Strike Force, 9e dan architectuur:

Essence

Throughout these ages
our operating systems
infested by bugs

The ignorant world
turns to Windows for safety
Safety from themselves

It is now the time
for the world to realize
that we all feel pain

Ik kom even terug op het afgelopen weekend. Dat weekend waarin die verkoper van T voor Telecom in krap 20 minuten tijd zijn sales-target voor de hele dag binnenhaalde. Eén van de twee wel zeer tevreden nieuwe bezitters van een mobiele telefoon - laten we haar even aanduiden als een vrouw van gemiddelde leeftijd - kondigde aan de komende zondag eens gezellig te gaan besteden aan het bestuderen van het meegeleverde manual.

Ik vond dat onthutsend.

We kunnen rustig van een anachronisme spreken als er anno 2003 iemand zijn neus in een handleiding steekt. Al helemaal niet voor het gebruiken van het apparaat. De 12-jarige dochter kon ook alleen maar glazig kijken bij de mededeling. Een handwat ? Hoezo moet ik mijn hand leiden?

Schrijvers van manuals weten heel goed met wat voor wereldvreemd publiek ze te maken hebben. Weinig mensen weten dat bijna elk handleiding tegenwoordig op de eerste pagina de volgende tekst bevat: "Hallo Watje! Ja, want zo mogen we je toch zeker wel noemen hè. Dit wordt heel, heel moeilijk, maar we gaan jou toch maar in zo simpel mogelijke taal proberen uit te te leggen wat dit apparaat allemaal kan. Eigenlijk zijn dit parels voor de zwijnen. Maar daar heb je zeker ook nog nooit van gehoord?".

Gek, nog nooit iemand horen klagen over die tekst. Schrijvers hebben daar onderling enorm veel plezier over. Een gezellige club samenzweerders, dat is het eigenlijk.

Omdat niemand in deze hijgere tijd nog kans ziet om een handleiding door te nemen - of terecht bang is om uitgelachen te worden - zullen we apparaten verder moeten vereenvoudigen. Slimme software zou in de gaten moeten houden welke handelingen een nieuwe gebruiker probeert te verrichten. Op zachte toon - misschien verluchtigd met een leuk kleurenplaatje - kan dan worden uitgelegd hoe het beter of sneller kan. Desnoods wordt de gewenste handeling ook gelijk uitgevoerd. TV's, mobieltjes en computersystemen hebben zo nauwelijks meer menu's of knoppen nodig. Laat staan een gebruikershandleiding. Voor de auto zou dat ook niet gek zijn. Ik heb sinds een maand een nieuwe, maar ik ben bang nog slechts aan de buitenste rand van alle mogelijkheden te hebben gekrabt. In het dashboardkastje ligt een heel dik manual. Goeie plek.

In de afdeling Grote Gebaren moest er kortgeleden door Wijnand Westerveld, redacteur van de Automatisering Gids een titel worden verzonnen voor een interview dat hij mij had afgenomen. Het werd 'Plannen in de IT is onzin'. Ik weet niet zeker wat zo'n kop voor je image doet in het serieuze gedeelte van het vakgebied, maar vooruit, als ze maar over je kletsen. Trouwens, het is allemaal nog waar ook. En nu voor iedereen te lezen in handzaam PFD-formaat. Inclusief arty foto, genomen in het atrium van het nieuwe kantoor van Cap Gemini Ernst & Young in Papendorp, Utrecht.

Afgelopen weekend werd in de plaatselijke telefoonshop zonder aarzelen de rode loper uitgerold. Als een vrouw en haar dochter met zo'n overduidelijk doelbewuste blik naar binnen stappen, is het helder dat er harde pegels gaan rollen. Ikzelf figureerde als de persoon die dit met behulp van een bankpas uiteindelijk zou gaan faciliteren. Wel een ontnuchterende ervaring. Je zal bij Nokia werken en de hele dag bezig zijn met nieuwe technologische snufjes die net weer de concurrenten uit Zweden en Azië de loef afsteken. Trots op GPRS, embedded Java en Bluetooth? Wordt met een verveelde zucht opzij geschoven. Waar het wel om gaat? Two Words: Size Matters.

Altijd al vermoed.

