Excuses. Even nog een paar dagen weg geweest ter afsluiting van de zomervakantie. Dat is temidden van de Anton Piek-stadjes en de onwaarschijnlijk groene wijngaarden van de Elzas heel aardig gelukt. En dan precies een half etmaal voor Zwarte Zaterdag teruggereden door Frankrijk, België, Luxemburg en Duitsland zonder noemenswaardige problemen. De goden kunnen nog altijd getart worden.

De drukproef van de Zwarte Madonna's van de IT is opgeleverd. Binnen een week of drie is het boek via Internet te bestellen. Binnenkort meer informatie op uw favoriete weblog.

Aanstaande zondag volgt de jaarlijkse Veluwezoom-tocht. Vaste volgers van www.tolido.com weten dat er sappige nieuwe foto's aankomen waarop de Rise & Fall van de famile Tolido door de jaren heen nog eens extra wordt aangedikt. Wie het allemaal niet meer weet, kan hier het geheugen opfrissen.

Jammer trouwens dat er weer hals over kop nieuwe lapmiddelen voor Internet Explorer moeten worden geïnstalleerd. Nog maar kortgeleden lanceerde Bill Gates zijn Trustworthy Computing als de nieuwe levensfilosofie van Microsoft. Het bedrijf zou security in- en uitademen. Je vraagt je alleen maar of hoe verwrongen het Internet er nu uit zou zien als de goedwillende amateurs uit Redmond nóg minder hun best zouden hebben gedaan. Leuk, zo'n nieuwsbericht met de kop ' Microsoft dicht lekken in Internet Explorer'. Tell us something we don't know.

Het vorige bericht had ik overigens in een eerdere, veel grappigere en puntigere versie ingetikt om daarna met een trots gebaar op de Publish button te drukken. Waarna Internet Explorer crashte en ik het grootste deel van mijn tekst kwijt was. Definitief kwijt. Aan wat er dan door je heen gaat kleven weinig Boeddhistische trekjes, laat ik dat iedereen verzekeren. Kostbare minuten die vervliegen op de wind. Software maakt meer kapot dan je lief is.

Bij mij in de straat heeft zich gisteren iemand ingeschreven voor Microsoft's Hotmail. Met veel moeite had het oude dametje een tweedehands PC'tje bij elkaar gespaard. Vrijwillig had ze gekort op haar maandelijkse uitstapjes, de Tros Kompas had ze opgezegd en koekjes bij de koffie konden er niet meer af. Totale armoede was het, maar nu kon ze dan eindelijk aan de slag. Gezellig e-mailen met de achterkleinkinderen. Eindelijk weer eens contact met de buitenwereld, want ook in mijn wijk kom je na zeven uur 's avonds liever niet meer buiten.

Wat schetst haar volstrekte verbijstering toen ze de bevestiging van Microsoft binnen kreeg. Daarin stond dat ze maar liefst 2 Gigabyte aan gratis opslagruimte had gekregen. 2 Gigabyte! Zelfs met haar lekenoog wist ze te vertellen dat dit een wel heel genereus gebaar was van Microsoft. Het kwam natuurlijk door die wel zeer hoog uitgevallen kwartaalwinst, die honderden miljoenen dollars die in Seattle op de bank stonden te roesten en waar toch iets mee moest worden gedaan. Bill Gates had blijkbaar besloten niet alleen de aandeelhouders eens flink in bad te doen maar ook een royaal gebaar te maken naar de trouwe schare van Hotmail-gebruikers.

Verdomd, vanaf nu zou alles anders zijn voor mijn bejaarde buurvrouw. Het tij was gekeerd, onmiskenbaar. Met een herwonnen elan schreed ze door de straat. Buurtbewoners waren al snel op de hoogte van haar onmetelijke rijkdom. Kinderen meldden zich spontaan aan om de hond uit te laten. Potige buurmannen boden aan het tuinhek te repareren of de dakgoot schoon te maken. De verslaggever van het lokale dagblad vroeg nog dezelfde dag om een exclusief interview. Het leek een kwestie van tijd voordat Nova en Barend & van Dorp zich op de kwestie zouden storten.

Wat een terugslag toen bekend werd dat Microsoft zich een klein beetje vergist had. Stom hé, een programmeerfoutje. Kan iedereen overkomen. In plaats van de gebruikelijke 2 Megabytes aan opslag kregen nieuwe Hotmailgebruikers zomaar 2 Gigabytes. Een factor duizend, met dank aan weer zo'n autistische programmeur die blijkbaar met zijn gedachten zat bij de uitzending van Fear Factor van gisteren waarin de deelnemers moesten kiezen tussen het eten van koeienoren of het tongzoenen met nijlpaarden. Microsoft heeft het patent op van die kleine verschrijvinkjes in software. Insiders weten allang wat de werkelijk reden is waarom Bush per ongeluk Irak is binnengevallen. Er zat een foutje in zijn Excel spreadsheet. Of Word crashte toen Bush het advies van de CIA wilde lezen, waarop hij besloot dat het waarschijnlijk wel goed zat om een oorlog te voeren. Toch?

Een menselijk drama is het, temeer omdat Microsoft besloten heeft alle toegezegde opslagruimte weer in te nemen. Weinig sportief. Mijn buurvrouw zit ondertussen als een gebroken mens achter de planten in haar vensterbank. Naar buiten kijken durft ze niet meer.

Ja, Microsoft maakt veel winst. Maar hoeveel verscheurde, verwoeste zielen houden ondertussen Bill Gates 's nachts al niet uit zijn slaap?

Ik las zojuist in de krant dat op korte termijn de resultaten van een onderzoek naar chatten door jongeren word gepubliceerd. Naar verluidt wordt de doelgroep depressief van veelvuldig MSN'en. Ik kan me daar weinig bij voorstellen: ZO erg kan het moeten werken met Microsoft-software nou ook weer niet zijn.

Trouwens, ik gebruik MSN ook heel veel.

En ik ben beslist niet depressief.

Ik ben zelfs heel vrolijk. Meestal dan. Op zich wordt de vluchtigheid van het menselijk bestaan me wel eens te veel. Al die namen. Ze komen en gaan. Wat zit er achter? Welke menselijke drama's verbergen zich achter die zorgvuldig gekozen nicknames? Dat soort dingen. Triest eigenlijk dat we in deze inktzwarte maatschappij de computer moeten gebruiken om nog tot een illusie van communiceren te kunnen komen. Het taalgebruik gaat er ook alsmaar op achteruit. Bakens van vervagende normen en waarden waarin het niet lang meer duurt of het dagelijkse hooikoortsbericht (ik heb trouwens steeds vaker last van hooikoorts) wordt opgevolgd door een terreurvoorspelling: 'we verwachten vandaag in Nederland plus minus 4 bomaanslagen, het wordt daarmee een rustige dag'. Ik ben niet bang om toe te geven dat ik regelmatig huilend achter mijn computer zit. Ik schrik dan van mezelf. Soms gaat het om hele kleine dingetjes. Dat Sylvie Meis gaat trouwen met Rafael van der Vaart. Dat iedereen dat maar goed vindt. Dat er weer nieuwe afleveringen van Costa gaan worden gemaakt. Of ik zie zo'n houterige website van Tim Krabbé. En dan denk ik, heeft die arme man dan niet eens de tijd om een beetje fatsoenlijk HTML te leren. Of Java-programmeur te worden? Ik kijk dan in mijn MSN buddylijst. Al die mensen die offline zijn. Zijn ze dat wel echt? Of willen ze niet met mij praten? Of hebben ze geen geld meer om op het Internet te kunnen komen? Het maalt dan door mijn hoofd, als het tredmolentje van de hamster van mijn dochter. Die arme hamster is trouwens kortgeleden nog overleden ook. Eerst je hele leven maar een beetje knagen op zonnebloempitten en dan doodgaan aan een kwaadaardig gezwel. Dan kun je wel een Siberische Dwerghamster zijn, maar uiteindelijk heeft zélfs dat geen waarde blijkbaar.

En dan ook nog zo'n shitonderzoek. Laat iedereen toch gewoon lekker vrolijk MSN'en.

Ach. Wat volmaakte leegte al niet met je doet. Hoewel, leegte. Gisteren en vandaag las ik Kathy's Dochter van Tim Krabbé. Had even niet opgelet, verschijnt er zomaar een behoorlijk meeslepend meesterwerk. Zonder dat ik daarvan op de hoogte was gesteld.

Dit allemaal terzijde.

Al dan niet gesterkt door het verwoestende statement van Krabbé vond ik dat ik op zijn minst ook iets moest doen vandaag. En dus is warempel het manuscript van "De Zwarte Madonna's van de IT" afgerond en zelfs al verstuurd naar de uitgever. Scary stuff indeed.
 
Hieronder alvast de eerste versie van de hoestekst:

"In het tijdvak tussen 1999 en 2004 kwam het vakgebied van de IT in een onstuitbare stroomversnelling terecht. Maurice de Hond voorspelde Nieuwe Tijden en Nieuwe Kansen. Iedereen wilde een Tamagotchi hebben. Pointcast was één van de meest veelbelovende toepassingen ooit. Met de komst van WAP zou iedereen mobiel gaan Internetten. Stropdassen verdwenen razendsnel uit het modebeeld. Het was een tijdvak waarin Napster in korte tijd de complete muziekindustrie veranderde. En verdween. Door Bluetooth zouden alle kabels verdwijnen. Internetgoeroes kwamen. En gingen. Y2K werd teleurstellend eenvoudig doorstaan. Roel Pieper werd professor. Het was een tijd waarin de UMTS-licenties in hun eentje bijna de gehele westerse economie ruïneerden. Wifi bleek vervolgens veel beter te werken. Java werd trendy, daarna een religie. Iedereen wilde een Furby hebben. IBM verrees uit de as. Microsoft expandeerde onverstoorbaar door. Sun gilde aan de zijlijn. Het was een tijdvak waarin beursgangen mislukten. Stropdassen kwamen weer in. De eerste hackers werden gearresteerd. Het Internet draaide op 9/11 gewoon door. Open Source werd een levensstijl, een overtuiging en een verschijnsel (o ja, er werd ook geld mee verdiend). En er werd steeds meer naar India gevlogen.

Uitgerekend in dàt tijdvak begon Ron Tolido met het publiceren van columns".

In mijn vakantieplanning (...) is de gehele komende woensdag ingeruimd voor het afronden van mijn gebundelde columns De Zwarte Madonna's van de IT. Daarna binnen een paar weken gereed om in grote getalen afgenomen te worden door het koophongerige publiek. Ik doe wel iets met een banner op mijn site. Onlangs heb ik overigens ook besloten het laatste hoofdstuk te besteden aan een bloemlezing van de minst onaanvaardbare stukje op dit weblog van het afgelopen jaar (die allemaal alweer een tijd geleden geschreven zijn, interessant genoeg). Over een dikke week vier ik toch al het één-jarige bestaan van Ron Tolido's E-blog. Nu nog even verzinnen wat er precies te vieren valt.

Wel bijzonder slecht voor mijn street credibility, besef ik nu pas. Die foto die ik onlangs publiceerde op dit weblog. Op het strand. Met die witte driekwart broek aan, zeg maar. Een goede oefening kwetsbaar opstellen zullen we het op houden. Of zie het als een surrealistisch schilderij.
Maar nu wel snel weer terug naar razend interessante onderwerpen als de jaarlijkse JavaOne conferentie en de nieuwe IBM P-series. Als ik op vakantie ben geweest loop ik altijd over van de goede voornemens (in tegenstelling tot 1 januari, waarop ik me voel als verschraalde, veel te oude witte wijn). Daarom beloof ik - op dit moment - plechtig het weblog intensiever bij te houden.

En zo poseert het voltallige reisgezelschap op het strand van Empuriabrava voor de laatste keer. Het is om half 10 nog steeds bijna dertig graden en het dorp is op vrijdagavond extra bedrijvig. Waarschijnlijk vanwege een vlootschouw. Morgen voor de terugtocht naar Gerona airport nog een bezoek aan het Dali museumtheater in Figueres. We wensen alle trouwe lezers van dit vakantie-weblog een prachtige voortzetting van de zomer. Tot binnenkort!

Alweer de laatste volle dag in Empuriabrava. Nog even een leuk panoramisch sfeerbeeldje, vanmorgen geschoten vanaf het balkon.

Hieronder dan een foto van Matthieu (oorspronkelijk verward met 'Matthew'), de paardrijdende held van Hipica Pot. Eén van de jongedames heeft aan deze Toulousenaar zelfs al zijn emailadres weten te ontfutselen.
 

Weer eens datzelfde saaie, volmaakt wolkenloze, stralende zomerweer vandaag. Later in de middag reizen we af naar Hipica Pot voor een buitenrit met tieneridool Matthew. Morgen nog een boot huren en zaterdag een bezoek aan het Dali-museum in Figueres (we bevinden ons immers in zijn geboortestreek). Hieronder alvast een voorproefje. We zien er allemaal vreselijk tegenop.

Gisteren zijn we als besluit van een verdienstelijk zonnige dag naar Hipica Pot geweest, een paardenrijschool in de echte Spaanse traditie. 's Avonds hebben we ons laten trakteren op het betere show-werk met veel woeste paarden en iets minder woeste flamenco-danseressen. Diepe indruk op de jongedames in ons gezelschap maakte de 16-jarige Matthew, die als zoon van de ranch-eigenaars vrij aardig op een paard kan blijven zitten. Geheel in stoer zwart gekleed bovendien. Morgen worden de dames door Matthew meegenomen op een buitenrit. Als aandenken aan het geheel kregen we onderstaand tegeltje mee, die het heel goed gaat doen in mijn groeiende collectie Cliché Aardewerk.

Als we het allemaal goed begrijpen is het momenteel rond de 16 graden in Nederland. HA HA HA. Sorry. In Empuriabrava hebben we vandaag veel zon en een temperatuur van 28 graden. Later in de middag wordt het nog funshoppen maar voorlopig bakken we in de zon en proberen we de diepere psychologische drijfveren van de Bouquetreeksvrouw te doorgronden. Ook drijven er allerlei opgeblazen spullen in het zwembad. En de kids natuurlijk.

De triomfen der techniek zijn eindeloos. Zonder noemenswaardige problemen maken we hier foto's die we bijna ter plekke uploaden. Volgend jaar alles realtime, tot en met video schat ik zo in. Het weer is bemoedigend; de zon begint te schijnen en we hebben uitgebreid op het terras ontbeten. Het zwembad is ook ingewijd...

In de jachthaven van Empuriabrava is de GPRS-ontvangst opperbest. We hebben een voorspoedige heenreis gehad met onwaarschijnlijk lang inchecken bij BasiqAir op Rotterdam Airport. Maar dat houden we maar op een eerste oefening onthaasten.... Later meer, waaronder hopelijk foto's.

Vanaf morgen op vakantie in Empuriabrava, Spanje. Voor wie dit als een aanmoediging ziet om een kraak te plannen: mijn huis wordt in de tussentijd fulltime bewaakt door twee dolgefokte pittbul terriërs die als enige doel in hun bestaan hebben zoveel mogelijk onschuldige levens voortijdig te beëindigen onder begeleiding van nutteloos bloedvergieten.
Het reisgezelschap heeft overigens een Tablet PC, GPRS-kaart en compactflaskaartlezer (dubbele woordwaarde) bij zich. Als alles werkt vanaf aanstaande zaterdag op dit weblog een dagelijks verslag van de vakantie, inclusief foto's. De weersverwachting spreekt van 31 graden onbewolkt; wij wensen u achterblijvers daarom veel sterkte. Het is wel groeizaam weer met al die regen, moet u maar denken.

Als de rook om je hoofd is verdwenen kun je weer helder denken. Laten we het maar op de louterende effecten van vakantie houden. Hoe dan ook, mijn gebundelde columns onder de titel De Zwarte Madonna's van de IT zullen hoe dan ook deze zomer gaan verschijnen. Of uitgeverij Bergboek nu afbrandt of niet.
Voor de liefhebbers alvast hier een preview in de vorm van mijn meest recente column 'Unix Flow'.

Voor het geval er vandaag weer eens familie meeleest (schijnt zo nu en dan te gebeuren): vannacht geboren om 19 over 3 in Zoetermeer: Thijmen Sander Tolido, zoon van mijn broer Edwin en zijn vrouw Karen. Alles in orde. Iedereen gelukkig! Hier de allereerste foto's.

Lekker, weer eens zo'n standaard Microsoft Outlook 'Out of Office Reply' instellen. Voelde toch weer als een loutering. Leest u even mee:

"Yes. It's true. I'm on holidays until July 30. In general, I love technology and I like being connected. In this case however, I tend to forget even where my PC is. Rest assured I will not check my email even once. Instead, I'll be doing important things like writing haiku's. For urgent matters, please contact my assistent Sharda Birtantie (+31 30 6896352). I wish you all a happy summer."

Wat leven we toch in een beestachtige wereld. Denk je een project van A tot Z gedegen in de klauwen te hebben, wordt je toch nog verrast door de mazen in het net. Of de gaten van het putdeksel. Iemand stuurde me deze foto's met de mededeling dat ik ze 'vast goed kan gebruiken' in mijn presentaties. Gezellig inderdaad. Gelijk die vrolijke, opbouwende band met de zaal opbouwen, daar houden we van.