Net een tweede jeugd eigenlijk, zo'n DVD-speler. Je ziet TV-series uitgebracht worden waar je zeker van was dat de tapes al waren weggerot in het NOS-archief. Ik doel hier op hardcore klassiekers als Q & Q en de genadeloze Peppie & Kokkie. Maar ook op de Stille Kracht, toentertijd een sensatie door het veelvuldig naakte optreden van Pleuni Touw. Haar geheime minnaar (en stiefzoon) werd gespeeld door een wel zeer tengere Willem Nijholt die in retrospectief bezien zonder moeite of ongemak de naaktscenes met Pleuni zal hebben doorstaan. Pleuni was toentertijd een eh... stuk jonger. En kortgeleden stond ze opnieuw met Willem te acteren, deze keer in een toneelspel van Noel Coward. Grappig. Rond 1974 voelde het aan alsof ze je moeder had kunnen zijn, zó oud. Als je de serie anno 2005 terugziet, zou ik nu eerder háar vader zijn. Dan toch maar die recente foto van Pleuni. Heeft ze weer wat meer weg van mijn moeder.
zondag, januari 23, 2005
zaterdag, januari 22, 2005
Deze week rondde ik het tweede artikel af van de reeks van drie die vanaf 28 januari in de Automatisering Gids gaat verschijnen. De artikelen behandelen de antropologie van negen specifieke IT-vakgroepen, of liever gezegd de meest in het oog springende eigenaardigheden en irritatiepunten. Hoewel ik niet teveel vantevoren mag weggeven, hieronder een korte vergelijking tussen SAP-experts en Finnen:
"... Pakketspecialisten doen in hun neiging tot isolationisme denken aan de Finnen: deze lijken in eerste instantie op gewone Scandinaviërs maar bedienen zich van een onbegrijpelijke taal waar letterlijk geen bekend woord in voorkomt. Dat geeft een aureool van ongenaakbaarheid en geheimzinnigheid: je loopt dan wel in Helsinki rond, maar hebt geen flauw idee hoe het nu werkelijk zit met die sauna’s en die rendieren. Door dit alles is er vaak maar een beperkt rápport tussen pakketspecialisten en andere IT’ers...."
"... Pakketspecialisten doen in hun neiging tot isolationisme denken aan de Finnen: deze lijken in eerste instantie op gewone Scandinaviërs maar bedienen zich van een onbegrijpelijke taal waar letterlijk geen bekend woord in voorkomt. Dat geeft een aureool van ongenaakbaarheid en geheimzinnigheid: je loopt dan wel in Helsinki rond, maar hebt geen flauw idee hoe het nu werkelijk zit met die sauna’s en die rendieren. Door dit alles is er vaak maar een beperkt rápport tussen pakketspecialisten en andere IT’ers...."
Ik dacht, aan het begin van het nieuwe jaar verbrand ik gelijk maar eens op rituele wijze wat schepen achter me. Niks dramatisch hoor. Niet gelijk verhuisd naar Nieuw Zeeland of een nieuwe carriére als dichter begonnen (hoewel we dit alles niet moeten uitsluiten), maar gewoon van die kleine, symbolische dingetjes: de Haagse Courant opgezegd, evenals de Vara-gids. Webabonnement op NRC Handelsblad definitief aangehouden. Muziek vooral via iTunes kopen. Beetje dat nieuwetijdsgevoel erin brengen. Nu het einde van de eerste maand nadert, kunnen we de balans opmaken.
De Haagse Courant mis ik niet, mijn oude papier betrek ik van de tientallen lokale krantjes die elke dag in de brievenbus ploffen. Het NRC lees ik met toenemend plezier en er gaat zelden een dag voorbij dat ik niet een nieuw woord leer. Vandaag bijvoorbeeld ressentiment (check even in de Dikke van Dale). Politiek corrrect is het niet, maar zo heel nu en dan moet ik vaag lachen om de wekelijkse column van Youp van 't Hek in het NRC. Vandaag kwam hij - onvermijdelijk - terug op de commotie rond de Dood van een Tasjesrover: "Mijn broer stemt toe mits hij dan een stille tocht mag organiseren. Hij denkt aan een optocht van achteruitrijdende auto's waaruit de carnavalshit Ali, hou jij me tassie effe vast klinkt". Hard lachen zou ziek zijn, maar verdomme, alleen relativeren helpt nog anno 2005.
Qua muziekbelevenis zou ik zonder iTunes nog even hebben moeten wachten op de nieuwe, hoog begerenswaardige CD van de Chemical Brothers. Van de week maar alvast voor 99 cent de single Galvanize gekocht. Hij stampt leuk op de iPod. En Studio Brussel lust er wel pap van.
De Haagse Courant mis ik niet, mijn oude papier betrek ik van de tientallen lokale krantjes die elke dag in de brievenbus ploffen. Het NRC lees ik met toenemend plezier en er gaat zelden een dag voorbij dat ik niet een nieuw woord leer. Vandaag bijvoorbeeld ressentiment (check even in de Dikke van Dale). Politiek corrrect is het niet, maar zo heel nu en dan moet ik vaag lachen om de wekelijkse column van Youp van 't Hek in het NRC. Vandaag kwam hij - onvermijdelijk - terug op de commotie rond de Dood van een Tasjesrover: "Mijn broer stemt toe mits hij dan een stille tocht mag organiseren. Hij denkt aan een optocht van achteruitrijdende auto's waaruit de carnavalshit Ali, hou jij me tassie effe vast klinkt". Hard lachen zou ziek zijn, maar verdomme, alleen relativeren helpt nog anno 2005.
Qua muziekbelevenis zou ik zonder iTunes nog even hebben moeten wachten op de nieuwe, hoog begerenswaardige CD van de Chemical Brothers. Van de week maar alvast voor 99 cent de single Galvanize gekocht. Hij stampt leuk op de iPod. En Studio Brussel lust er wel pap van.
zondag, januari 16, 2005
Het lijkt wel of dit weblog langzamerhand het voorportaal aan het worden is van de Apple-fanclub, maar - beste lieden - we kunnen er ook niet langer omheen: Steve Jobs verovert de wereld. En zelfs meer dan wij doorhebben. Jobs is immers ook de grootaandeelhouder van Pixar studio's, die in een paar jaar met de hand getekende tekenfilms naar het archaïsche rijk der achterhaaldheden heeft verwezen. Behalve Bambi dan natuurlijk (in februari 2005 eindelijk op DVD). Je moet er niet aan denken dat daar ooit een gedigitaliseerde versie van zou verschijnen. Afblijven allemaal!
Of dwaal ik nu af?
Driekwart van MSN'end Nederland loopt ondertussen met een iPod rond. Natuurlijk moet je daar in zekere mate up-to-date voor zijn. Ik las in de zaterdagse, digital editie van het NRC Handelsblad een tranentrekkend artikel van een journalist die wekenlang heeft geprobeerd zijn nieuwe iPod werkend te krijgen met zijn PC. Die PC bleek bijna 5 jaar oud te zijn, van het niet meer bestaande merk Compaq en voorzien van Windows ME, één van de de grootste oorlogsmisdaden van Microsoft in de vorige eeuw. Gek hé, het werkte allemaal niet naar behoren. Uiteindelijk kreeg de brave stukjesschrijver het spul werkend na een processor-upgrade, een beetje geheugen erbij en een Windows 2000 installatie. Kostte hem zo'n beetje 800 Euro en daar had hij ook bijna een nieuwe, sjieke laptop van kunnen kopen. Maar het gaat om het principe. Nu kan hij al zijn CD's op de iPod afspelen. Je wilt niet weten wat voor muziek zo'n man draait, maar ik gok op een smaakvolle combinatie van Celine Dion en Dire Straits.
Ik wijs verder ook nog graag even op de zojuist gelanceerde MacMini, een bloedstollend fijn computertje in de categorie 'meenemen of gelijk hier opeten'. Volgens mij amuseert Jobs zich mateloos.
Of dwaal ik nu af?
Driekwart van MSN'end Nederland loopt ondertussen met een iPod rond. Natuurlijk moet je daar in zekere mate up-to-date voor zijn. Ik las in de zaterdagse, digital editie van het NRC Handelsblad een tranentrekkend artikel van een journalist die wekenlang heeft geprobeerd zijn nieuwe iPod werkend te krijgen met zijn PC. Die PC bleek bijna 5 jaar oud te zijn, van het niet meer bestaande merk Compaq en voorzien van Windows ME, één van de de grootste oorlogsmisdaden van Microsoft in de vorige eeuw. Gek hé, het werkte allemaal niet naar behoren. Uiteindelijk kreeg de brave stukjesschrijver het spul werkend na een processor-upgrade, een beetje geheugen erbij en een Windows 2000 installatie. Kostte hem zo'n beetje 800 Euro en daar had hij ook bijna een nieuwe, sjieke laptop van kunnen kopen. Maar het gaat om het principe. Nu kan hij al zijn CD's op de iPod afspelen. Je wilt niet weten wat voor muziek zo'n man draait, maar ik gok op een smaakvolle combinatie van Celine Dion en Dire Straits.
Ik wijs verder ook nog graag even op de zojuist gelanceerde MacMini, een bloedstollend fijn computertje in de categorie 'meenemen of gelijk hier opeten'. Volgens mij amuseert Jobs zich mateloos.
woensdag, januari 05, 2005
Ik dacht, ik ga eens iets nuttig doen met mijn Apple Powerbook G3, een fantastisch staaltje van design (alleen al het in het donker oplichtende Apple-ledje op de achterkant van het scherm), maar verder een lusteloos, ongebruikt leven slijtend op mijn zolderkamer. Dolblij was ik toen ik na lange omzwervingen een USB wireless dingetje (de Dlink WL-122) vond om de Apple aan te sluiten op mijn draadloze netwerk. Dat dat bestond! Goedgeluimd - want ik vind dat dat moet kunnen - ging ik aan de slag. Toen ik na diverse crashes en uren van frustratie maar eens op Internet ging zoeken vond ik al snel www.petitiononline.com, een hilarische site waar je petities publiekelijk kunt maken. Een was gevuld met meer dan 500 steunbetuigingen om de firma Dlink ertoe te brengen in hemelsnaam hun niet werkende WL-122 dingetje eens een keer aan te pakken. Dat geeft zo'n warm, bevestigend gevoel. Had ik misschien toch even de consumentenbond moeten bellen vantevoren.
Maar eerlijk is eerlijk, rond steunbetuiging 350 vond ik ook de opmerking dat Dlink een nieuwe versie van de software had gepubliceerd. Die heb ik toen maar gedownload. En nu werkt er opeens van alles. Nog maar even niet die petitie tekenen. Ik houd u op de hoogte.
Maar eerlijk is eerlijk, rond steunbetuiging 350 vond ik ook de opmerking dat Dlink een nieuwe versie van de software had gepubliceerd. Die heb ik toen maar gedownload. En nu werkt er opeens van alles. Nog maar even niet die petitie tekenen. Ik houd u op de hoogte.
Op de eerste werkdag van het nieuwe jaar kan ik me levendig voorstellen dat menig vrouwelijke collega een 'Niet Zoenen' button opplakt. Zelf onthoud ik me al jaren van onnodig gelebber. En de dames die ik op mijn werk dan tóch vandaag zoen verzeker ik dat ze nagenoeg de enige zijn. Een beetje dat essentiële gevoel van exclusiviteit overbrengen, zeg maar. Ik ga er dan maar van uit dat de betrokkenen dit weblog niet lezen. Evengoed een interessant initatief, deze site. Beter dan die anti-drukwerkstickers. Ik zou zelf graag stickers willen hebben op mijn voordeur om mensen te weren die 'JA/NEE' stickers op hun brievenbus hebben. Misschien een gat in de markt.
zondag, januari 02, 2005
Ja, 2005 moet nu maar eens definitief het jaar van de open source worden. En van Apple. Om te beginnen heb ik vanmorgen voor mijn zoon maar eens de nieuwste versie van Open Office geïnstalleerd. En voor mijn Apple Cube ben ik momenteel bezig met Open Office voor Mac OS X. Ben benieuwd. Kan nooit slechter zijn dan Microsoft Office voor de Mac. Daar worden opzettelijk labiele en onbetrouwbare programmeurs voor geworven. Als je een keer stout bent geweest op het hoofdkantoor in Seattle moet je verplicht een jaar aan Mac-software werken. En maar bugs en trage code produceren. Over de kantine heb ik het dan nog niet eens gehad.