Hoe kleiner hoe beter (dat dan weer wel). Het piepkleine Samsungetje dat uiteindelijk werd uitgekozen had nog wel een antenne. Die was toch al gauw twee centimeter. 'Ja, dat is wel heel erg hinderlijk natuurlijk' vond de verkoper. Gelukkig bleek een Third Party een alternatieve antenne te leveren met nog slechts symbolische afmetingen. Waarom Samsung daar zelf niet aan wil, is onbekend. Maar de toch al opvallend vrolijke sales kon weer 10 Euro toevoegen aan de factuur. Die werd via Internet (met behulp van een bijzonder actueel 28K modem) opgesteld en afgedrukt, met de instructie het geheel na ondertekening per fax terug te sturen. Zo snel is de telecomwereld gelukkig ook weer niet in beweging. Geruststellend, wel.

Vandaag maakte de NVPI bekend dat voor de derde keer op rij de omzet van de muziekindustrie is gedaald. Afgelopen jaar met 7.6%. Dat komt toch als een volslagen verrassing, nietwaar. Alsof zelfs de meest wereldvreemde mormoon al niet had opgemerkt dat de Free Record Shop in een tijdsbestek van nog geen twee jaar gierend door de metamorfose is gegaan. Een paar zielige rekken met CD's stelt nu het audio-gedeelte voor. Een enkele bejaarde kan daar nog wel eens onzeker snuffelend worden aangetroffen, op zoek naar het nieuwe live-optreden van Marianne Weber en Pierre Kartner. Het gros van de winkel wordt ondertussen ingenomen door DVD's. Als een tiener een goed nummer op TMF hoort, wordt Kazaa bijna gedachtenloos opgestart. Kikke man, ff de nieuwe van Pink downloaden. Alleen watjes wachten tot het weekend om hun steeds minder waard wordende Euro's te besteden aan zo'n retro aandoende CD.

De muziekindustrie dreigt ondertussen terug te slaan door iedereen die ook maar één song van het Internet haalt te sewen. Lijkt me een goed museumstuk voor de afdeling Trieste Achterhoedegevechten. Afgezien van het feit dat zo'n actie technisch, juridisch en administratief al bij voorbaat kansloos is. Dit is allemaal zo vreselijk 2002, Platenbonzen. We leven in een nieuwe tijd. Consumenten willen best betalen voor muziek, als ze al die overhead van hoesjes, CD's, distributie, winkels en tussenhandel maar niet hoeven mee te financieren. Met 50 Eurocent per song zou je nog wel eens heel goed kunnen binnenlopen. Goeie oude Steve Jobs van Apple zit wat dat betreft met zijn iTunes helemaal in de goede richting. Zoals gewoonlijk zal hij wel weer net te vroeg zijn, maar heldendom vraagt nu eenmaal om martelaren.

DVD's zullen overigens ook niet de redding voor de platenwinkels zijn. Op de eerste de beste ALDI-PC zit nu een fraaie DVD-brander. Films heb je met een beetje geluk al op je harddisk voordat hij in de bioscopen draait. Louter om er in deze column verslag van te doen heb ik via Overnet maar eens Pirates of the Caribbean opgehaald. Ging probleemloos, zeker met de nieuwe generatie P2P-technologie die als het moet elke byte van het te downloaden bestand weer van een andere PC haalt. Leuke film trouwens, vooral door Johnny Depp die een door drank gedementeerde piraat met een fetish voor oogpotlood speelt. Depp woont tegenwoordig in Frankrijk. 'Daar houden ze zich tenminste bezig met de ècht belangrijke dingen in het leven' verklaarde hij onlangs: 'kaas en wijn'.

Platenbazen, ga dat rouwproces nou gewoon in: piraterij kun je niet bevechten. Verzin iets anders. Of verkoop je aandelen en ga met pensioen. Johnny Depp weet nog wel wat leuke huisjes in de Provence.

Vanaf vandaag kan ik de Uiterst Betrouwbare voorspellingen van Gartner tot mij nemen via het gesproken woord. Op CD's van de Talking Technology Series lichten de sonore basstemmen van de analisten mij in over belangwekkende zaken als Wireless LAN hotspots, E-learning en CRM-strategie. Dat werkt een stuk beter dan het moeizaam doorworstelen van de papers op Internet. Uiterst prettig voor onderweg in de auto. Je zou bijna verlangen naar files. Als het op de A12 na Gouda begint vast te lopen wrijf je voortaan in je handen. Hè lekker, nu kan Diana Morello me nog wat meer vertellen over Offshore Outsourcing (mevrouw Morello heeft overigens in het geheel geen basstem).

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Je gaat wèl nadenken over hoe het nog beter kan. Maak zo'n CD interactief, zodat je stukken kunt overslaan. Doe het dynamisch via VoiceXML over het Internet. Genereer speech uit tekst. Maar het zijn allemaal ideeën die het oorspronkelijke idee van een half uurtje bezonken introspectie met de analist van Gartner uithollen. Technologie maakt gejaagd en fladderig.

Straks ben ik net als mijn kinderen, die dankzij de DVD het ondertussen een idioot idee vinden om een film van het begin tot het einde te bekijken. Duurt veel te lang man! Beetje heen en weer swappen tussen de spannende stukken en alle saaie delen overslaan, zo doe je dat. Precies die ene diepgravende scene, die waarin de regisseur van die ogenschijnlijk hersenloze actiefilm een peilloze diepte aanbrengt in de onderliggende psychologische plot, valt als eerste ten prooi aan de afstandsbediening.

Ik vind dat wel jammer. Maar het ruikt naar een generatiekloof, dus het zal wel zo moeten zijn. Ben benieuwd wat Gartner ervan vindt. Toch eens aan mevrouw Morello vragen. Die schijnt een prettige telefoonstem te hebben.

Uit recent onderzoek blijkt dat sommige White Collar Employees wel honderd emails in hun inbox verzameld blijken te hebben als ze van vakantie terugkeren. Honderd! Ik kan alleen maar zeggen: wat is precies hun geheim? Misschien heb ik gewoon een persoonlijk probleem, maar mijn Groupwise client toonde na drie weken vakantie met droge ogen bijna 800 berichten in de lijst. Het duurde even voor er zelfs maar in gescrolled kon worden. Niet genoeg intern geheugen of zo.

Natuurlijk zit er de nodige reclame tussen en de onvermijdelijke monoloog van Albert Wotobohana uit donker Afrika die twee minuten van mijn kostbare tijd vraagt om een volstrekt bonafide transactie met betrekking tot Congolese dollars en een overeenkomstige hoeveelheid in Euro's uit te leggen. Mede namens zijn vader, sinds dertig jaar als voormalig opperhoofd vertegenwoordiger van zijn land in de Verenigde Naties.

Maar dan nog.

Een paar jaar geleden had ik nog het lef om een rule in te stellen, vergezeld van de volgende tekst: 'Beste schrijver. Ik ben momenteel voor 3 weken op vakantie. U begrijpt naar ik aanneem zelf ook wel dat ik mijn kostbare tijd bij terugkomst niet kan gaan besteden aan het uitfilteren van die enkele boodschap die nog steeds relevant is. Overigens: ik ben ervan overtuigd dat uw onderhavige bericht hier zeker onderdeel van zou uitmaken. Desalniettemin, uit zelfbescherming verwijder ik alle inkomende email per omgaande. Mocht u mij alsnog willen bereiken dan raad ik u aan uw bericht na mijn terugkomst opnieuw te sturen. In de tussentijd sterkte gewenst, Ron Tolido'. Werkte als een trein.

In de jaren daarna werd de druk van de publieke opinie mij toch te groot en moest ik van mijn rule afzien. Het kan toeval zijn, maar gelijk daarna ging het mis met de Internet-bubble.

Je hoeft niet eens goed in wiskunde te zijn om de steeds verder toenemende email-terreur te kunnen extrapoleren. Binnen een paar jaar kun je nauwelijks meer verschil maken tussen de reguliere stroom emailtjes en een Denial of Services Attack. De oplossing zit in steeds slimmere software voor het automatisch analyseren, filteren en zelfs beantwoorden van email. Zoals bijvoorbeeld het eMail Response systeem van Siebel. Vroeg of laat werkt mijn server dag en nacht op het verwerken en beantwoorden van email. Alleen in de meest noodzakelijke, spoedeisende gevallen word ik dan nog door het systeem erbij gehaald, bijvoorbeeld als mijn dochter eist dat ik een partijtje organiseer voor haar. Verder is het stilte troef. You have No Mail.

En hier de tweede column in het kader van de engelstalige serie Tolido's Technology Thoughts. Behandelt het onvermogen van IT-afdelingen om een einde te maken aan de overvloed van verouderde systemen. De neiging tot consensus, zo fraai vormgegeven in ons overwoestbare Poldermodel, zorgt nog voor jaren aan grote, complexe integratieprojecten. Dat is misschien goed nieuws voor de IT-industrie, maar we zouden beter onze tijd kunnen besteden aan innovatieve toepassingen van IT. Van die applicaties waarvan klanten vinden dat ze onderscheidend voordeel leveren. En bij voorkeur op de plekken waar de meeste veranderingen plaatsvinden. Misschien een wild idee, maar waar zijn we zonder een beetje dagdromen in een weide vol madeliefjes?

De Noordhollandse provider Multikabel biedt ADSL aan via de TV-kabel. En maar zeuren dat er niet meer wordt geinnoveerd. Ik altijd denken dat ADSL iets te maken had met de koperdraadjes van de telefoonlijn. Eigenlijk net iets als vliegen per trein of de nieuwste rechtsdraaiende yoghurt, gemaakt van 100% Spaanse sinaasappels.

Geloof me, ik ben de allerlaatste om grappen te maken over zelfmoord. Maar dat de Amerikaanse software engineer Kevin Flanagan er het bijltje bij heeft neergegooid, werkt toch wel licht op de ironiereflex. In een trieste parkeergarage maakte Flanagan een einde aan zijn leven omdat zijn werkgever Bank of Americas zijn baan ging uitbesteden aan een bedrijf in India. Een storm van protest was het gevolg, inclusief patriottische initiatieven van het type Eigen Volk Eerst. Alsof we kleren, schoenen of TV's tegenwoordig nog in het Westen produceren. Heerlijk vak, dat IT. Daarin ontdekken we eigenlijk alle verworvenheden van de industriële revolutie opnieuw. In ons eigen, trage tempo. Vaak zijn we nog oprecht verbaasd ook over wat we meemaken. Even wennen collega's: het gros van routinematige ontwikkelwerk wordt binnen een paar jaar in India, China en Bulgarije uitgevoerd. In de Beschaafde Wereld zullen we onze hoge lonen moeten verdienen met creativiteit, combinatievermogen en veel slimmere toepassingen van IT. Lijkt mij een mooi toekomstperspectief. Het is alleen even wennen. Jammer dat Flanagan daar niet de tijd voor wilde nemen. Om in de juiste sfeer te blijven: Better Luck in Your Next Life, Dude.

Bij possen.com langs geweest voor het aanmeten van een maatpak. Natuurlijk ook getrokken door de belofte van geavanceerd gebruik van Internet en bodyscanner. Technologisch gehalte valt uiteindelijk nogal tegen. Nou ja, 'tegen': veel van de maatvoering werd in mijn geval opgemeten door een charmante, exotisch ogende dame waar wat mij betreft geen laserstraal tegenop kan. Mijn vitale maten zijn me vanaf nu in ieder geval tot op de millimeter bekend en als ik het goed heb begrepen is het allemaal heel redelijk in proportie en ook nog symetrisch. Of ben ik een willoos slachtoffer van klantenbinding? Over een week of vijf arriveert het pak, netjes in elkaar gezet in Duitsland en dus - naar ik mag aannemen - niet in een politiek incorrecte Vietnamese sweatshop.

Normaal schaam ik me als ik een popconcert bijwoon. Gewoon te oud, weetjewel. En toch maar niet kunnen wennen aan volwassen, melodieuze rock en Celine Dion. Er zal wel iets scheef in mijn linkerhersenhelft zitten. Of rechts, daar wil ik vanaf zijn. Een steeds pijnlijkere spagaat die zijn einde nadert nu ik binnenkort mijn dochter op concerten moet gaan afleveren. De ingang van de zaal wordt daarmee de definitieve grens. Toch is er ook een band die ik niet wil zien omdat het publiek Te Bejaard is: ik ben niet om te kopen met een ticket voor de Rolling Stones. Ik heb best sympathie voor de duivel, maar ik ga niet drie uur tussen nog best wel hippe veertigers en vijftigers staan. OK? Nee, als je dan veilig een knalhard concert wilt zien zonder meesmuilend aangekeken te worden kun je veel beter naar Iron Maiden gaan; Eddie heerst nog steeds, althans voor de ingewijden. Toch maar mooi via de feilloze ticketservice de kaartjes besteld en op 5 november sta ik in mijn zwarte T-shirt te headbangen in Ahoy; dan maar een Ouwe zak.

Het kan slechter: Shioban Donaghy was eerst zangeres in de Sugababes waar ze leuke popdeuntjes mee zong. Toen kreeg ze ruzie en begon na twee jaar van depressies een solocarriere. Zo krijg je nog eens diepte in je stem. Haar eerste, als een betonmuur opgetrokkken single 'Overrated' zou het vervolgens niet gek doen als de nieuwste van Linkin Park. Jammer alleen van haar website, de zoveelste mislukte toepassing van het overrated Flash. Valt niet doorheen te navigeren. Een Webpage that Sucks. Ben benieuwd wat Vincent Flanders hiervan zou vinden. De site van de overgebleven Sugababes is overigens niet veel beter, met van die coole waggelende menu-items.

Teruggekeerd per Stenaline catamaran. De laatste dag nog in het spoor van Fiver op Watership Down doorgebracht, de plek waar Richard Adams blijkbaar zijn verhaal heeft gesitueerd. Bijna de plek dan, want vanaf hier had er nog twintig minuten gewandeld moeten worden. Om dat idee konden mijn reisgenoten zelfs maar kort lachen met een temperatuur van 33 graden.



Watership Down - ongeveer

Sociale controle bestaat nog. Zeker in Engeland. Als je hier 5 minuten langs de kant van de weg staat om data over te pompen is er gegarandeerd al een Landrover gestopt. Just checking. Imode werkt hier trouwens - naast het rode Vodafone lipje - goed. Maar alleen via T-mobile, waar KPN blijkbaar de technische zaken goed mee heeft geregeld. Thuis toch eens uitzoeken hoe en waarom.
De lokale wegen slingeren zich hier door een vriendelijk, bijna parkachtig landschap van bos, heuvels en korenvelden. In contrast daarmee staat de hypermoderne Shopping Mall van Basingstoke die het ook in Dubai of Dallas heel aardig zou doen. Mijn Vlaams-sprekende navigatiesysteem (ik noem haar Kate, don't ask) leidt me feilloos langs de ontelbare rotondes waarmee dit land is dichtgeplamuurd. Links rijden begint op de valreep te wennen, ondanks een Near Miss in Alton op dinsdagavond. Geen opgeheven middelvinger van een agressieve Brit overigens in dat soort gevallen. Alleen maar die Stiff Upper Lip en een lankmoedige zucht over weer zo'n bloedige buitenlander. Heel prettig. Vrijdag misschien nog picknicken op Watership Down, de befaamde plek waar Richard Adams zijn konijnen situeerde. Weinig Bright Eyes waarschijnlijk, maar we zullen toch zachtjes een couplet met Art Garfunkel meeneurieen.

Wat zei die Britse nieuwslezer ook alweer? 'Als je deze week op vakantie bent, heb je het wel heeeel goed gedaan'. Maar dan in het Engels. Vooruit, het kan rottiger. Terwij Londen vandaag in 35 graden wegsmelt, houden wij het in de heuvels van Hampshire, onder de schaduw van vele bomen nog redelijk uit. Uitgerekend vandaag wordt het goudkleurige koren geoogst. De dorsmachine van New Holland ploegt door het glooiende veld tegenover onze tuin. De sporen van duidelijk aanwezige graancirkels worden daarmee uitgewist. Duivelse Engelsen! Het Continent moet weer onwetend blijven. Bij de avondschemering verschijnen steeds herten aan de bosrand om de capriolen van de kids op de trampoline te volgen. Wij maken ons ondertussen op voor mogelijk de heetste dag in vele jaren en berichten later verder.

En warempel, hoewel middenin het bos geen verbinding, hier in Alton warempel volop Vodafone UK. Alles goed hier, 31 graden, maar onder de bomen meer dan uit te houden. Later meer....