Daar is ie dan...

Het is bijna even groot nieuws als de vrijlating van mevrouw Hilton:

http://www.cnn.com/2007/TECH/ptech/06/29/iphone.ap/index.html

De iPhone is eindelijk te koop in Amerika. Wachtenden die reeds dagen vantevoren voor de Apple Store bivakkeren. Het journaal besteedt er aandacht aan op prime time. Nu nog Europa later dit jaar, met uiteraard de grote vraag welke archaïsche telecomoperator precies met de eer gaat strijken. Mij maakt het niet uit, de iPhone is ook een leuke iPod, een handige camera en een volstrekt cool Internetapparaat. Hersenloos mee met de gekte? Ik teken ongezien.

IT Specialist, eBay Style

Is it just the usual, cyclical phenomenon or are we actually dealing with a true revolution? One thing is for sure: more and more IT specialists leave the bigger corporations. They establish their own specialized bureau or become self-employed. Nothing clever there: in the current, red-hot market you don’t need to be a reckless entrepreneur to take the plunge.From the outside, you might tend to see shifts like this as something temporary. With the next economic downturn, all the freebooting adventurers will queue up again at the gates of the big companies and IT suppliers. Right?

Well, maybe not this time. There is an important change in demand taking place. Companies are looking more and more for external IT specialists, leaving their own internal population at best at a stable level. The bad days of the Post Internet Bubble Dip are still well-remembered. With the new strategy, companies create an elastic cord that will save them from overcapacity and having to dismiss massive amounts of people.But on the supply side, change is imminent too. And the interesting things happen in the more extreme age categories.

The number of older IT specialists is quickly increasing. And more than often, they don’t want to be part any longer of the worked up career rat race that we all know too well in IT. But with their wealth of experience and insight, they can be of great value to any project; through leading, consulting or coaching. These are typically roles that can be filled in perfectly from an independent, self-employed position, without the HRM manager breathing down your neck.

On the other side of the spectrum, we find the newly graduated IT students. A fluttering, YouTube-zapping species that already learned during study that through the Internet (think Elance, RentACoder, ScriptLance), you can choose yourself when you perform what kind of labour for which client. As true eBay style IT Specialists – living in India, the US, Europe, anywhere else - they sell their services through marketplaces on the web. And that involves the entire circus of supply and demand, bargaining and haggling and transparency (“tell us how you liked this Java programmer”).

Put it all together and you get an exciting mix. It might eventually evolve into a dynamic ecosystem of loosely coupled labour contracts between organizations and IT Micropreneurs.

We are well on our way towards such a Free Agent Nation. From Open Source, we already learned how to manage complex projects without having the individual team members located at one place or working for the same company. And once we have established true global certification standards for IT professionals (like ITAC), together with public methodology and tools standards (such as OpenUP), there is nothing to keep us from modernising our profession in a truly innovative way. We, the IT people, could be setting an example. Would be nice, for a change.


Gepubliceerd op Capgemini's CTO blog

Column IT Excutive: Chef Ketelhuis

CHEF KETELHUIS

Ze zeggen dat een hond steeds meer op zijn baas gaat lijken. Zou dat ook voor CIO’s gelden?

Je zou zeggen van wel als je ziet hoe deze doelgroep zich in de loop van de afgelopen paar jaar heeft ontwikkeld. We zijn ons toentertijd goed lam geschrokken van de economische terugslag. En anders was er wel de toenemende druk van wet- en regelgeving, met humorloze types als Sarbanes en Oxley vooraan in de gelederen. Van de weeromstuit zijn we it gaan managen als een kostenpost; eentje waarmee je bovendien ook nog eens bovengemiddeld risico loopt. Vanzelf krijg je daar organisatorische verschuivingen van: meer dan ooit is de it-afdeling weer netjes opgehangen onder de financiële administratie. En de CIO mag daarmee rapporteren aan de financiële directeur.

Ik wil niemand stigmatiseren, maar karakterologisch gezien hoeven we bij veel CFO’s geen wilde innovatiedrang te verwachten. Dan waren ze wel reclamemaker of uitvinder geworden. En er is niet veel verbeelding nodig om je voor te stellen hoe zo’n ingehouden wereldbeeld als een cascade doorsijpelt langs de rapportagelijn. Dus daar krijg je vanzelf een bepaald type CIO van, zal ik maar zeggen; een type dat veel weg heeft van zijn baasje.

Loop er de recente heldendaden in het it-vakgebied maar op na. De weg is geplaveid met geconsolideerde infrastructuren, firewalls, standaardpakketten, opgepoetste procedures, benchmarks, uitgebeende leveranciers en outsourcing. Vaak staat de boel er strak glimmend bij, alles onder controle en de kosten slinken elk jaar nog netjes door. De CIO kan trots rondwandelend worden aangetroffen, als Chef Ketelhuis heeft hij zijn zaakjes immers mooi voor elkaar. Toch?