Voor iedereen die te kampen heeft met wervingsemail rond pillen, verlengingsoperaties en Rolex horloges raad ik van harte Mozilla's open source Thunderbird emailprogramma aan. Volstrekt 100% compatible met Outlook, maar gratis en voorzien van uitstekende adaptive filtering. Daarmee hou je in de praktijk het overgrote deel van de spam uit je mailbox weg. En ik heb nog geen bug mogen ontdekken. Thunderbirds Are Go.
Voor iedereen die te kampen heeft met wervingsemail rond pillen, verlengingsoperaties en Rolex horloges raad ik van harte Mozilla's open source Thunderbird emailprogramma aan. Volstrekt 100% compatible met Outlook, maar gratis en voorzien van uitstekende adaptive filtering. Daarmee hou je in de praktijk het overgrote deel van de spam uit je mailbox weg. En ik heb nog geen bug mogen ontdekken. Thunderbirds Are Go.
Wie aan het begin van het jaar wil vaststellen hoe Nederland er voor staat, werpt gewoon even een blik op Google's Zeitgeist. Daar krijg je een goed idee waar Internettende medebewoners momenteel mee bezig zijn. De meest gezochte naam blijkt die van Britney Spears te zijn. Begrijpelijk, voor mij is ze al jaren een niet weg te denken metafysisch anker. Britney wordt overigens op de voet gevolgd door Spongebob, dus wie beweert er dat dit volk niet in beweging is? De meest populaire man blijkt Ali B te zijn, iemand die ondertussen zoveel Media Overexposure heeft ondergaan, dat ik me niet kan voorstellen dat iemand eind 2005 nog met hem bezig is. Check tegen die tijd nog even de Google-statistieken zou ik zeggen. Van Britney horen we dan overigens al lang niet meer, behalve misschien over haar strijd tegen vraatzucht.
Voor ik het vergeet: gelukkig nieuwjaar (ja, voor jullie alle vier!). Zelf heb ik zo'n grote reeks van goede voornemens dat ik het in Word heb moeten vastleggen en alleen gezipt op mijn hard disk kan opslaan. Er zitten onbeduidende dingetjes in als me liever gedragen en op tijd de vuilnisbak buiten zetten, maar ook literaire meesterwerken produceren en de kosmos een paar centimeter van zwaartepunt laten veranderen. Allemaal volstrekt haalbaar, waarschijnlijk allemaal voor eind januari. Verder beloof ik - net als vorig jaar - dat ik dit weblog meer frequent zal bijhouden. Blogger begint steeds meer een soort van achtergrondgeheugen voor me te worden: flauwe grappen, maar ook bruikbare invallen en zo nu en dan een wetenswaardige gebeurtenis. Het is nog net niet alsof je een memorystick erbij steekt in je hersenen, maar webloggen helpt om de dingen beter te onthouden.
zaterdag, januari 01, 2005
Het eerste emailtje dat ik op nieuwsjaarsnacht binnen kreeg luidde als volgt:
Hi
My name is Kenny Clifford, Affiliate Manager
for "Rolex Online Superstore" - largest market place
on Internet for Rolex watches
You have found the ONLY site on the Internet offering
Rolex and Cartier Watches at Incredible low price.
Great Prices and Fast shipping. You will love this gift idea.
Verdomd! Ik heb er weer zin in dit jaar.
Hi
My name is Kenny Clifford, Affiliate Manager
for "Rolex Online Superstore" - largest market place
on Internet for Rolex watches
You have found the ONLY site on the Internet offering
Rolex and Cartier Watches at Incredible low price.
Great Prices and Fast shipping. You will love this gift idea.
Verdomd! Ik heb er weer zin in dit jaar.
Abonneren op:
Posts (Atom)