Ik las zojuist in de krant dat op korte termijn de resultaten van een onderzoek naar chatten door jongeren word gepubliceerd. Naar verluidt wordt de doelgroep depressief van veelvuldig MSN'en. Ik kan me daar weinig bij voorstellen: ZO erg kan het moeten werken met Microsoft-software nou ook weer niet zijn.
Trouwens, ik gebruik MSN ook heel veel.
En ik ben beslist niet depressief.
Ik ben zelfs heel vrolijk. Meestal dan. Op zich wordt de vluchtigheid van het menselijk bestaan me wel eens te veel. Al die namen. Ze komen en gaan. Wat zit er achter? Welke menselijke drama's verbergen zich achter die zorgvuldig gekozen nicknames? Dat soort dingen. Triest eigenlijk dat we in deze inktzwarte maatschappij de computer moeten gebruiken om nog tot een illusie van communiceren te kunnen komen. Het taalgebruik gaat er ook alsmaar op achteruit. Bakens van vervagende normen en waarden waarin het niet lang meer duurt of het dagelijkse hooikoortsbericht (ik heb trouwens steeds vaker last van hooikoorts) wordt opgevolgd door een terreurvoorspelling: 'we verwachten vandaag in Nederland plus minus 4 bomaanslagen, het wordt daarmee een rustige dag'. Ik ben niet bang om toe te geven dat ik regelmatig huilend achter mijn computer zit. Ik schrik dan van mezelf. Soms gaat het om hele kleine dingetjes. Dat Sylvie Meis gaat trouwen met Rafael van der Vaart. Dat iedereen dat maar goed vindt. Dat er weer nieuwe afleveringen van Costa gaan worden gemaakt. Of ik zie zo'n houterige website van Tim Krabbé. En dan denk ik, heeft die arme man dan niet eens de tijd om een beetje fatsoenlijk HTML te leren. Of Java-programmeur te worden? Ik kijk dan in mijn MSN buddylijst. Al die mensen die offline zijn. Zijn ze dat wel echt? Of willen ze niet met mij praten? Of hebben ze geen geld meer om op het Internet te kunnen komen? Het maalt dan door mijn hoofd, als het tredmolentje van de hamster van mijn dochter. Die arme hamster is trouwens kortgeleden nog overleden ook. Eerst je hele leven maar een beetje knagen op zonnebloempitten en dan doodgaan aan een kwaadaardig gezwel. Dan kun je wel een Siberische Dwerghamster zijn, maar uiteindelijk heeft zélfs dat geen waarde blijkbaar.
En dan ook nog zo'n shitonderzoek. Laat iedereen toch gewoon lekker vrolijk MSN'en.
woensdag, juli 21, 2004
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten