Column IT Excutive: Chef Ketelhuis

CHEF KETELHUIS

Ze zeggen dat een hond steeds meer op zijn baas gaat lijken. Zou dat ook voor CIO’s gelden?

Je zou zeggen van wel als je ziet hoe deze doelgroep zich in de loop van de afgelopen paar jaar heeft ontwikkeld. We zijn ons toentertijd goed lam geschrokken van de economische terugslag. En anders was er wel de toenemende druk van wet- en regelgeving, met humorloze types als Sarbanes en Oxley vooraan in de gelederen. Van de weeromstuit zijn we it gaan managen als een kostenpost; eentje waarmee je bovendien ook nog eens bovengemiddeld risico loopt. Vanzelf krijg je daar organisatorische verschuivingen van: meer dan ooit is de it-afdeling weer netjes opgehangen onder de financiële administratie. En de CIO mag daarmee rapporteren aan de financiële directeur.

Ik wil niemand stigmatiseren, maar karakterologisch gezien hoeven we bij veel CFO’s geen wilde innovatiedrang te verwachten. Dan waren ze wel reclamemaker of uitvinder geworden. En er is niet veel verbeelding nodig om je voor te stellen hoe zo’n ingehouden wereldbeeld als een cascade doorsijpelt langs de rapportagelijn. Dus daar krijg je vanzelf een bepaald type CIO van, zal ik maar zeggen; een type dat veel weg heeft van zijn baasje.

Loop er de recente heldendaden in het it-vakgebied maar op na. De weg is geplaveid met geconsolideerde infrastructuren, firewalls, standaardpakketten, opgepoetste procedures, benchmarks, uitgebeende leveranciers en outsourcing. Vaak staat de boel er strak glimmend bij, alles onder controle en de kosten slinken elk jaar nog netjes door. De CIO kan trots rondwandelend worden aangetroffen, als Chef Ketelhuis heeft hij zijn zaakjes immers mooi voor elkaar. Toch?

Ondertussen draait de buitenwereld door. Werknemers gebruiken ’s avonds routineus de meest baanbrekende toepassingen op het Internet om te communiceren en kennis te delen (en anders zien ze hun kinderen dat wel doen). Toepassingen waarvan ze zich morrend afvragen waarom de eigen it-afdeling er semi-autistisch over zwijgt. Ook klanten ontwikkelen een steeds verfijnder gevoel voor wat technologisch mogelijk is; ze raken verwend in hun verwachtingen. Hebben we het nog niet eens over lichtvoetigere concurrenten gehad die opportunistisch it weten te gebruiken om hun marktaandeel te vergroten.

In de bestuurskamer valt het kwartje steeds vaker. Recent onderzoek bewijst zelfs dat bestuurders ondertussen meer vertrouwen hebben in het innovatieve potentieel van it dan hun eigen, blijkbaar murw gebeukte it executives. Klinkt als een uitnodiging om de deuren van dat ketelhuis eens wijd open te gooien en de halsband tevoorschijn te halen. Buiten waait een frisse wind. Tijd voor een blokje.


Column gepubliceerd in IT Excutive nummer 5, 2007.