Poserende familie bij de Hanging Gardens. Enkele seconden daarna vroegen ze ons 'blanken' met hen op de foto te gaan. Blijkbaar een bezienswaardigheid.


Gate To India, aan de zee.

h
Koloniale zuilengalerij in Taj Mahal hotel.

Een korte update en enkele obligate foto's, meer haal ik er niet uit vandaag, waarde lezers. Beetje moe, namelijk. En een lange dag naar Pune voor de boeg (2 1/2 uur rijden vanaf Bombay naar het Zuiden, men beschouwtr Pune als een ' voorwijk' van Bombay, het is maar welke afstanden je gewend bent). Een gesprek gehad met de Nederlandse consul generaal, waarvan de inhoud helaas strikt vertrouwelijk moet blijven. 's Middags een meer toeristisch uitstapje naar onder andere de Hanging Gardens en de Gate To India. Ook rondgezwalkt in het Taj Mahal hotel waar de echo van het Britse koloniale verleden het meest indrukwekkend galmt. Het meest indringende is hoe dan ook het verblijfhuis van Gandhi, die lange tijd in Bombay heeft gewoond. Totale nederigheid betonen - in al zijn wijsheid - en bewust op het niveau leven van de laagste kaste in India, dat deed Gandhi. Er is ongetwijfeld veel bereikt, maar de bedelaars - vooral de jonge vrouwen van krap 1.40 m met een schattige baby met enorme ogen op hun arm - laten je zien dat er nog veel en veel meer moet worden gedaan. Zelf schijnen de Indieërs hier niet zo onder gebukt te gaan, want karma is karma.

Hieronder nog een leuk portret van mijn uitzicht 's morgens uit het hotelraam. Let vooral op de waterbuffel links in het midden, de vissersboot en dan - voor het contrast, jongens en meisjes - de hypermoderne flatgebouwen op de achtergrond. Die zijn natuurlijk alleen voor het selecte clubje bedoeld dat naast een doctorstitel op de universiteit ook nog eens aangenomen is door een high-tech firma.
Vanavond fantastisch gegeten in het Renaissance hotel met alleen maar pijnlijk vriendelijke bedienden, bovendien in een hoeveelheid die ik op 800% schat van wat in een goed gerund Nederlands restaurant gebruikelijk zou zijn. Uitkijken dat er niet te veel wijn wordt bijgeschonken, zal ik maar zeggen. Ergens een verlaten toiletruimte binnenlopen die vervolgens van het formaat balzaal blijkt te zijn met daarin twee fulltime caretakers is dan eigenlijk gewoon weer de zoveelste verlichtende ervaring. Of heb ik het al over die Indiase zangeres gehad die in de lounge creatieve jazz-interpretaties doet van The Beatles, waarschijnlijk voor 10 dollar per avond? Nee zeker.

Wat eerste foto's uit Bombay. Het electronisch geweld werkt uiteraard.


Straatbeeld.


Hotelbeeld.


Capgemini Bombay.


Nog een straatbeeld.


En eh.... nog een straatbeeld.

Vanuit Bombay kan ik veilig mededelen dat India een schokkende ontwikkeling doormaakt. Aan de ene kant schokkend omdat ik alleen al op de eerste dag een ongelooflijk potentieel aan denkkracht en ambitie heb gezien die de economische patatgeneratie van het Ontwikkelde Westen behoorlijk de stuipen op het lijf zal jagen. Wat misschien nog wel meer schokkend is dat ik dit bericht intik via een dikke breedbandverbinding vanuit een hotel dat alleen maar vijf sterren heeft omdat er niet meer sterren te verdienen zijn, terwijl ik vandaag in de stad regelmatig de meest trieste (golfplaten/katoenen lappen) onderkomens heb gezien van de onderkaste. Keurig nette Indieërs met aktetasjes stappen als dat nodig is gewoon over de op de weg (stoepen hebben ze hier niet) liggende en zittende sloebers.
Nog wat sfeerbeelden? Een hele sterke lucht van jasmijn, roos en kerrie die in de lucht hangt. De meest felle kleuren, vooral die van de sari's van de vele statige, prachtige vrouwen. De mannen vallen heel wat minder op, bijna allen uniform gekleed in een wit langvallend shirt en een donkere broek. Het schrille contrast tussen de broeierige hitte buiten (we zitten een week voor het komen van de moessons) en de op Hollandse poldertemperatuur gekoelde kantoorpanden. De buffels die doodleuk, ook in de duurdere wijken, door de straten trekken. Maar eveneens dat type buffel dat vanmorgen in het meer stond te baden dat ik zag op het moment dat ik de gordijnen opentrok. 'Incredible India' is de marketingslogan van de regering hier. Een waar woord in vele opzichten. Later meer. Ik zal ook eens wat foto's uploaden want niet voor niets bestond mijn handbaggage vooral uit snoeren. batterijen en processoren.

Het is maar goed dat ik business class reis naar India. Anders had ik nooit de extra ruimte gehad om al mijn geinige, electronische smakelijkheden op te slaan. Ik dacht, toch maar weer eens realtime foto's via het Compactflah-happertje op de laptop opslaan en dan maar publiceren op het web. Eens zien of het allemaal werkt. Tot de uitrusting behoren in ieder geval de compactflashhapper, de laptop, de Blackberry, de GSM mobiele telefoon, de I-pod en de digitale camera. En voor dat alles ook allemaal electriciteitssnoeren en geheugenkaartjes. Ik hoop dat de stroomvoorziening het gaat trekken in Mumbai. Met 9 miljoen inwoners zouden ze toch íets moeten kunnen daar.

Volgende week breng ik in zijn geheel door in Mumbai, India. Op bezoek aan de offshore centres van Capgemini aldaar, samen met enkele klanten en pers. Denk nu vooral niet ik dat daarmee opnieuw een week niets van me laat horen. Dat doe ik alleen als ik goedbeschouwd elke dag voor mijn beeldscherm zit en het op de een of andere manier niet nodig vindt om mijn weblog bij te werken. De hotels waarin ik ga logeren zijn allemaal van het type overdadig luxe, inclusief ernstig breedbandige verbinding met het Internet. Waaronder Skype natuurlijk. Ik denk beter bereikbaar te zijn dan op mijn zolderkamer in Voorburg. Veel van mijn Indiase collega's zijn overigens al tijden Blackberry-devoot, dus naast de bossen van Midden Zweden zullen de hangende tuinen van Mumbai ook wel GPRS-dekking hebben. Ik houd u allen op de hoogte.
Voor het dievengilde dat denkt dat mijn huis nu een week lang onbewaakt achterblijft: er is sprake van fulltime bewaking door twee honden van het type Doorbijten Ook Als Het Slachtoffer Niet Meer Beweegt Gewoon Omdat Dat Leuk Is, Weetjewel. Gewoon even ter overpeinzing.

Best naar voor Beau. Heeft zo'n succes gemaakt van de reclamecampagne voor Scarlet One dat het arme bedrijf volstrekt bezweken is onder de nieuwe aanvragen. Het schijnt klachten te regenen en menig spijtoptant schijnt alsnog teruggekeerd te zijn naar het stoffige, doch vertrouwde nest van KPN. En iedereen nu maar voor de hand liggende grappen maken over 'in je onderbroek staan'. Itempje aan wijden in RTL Boulevard?

