Net Echt Werk

Leuk hè. Randstad uitzendbureau heeft een nieuwe vestiging. In Second Life natuurlijk. Nu zelfs de gemeente Zoetermeer al in 3D-uitvoering te vinden was, kon de trendsetter in uitzendwerk niet achterblijven. Zo inspirerend. Je kunt bijvoorbeeld virtuele fietsenmaker worden. Dan verkoop je in een virtuele winkel virtuele fietsen aan virtuele klanten (vaak spectaculaire blondines, dus dat verhoogt de feestvreugde) die er daarna al virtueel manoeuvrerend mee door de straten van Second Life kunnen paraderen. Iedereen jaloers! Dat begrijpt u zeker wel. Eindelijk die wereldbanen die je in het normale leven allang niet meer tegenkomt.

Ook kun je beveiliger worden in de 3D Amsterdam Arena. Lekker hooligans in de gaten houden en ook al staan er twintig van die Picornies dreigend samengeschoold, je gaat er gewoon tussenin staan. En nu even allemaal dimmen jullie, anders... anders ... verbouw ik je avatar.

Jammer van de ABN Amro. Die hebben het dan net nog niet begrepen. Zoeken ze iemand om in de huid te kruipen van hun virtuele gastvrouw Amber (voelt u trouwens de krankzinnige creativiteit achter deze naam? Bij de ING-bank hebben ze strak Inge), krijgen ze er maar liefst veertig sollicaties op. Allemaal van die hippe avatars die de ene vlotte volzin na de ander produceerden. Maar degenen die op de uiteindelijke shortlist stonden moesten wel even op het echte kantoor van ABN Amro langskomen. In Real Life, als het ware. Dat zal een paniek hebben gegeven, op al die verscholen zolderkamertjes. Kijken of je nog ergens een jas hebt liggen, uitzoeken hoe je je kunt verplaatsen via het openbaar vervoer en dan - gruwel - de straat op. Zoveel mogelijk de blikken van al die mensen vermijden, uitkijken dat je niemand aanraakt, het klamme angstzweet breekt je uit. De rit naar Amsterdam WTC lijkt eeuwen te duren. Normaal hoef je maar drie seconden te vliegen om ergens te komen, dus dit valt zwaar, zwaar tegen. En dan moeten praten met die personeelsfunctionaris, face to face communiceren. Het is pas op die momenten dat je je weer herinnert dat je stottert.

Volgens de bank wilde men de kandidaten 'uiteindelijk toch in het echt zien om de keus te kunnen maken'. Typisch geval van het punt op meerdere straatlengtes missen.

Naar het verluidt is Linden Lab overigens bijna gereed met het toevoegen van stemfunctie aan Second Life. Via een microfoontje kun je dan je avatar laten spreken met je eigen stem. Ik voorspel de voledige en finale doodsteek voor Lekker Escapistisch Doen Alsof Land als iedereen opeens met zijn eigen stem gaat spreken. Al die geheimzinnige brunettes die opeens klinken als kettingrokende, kalende vijftigers. Al die gespierde, macho's die nog niet eens de baard in keel blijken te hebben. En vooral, het plotsklaps bijna totaal ontbreken van vrouwelijke stemmen. De illusie definitief aan diggelen.

Ik blijf terugkomen op mijn originele plannen voor Third Life: een virtueel spel dat door avatars van programmeurs in Second Life wordt ontwikkeld en op piepkleine beeldschermpjes in 3D-huizen kan worden gespeeld. Third Life kan hetzelfde als Second Life maar heeft nog nooit van Voice over IP gehoord. Heerlijk vertrouwd. Gewoon een zolderkamertje in dat virtuele grachtenpand erbij klikken en je eigen PC erin tekenen, meer heb je niet nodig.

Rotte Appel

Ik geef het toe, in mijn vorige item heb ik toch weer de suggestie op mij geladen enigszins een voorkeur te hebben voor de produkten van Apple. Groteske, op niets gebaseerde onzin, laat dat duidelijk zijn. Maar voor de zekerheid toch maar even verwijzen naar deze ontnuchterende site. Waarschijnlijk niet geoptimaliseerd voor Safari.

Vista, Cancel or Allow?

Beetje druk geweest vandaag met het schrijven van een artikel voor de Automatisering Gids over deperimeterised security. Lees: hoe krijg je een complex, voortdurend veranderend netwerk veilig zonder dat je vertrouwt op het onverzettelijke (maar poreuze) beton van je klassieke beveiligingsvoorzieningen? Ook wel bekend als de mission in life van het Jericho Forum. In deze context vindt u het vast niet erg als ik het nieuwste reclamefilmpje van Apple met u deel. Gaat over het * eh * nogal nadrukkelijk aanwezige securitymanagement in Windows Vista. Als je er gevoelig voor bent, zou je er op zich een veiliger gevoel van kunnen krijgen, dat voortdurende getetter in je oor. Maar het warme Jericho-idee van 'security, daar merk je pas iets van als het nodig is', dat is nog niet helemaal neergedaald in Redmond. Verder doe ik uiteraard, zeer beslist, het idee alleen al, geen enkele uitspraak over welk besturingssysteem wat mij betreft favoriet is. Het filmpje is louter illustratief bedoeld bij mijn onderzoek naar actuele trends in security.

Jip en Janneke praten business

Wat een lekker productief schrijfdagje, zo aan het begin van de zomer (17 graden vandaag, en desalniettemin begin ik te twijfelen aan het man-made global warming verhaal. Neem eens een kijkje op deze management summary. Toch maar bestellen die SUV).

Anyway.

Hieronder een kort stukje uit mijn nieuwe column voor Software Release Magazine, getiteld 'Jip en Janneke praten business'.

"... Moet je eens aan de kant van de bedrijfsvoering mee aankomen. Daar zien ze architectuur – zoals alle gewone mensen - als iets dat met woningen en kantoren te maken heeft. En de vertaalslag naar informatiesystemen wordt eenvoudigweg niet gemaakt, zelfs niet als we proberen onze concepten in Jip en Janneke-taal uit te leggen.

Onze Jip en Janneke zijn namelijk niet helemaal hetzelfde als die van onze klanten. De Jip van onze wereld heeft als hobby het oplossen van differentiaalvergelijkingen. En Janneke wil later iets in de Theoretische Fysica gaan doen. Toch net even een wat ander referentiekader.

De kloof wordt pijnlijk duidelijk als we zien hoe een onderwerp als businessarchitectuur zich ontwikkelt. Intuïtief heeft iedereen een beeld van de enorme voordelen die we zouden genieten als we eenmaal een businessarchitectuur zouden hebben. Nou ja, binnen de kringen van IT’ers dan. Want hoewel we met klem benadrukken dat businessarchitectuur niets maar dan ook helemaal niets met technologie te maken heeft, zien we toch vooral analytisch ingestelde vakbroeders die zich op dit onderwerp richten. Ik heb er wel eens een verkennende opmerking over gemaakt op een congres over businessarchitectuur: dat het lastig is voor de doorbraak van standaards voor businessarchitectuur en –modellering is dat er voornamelijk door gewezen IT’ers aan wordt gewerkt. Ontkennende geluiden uit de zaal, maar ondertussen kon het niemand ontgaan dat naar schatting driekwart van het publiek op een opengeklapte laptop aantekeningen aan het maken was. Of er werd gewoon wat e-mail verwerkt, daar wil ik vanaf wezen...."

Web 4.0 GeenStijl, GeenRedactie

Ben ik net klaar met mijn tirade tegen Web 3.0, denken ze bij GeenStijl geestig te zijn met hun lancering van Web 4.0. Gewoon de Noordoostpolderversie van Digg overigens, dus doe maar gewoon Web 2.0 noemen (om even in GeenStijl te blijven).

I'm a PC, I want to record an audition

Ook zo enthousiast geworden over dat idee om uw eigen auditie op film te zetten? Kan ook met de webcam natuurlijk...

The Long Snout

Ik kom weer eens terug op mijn recente betoog over de kracht van de grote, samenwerkende aantallen. De management summary van vorige keer: via het Internet kunnen mensen over de hele wereld met elkaar in contact komen en in –desnoods zeer grote- virtuele gemeenschappen werken aan resultaten die in termen van productiviteit en kwaliteit tot dusver onhaalbaar leken. De toepassingen op het Internet die dit allemaal mogelijk maken, worden door marketeers, en ook de rest van de IT-wereld, met het bekende enthousiasme aangeduid als Web 2.0. Geslaagde voorbeelden vinden we in de successen van Open Source en Wikipedia.

En het smaakt naar meer.

Zou een complexe offerte bijvoorbeeld beter worden als het hele bedrijf eraan zou bijdragen in plaats van het dappere bid team dat speciaal voor de gelegenheid bij elkaar geharkt is? Zou de totale aanbieding scherper worden als tijdens de wording honderden paren oogballen zouden meekijken, steeds kleine verbeteringen aanbrengend vanuit hun eigen specialisatie en eigen projectervaringen?

En nu we er toch over bezig zijn, zou de vragende partij uiteindelijk effectiever voor de beste offerte kunnen kiezen door er met zoveel mogelijk kritische ogen naar te kijken? Producenten van films en televisieseries beginnen er al aan te wennen: de audities voor nieuwe rollen worden er niet meer in twee dagen in een benauwd zaaltjes doorheen gejaagd. In plaats daarvan wordt YouTube als het nieuwe, wereldwijde auditiepodium gebruikt. Kwestie van het auditiescript downloaden, een paar dagen je helemaal inleven in die taaie karakterrol en het op de digitale camera slingeren. YouTube of MySpace doen de rest, met speciale vermelding van de vele honderden commentaren die de beoordelaars ongetwijfeld helpen bij het maken van de uiteindelijke selectie. Het kan niet anders, of zoveel publieke participatie vooraf levert hogere kijkcijfers op. Hoewel de echte suspense misschien wel in de voorbereiding zit. Een soort van omgekeerde Long Tail krijg je dan eigenlijk (de eh… Lange Snuit?), waarbij de aanloop meer aandacht en feestvreugde oplevert dan het uiteindelijke resultaat. De Weg, niet de Bestemming. Ik krijg er gelijk die Boeddhistische duizeligheid van in mijn hoofd.



Met zijn allen op OfferteWiki (ik noem maar wat, even claimen zo meteen voor de zekerheid) aan een collaborative offerte werken, het zou zomaar kunnen. Al helemaal als je de firewall openzet en de klant zo ver krijgt mee te denken, commentaar te geven en misschien zelfs wel bijdragen te leveren aan het uiteindelijke resultaat. Niemand zal ontkennen dat het voorstel er beter van zou worden, met voor de hand liggende voordelen aan beide zijden. Eigenlijk de droom van elke account executive: zo’n lange snuit waarin je al samenwerkend met de klant tot het perfecte voorstel komt en en passant ook nog aan een warmere relatie werkt.

Met dank toch maar weer aan Web 2.0 En als u me nu excuseert, ik ga even mijn YouTube profiel opnemen.

Whimsical Web

Als we ons in het kader van een op handen zijn vervolg op een eerder item over collective intelligence toch maar weer een keer buigen over wat Web 2.0 eigenlijk precies betekent, dan kunnen we er natuurlijk braaf de officiële definities nog eens op nalezen. Of we zouden ons kunnen irriteren aan de neiging van het marketingvolk om alles ‘2.0’ te dopen, als een soort van stralenkrans die zelfs op zich actuele onderwerpen als SOA en Identity Management in een nog nieuwer daglicht probeert te stellen. Over lui gesproken die iets in marketing doen: zelfs Second Life (goedbeschouwd zou Life 2.0 als naam meer to the point zijn geweest, gemiste kans, jammer) ontkomt niet aan de gekte.

Om je heen hoor je al de trendwatchers praten over Web 3.0. En dan hebben we het niet over een semantisch netwerk, waarin betekenis is besloten in de informatie zelf. Been there. Done That. Nee, dan hebben we het weliswaar over een soort van Web 2.0, maar dan virtueel, driedimensionaal en met een opvallend hoog gehalte aan spectaculaire blondines.

Gek eigenlijk, tot nu toe had ik Second Life nooit geassocieerd met hypes en overspannen verwachtingen.

Wie overigens – net als ik – te bekrompen is om in te zien dat het bekijken van een virtueel 3D concert veel leuker is dan hetzelfde optreden te ondergaan in een dampende, naar bier ruikende concertzaal, waardeert waarschijnlijk de suggestie om vooral eerst eens een First Life te hebben. Ga naar buiten! Ontmoet echte mensen! Luister naar de vogeltjes. Ruik het gras! Raak iemand anders aan! Van die nieuwe, aparte dingen die allemaal in First Life kunnen. Your World. Sorry about that.

Misschien er maar een online petitie aan wagen, net als dat rond SOA 2.0 is gebeurd? Het heeft zeker effect gehad: volgens Wikipedia wijst zelfs Gartner nu - met 0.9 probability - beslist de suggestie af ooit serieus de term te hebben gebruikt en noemt 'SOA 2.0' een concept dat hoogstens whimsically kan worden aangehaald.

Daar kan ik weinig aan toevoegen. Vooral omdat de semantiek van dit bijvoeglijke naamwoord mij eh.. een klein beetje ontgaat. Misschien toch maar wachten op dat semantische web.

Edit: en hier de engelse versie op Capgemini's CTO blog.

Get a life....

Voor iedereen die het nu echt even gehad heeft met Net Doen Alsof in Second Life: deze bruikbare en ook wel ernstig relevante parodie. Your World. Sorry About That.