Ondertussen draait de buitenwereld door. Werknemers gebruiken ’s avonds routineus de meest baanbrekende toepassingen op het Internet om te communiceren en kennis te delen (en anders zien ze hun kinderen dat wel doen). Toepassingen waarvan ze zich morrend afvragen waarom de eigen it-afdeling er semi-autistisch over zwijgt. Ook klanten ontwikkelen een steeds verfijnder gevoel voor wat technologisch mogelijk is; ze raken verwend in hun verwachtingen. Hebben we het nog niet eens over lichtvoetigere concurrenten gehad die opportunistisch it weten te gebruiken om hun marktaandeel te vergroten.

In de bestuurskamer valt het kwartje steeds vaker. Recent onderzoek bewijst zelfs dat bestuurders ondertussen meer vertrouwen hebben in het innovatieve potentieel van it dan hun eigen, blijkbaar murw gebeukte it executives. Klinkt als een uitnodiging om de deuren van dat ketelhuis eens wijd open te gooien en de halsband tevoorschijn te halen. Buiten waait een frisse wind. Tijd voor een blokje.


Column gepubliceerd in IT Excutive nummer 5, 2007.

Heintje Davids Goes Second Life

Als u niet weet wat Heintje Davids met dit stukje te maken heeft: wees gerust, u bent nog jong en uw eerste herinneringen hebben waarschijnlijk te maken met de proefuitzendingen van RTL5.

Anyway.

Ik heb wel plechtig beloofd niets meer over de opgezwollen Second Life zeepbel te roepen, maar de verleiding is groot en het vlees is zwak. Trouwens, GeenStijl heeft ook een mening, dus wie ben ik om achter te blijven.

In het commentaar op mijn vorige item al te lezen dat er wel degelijk spannende, nieuwe dingen gebeuren in Second Life. Er is bijvoorbeeld een studente afgestudeerd in SL. Onderwerp: Second Life.

Wat een verrassing. Is nou juist een beetje het punt.

Second Life is het domein van journalisten, (aankomende) sociologen en dikdoende marketeers. Voor de rest lopen er voornamelijk pornozoekers rond en een kleine groep van bizar creatieve, geflipte Academie voor de Beeldende Kunsten Studenten annex Didgeridoo Bespelers. Leuke doelgroep trouwens, dit laatste clubje maar dat doet nu even niet ter zake. Op BNR hoorde ik zojuist over een persconferentie die IBM heeft gegeven in Second Life over tennissen (ja: tennissen). Er kwamen in totaal 6 journalisten opdagen en die hebben gekeken naar poppetjes die om de beurt opstonden en in tekstballonnetjes hun tennisverhaal vertelden.

Moet bloedstollend zijn geweest.

Second Life immens populair. In your Dreams.

Volgens Linden Lab ben je al een 'actieve gebruiker' van Second Life als je meer dan een vol uur per maand bent ingelogd op het systeem. Dan hoef je nog niet eens die houterige ledemaatjes te hebben bewogen. Zelfs met deze royale norm blijkt Nederland slechts 17.000 Second Life enthousiastelingen te hebben. Da's eh, niet veel. De Telegraaf zegt het, dus dan is het zo. Even extrapoleren voor de innovatieve 3D Gemeente Zoetermeer: één op de 1000 inwoners komt wel eens op Second Life, dus dat zijn er een dikke 100. Van die 100 zal een klein gedeelte (laten we ruimhartig zeggen 10%, het gros op SL komt immers voor semi-erotische kicks of is journalist) potentieel geïnteresseerd zijn in de dienstverlening van de Gemeente.

You Win Some, You Lose Some. Dure grap, zo'n SL presence.

Ach, we moeten ondernemend durven te zijn, zelfs als dat betekent dat we zo nu en dan in doorzichtige marketinghypes trappen. Sterkte ermee, jongens.

Doordieselen

Hieronder de volledige versie van de column 'Doordieselen' die vorige week in IT Executive verscheen.

DOORDIESELEN

Bezoekers van IT-beurzen weten het: met een racewagensimulator heb je gegarandeerd een van de drukste plekken in de hal. Zelfs de meest zelfbeheerste manager verandert in een introverte, bleek weggetrokken maniak op het moment dat hij in het kuipstoeltje plaatsneemt.

Gelukkig maar dat er weer zo’n trekpleister staat op de Sapphire in Wenen. Want verder is de sfeer lauw op deze editie van de jaarlijkse SAP gebruikersconferentie. Je ontkomt niet aan het gevoel dat het iets te maken heeft met het overhaaste vertrek van Shai Agassi, tot voor kort het technologische brein van Walldorf. Agassi kon zo lekker in zijn zwarte coltrui voor een groot publiek staan. Altijd wel een goedgeluimde sneer naar de concurrentie, altijd wel een verrassing of een innovatief inzicht. Met de visie achter NetWeaver wist hij warempel SAP de zweem van een trendy merk te geven. Met je Nikes aan en een iPod op je hoofd vet relaxed met een standaardpakket aan de gang zijn, het kon gewoon.

Nu moeten we het doen met de keynote speeches van Henning Kagermann en Léo Apotheker: uitstekende bestuurders, maar qua innovatief charisma zal je ze eerder op een postzegelbeurs verwachten. Als Kagermann dan toch iets hips laat zien met Web 2.0 technologie, voel je tot diep in je tenen dat er maanden van gedegen voorbereiding in Zuidwest Duitsland aan zijn voorafgegaan.

Vanaf de beursvloer stijgt een bestendigende sfeer op. De koers is gezet, nu komt het aan op de uitvoering. Hoewel er veel belangstelling is voor sessies rond nieuwigheden als Master Data Management en de DUET gebruikersinterface naar Outlook, ligt het zwaartepunt bij oplossingen voor specifieke markten. Er ligt veel nadruk op de bedrijfsvoering en een tikje minder op technologie.

Ook kan het ondertussen niemand ontgaan dat SAP begerige blikken werpt op het MKB: een segment waarin het meeste extra geld kan worden verdiend. Maar dan zal veel moeten worden afgevijld van de dikdoenerigheid en complexiteit die traditioneel met SAP-oplossingen worden geassocieerd.

Kagermann licht een tipje van de strategische sluier op als hij een paar woorden wijdt aan A1S: een nog in de steigers staand ERP-pakket voor middenkleine bedrijven dat in zijn ontwerpprincipes (kleine, flexibele componenten, bedoeld om via ‘Software as a Service’ te worden aangeboden) veel doet denken aan wat innovatieve spelers als Salesforce.com eruit weten te persen.

Tot een echte aankondiging komt het echter niet. Toekomstige baanbrekende producten leiden vaak tot kopersstakingen en kelderende beurskoersen. Beter op de achtergrond doordieselen dan in de eerste bocht al de grindbak ingaan. Zo kennen we SAP weer.

The CIO Dog Food Wikinomics Experience

En we hebben weer een nieuw item op Capgemini's internationale CTO blog. Deze keer met de uitdaging om mee te denken over een Top Tien van Dingen Die De CIO Eerst Maar Eens Zelf Moet doen Voordat Hij De Business Ermee Lastig Valt. Dus.

Meestemmen mag, zowel via deze site als het Capgemini blog.

Het stukje is tevens een voorstudie voor mijn column die volgende week in IT Executive verschijnt. Bent u alvast voorbereid.

IT is altijd Groen

Wat een fantastisch retrogevoel mocht ik zojuist ondergaan. Een koerier in een volkswagenbusje kwam speciaal de nieuwe versie van de papieren telefoongids brengen. Trots overhandigde mij het vuistdikke exemplaar. Hij was nog niet eens uit zicht toen ik het ding al in de vuilnisbak had gekieperd. Ik heb namelijk geen bakelieten telefoon met draaischijf meer. Waar de firma Wehkamp in ieder geval zijn papieren catalogus met het jaar kleiner en onbeduidender maakt, is bij de firma KPN nog geen eh.. belletje gaan rinkelen. We doen het toch allemaal allang via het Internet, mag ik aannemen? Scheelt op zijn minst een tropisch regenwoud per jaar. En daar heb je niet eens ecologisch verantwoorde servers en storage voor nodig: IT is altijd Groen.

IT Doesn't Matter. This Summer.

Nicholas Carr is een van mijn favoriete Internet-journalisten. Lekker kritisch, regelmatig bot en prettig onvoorspelbaar. Met één boek maakte hij naam. Lekker schrijven dat IT Niet Deugt en vervolgens binnenlopen op de royalties. Allemaal aankopen door IT'ers. Uiteraard. Dat het nu echt goed goed met Nicholas, wordt wel bewezen door zijn meest recente blog-item. We zijn er even drie maanden niet, want het is zomer. Smullen.

Development Idol op Capgemini's CTO blog

Trouwe lezers weten het: op Capgemini's CTO blog verschijnt niet zelden een in krom Engels opgestelde preview van een column die pas weken later officieel verschijnt in Software Release Magazine. Hierbij, de volledige versie van "Development Idol".