Ik dacht, laat ik nog eens een keer solidair zijn. Gewoon uit een nostalgisch soort medemensgevoel nog eens een keer zo'n ouderwetse CD in een zogenaamde platenzaak kopen. De release van Mesmerize van System Of A Down (ook wel bekend als 'SOAD', het soort muziek van dit groepje ongeregeld raad ik niet aan aan trouwe lezers van dit weblog die vooral luisteren naar een Céline Dion, een Bruce Springsteen, een Dire Straits; ook minder geschikt voor types die het drinken van groene thee tijdens het luisteren naar gevoelige wereldmuziek uit het Andesgebergte bést wel gek vinden of liefhebbers van het gevoelig voorgedragen Italiaanse levenslied; trouwens ik raad de meeste mensen aan verre te blijven van System Of A Down), die release dus, die leek me wel geschikt om aan te schaffen. Blijft fascinerend om te zien hoe zo'n Free Record Shop (voor tieners: ik bedoel daarmee de wínkel, niet de website) steeds verder verandert. Nu nog twee kleine schappen met CD's, met daarin vooral verzamel-CD's en 'albums' uit de jaren '70 en '80. Die worden blijkbaar nog steeds gekocht door de dertigers, veertigers en vijftigers die het niet erg vinden om besmuikt aangekeken te worden door de kassa - die looser kan niet eens z'n muziek downloaden joh -. Verder voornamelijk DVD's en computerspelletjes. Totdat die natuurlijk ook via je 40 Mbits ADSL-lijn streaming kunnen worden afgenomen. Rond 2007 zou ik zo zeggen. Benieuwd wat er dan nog in de winkeltjes van Hans van Breukhoven staat. iPods?

Nu we ons toch lekker aan namedropping aan het bezondigen zijn, ga ik even door met mijn lijstje Niet Te Missen Boeken Voor Op Dat Onbewoonde Eiland Waar Je Vroeg Of Laat Op Terecht Hoopt Te Komen, Tenminste, Als Er Geen Onbegrijpelijke Reality Soap Met Elkaar Bedriegende Nederlanders en Belgen Op Dat Moment Wordt Opgenomen, Als Het Ware. Maar dat lijstje dus. Naast het wat mij betreft nu al klassieke 'The World is Flat' van Thomas Friedman (over waarom je momenteel maar beter je Hindi en je Chinees wat kunt ophalen) zou ik daar graag aan toevoegen 'The Hydrogen Economy' van Jeremy Rifkin (over hoe wij binnen 10 jaar al kunnen meemaken dat iedereen over zijn eigen waterstof-energiegeneratortje beschikt en dan zélf het surplus aan energie kan aanbieden aan het electriciteitsnet, laat ze dáár bij Essent maar eens wat dure bonussen voor vrijmaken). Ook 'The Naked Corporation' van Don Tapscott (over waarom alle informatie over alles voor iedereen beschikbaar is, en dat we daarom dan maar beter niets te verbergen zouden moeten hebben). Hebben we alle onbespoten thema's wel bij elkaar: totale globalisering, volstrekte transparantie en Het Nieuwe Ecosysteem. Voor als jullie komende zomer niets te doen hebben, jongens en meisjes.
Ik heb overigens ook wel eens een zomer met 30 boeken uit de toenmalige Bouquet reeks doorgebracht. Buitengewoon leerzaam.

Erg fijn, als je zo nu en dan weer eens een boek ontdekt dat je onmiddellijk bij de keel grijpt. In dit geval hebben we het over 'The World is Flat' van New York Times journalist Thomas Friedman. Het boek gaat over de effecten van de oprukkende economieën van India en China, sinds zo'n beetje het jaar 2000 pas echt goed gevoed door breedbandverbindingen en Internet-tools. Als je op de eerste bladzijde al begint met een anekdote over de golfbaan van Bangelore, waarin je op hole 1 het beste kunt mikken tussen de blinkende gebouwen van Microsoft en IBM, heb je er gelijk goed de vaart in. Overigens vertrek ik zelf ook eind mei voor een week naar India (Bombay). Eens zien of ik mijn weblog van daaruit ook kan bijwerken (ik doe dat immers dagelijks, trouwe lezer). Misschien zelfs wel met mijn Blackberry. Misschien gaat het allemaal zelfs wel soepeler dan vanuit Voorburg. De wereld is plat, immers.