vrijdag, maart 30, 2007

Net Echt Werk


Leuk hè. Randstad uitzendbureau heeft een nieuwe vestiging. In Second Life natuurlijk. Nu zelfs de gemeente Zoetermeer al in 3D-uitvoering te vinden was, kon de trendsetter in uitzendwerk niet achterblijven. Zo inspirerend. Je kunt bijvoorbeeld virtuele fietsenmaker worden. Dan verkoop je in een virtuele winkel virtuele fietsen aan virtuele klanten (vaak spectaculaire blondines, dus dat verhoogt de feestvreugde) die er daarna al virtueel manoeuvrerend mee door de straten van Second Life kunnen paraderen. Iedereen jaloers! Dat begrijpt u zeker wel. Eindelijk die wereldbanen die je in het normale leven allang niet meer tegenkomt.

Ook kun je beveiliger worden in de 3D Amsterdam Arena. Lekker hooligans in de gaten houden en ook al staan er twintig van die Picornies dreigend samengeschoold, je gaat er gewoon tussenin staan. En nu even allemaal dimmen jullie, anders... anders ... verbouw ik je avatar.

Jammer van de ABN Amro. Die hebben het dan net nog niet begrepen. Zoeken ze iemand om in de huid te kruipen van hun virtuele gastvrouw Amber (voelt u trouwens de krankzinnige creativiteit achter deze naam? Bij de ING-bank hebben ze strak Inge), krijgen ze er maar liefst veertig sollicaties op. Allemaal van die hippe avatars die de ene vlotte volzin na de ander produceerden. Maar degenen die op de uiteindelijke shortlist stonden moesten wel even op het echte kantoor van ABN Amro langskomen. In Real Life, als het ware. Dat zal een paniek hebben gegeven, op al die verscholen zolderkamertjes. Kijken of je nog ergens een jas hebt liggen, uitzoeken hoe je je kunt verplaatsen via het openbaar vervoer en dan - gruwel - de straat op. Zoveel mogelijk de blikken van al die mensen vermijden, uitkijken dat je niemand aanraakt, het klamme angstzweet breekt je uit. De rit naar Amsterdam WTC lijkt eeuwen te duren. Normaal hoef je maar drie seconden te vliegen om ergens te komen, dus dit valt zwaar, zwaar tegen. En dan moeten praten met die personeelsfunctionaris, face to face communiceren. Het is pas op die momenten dat je je weer herinnert dat je stottert.

Volgens de bank wilde men de kandidaten 'uiteindelijk toch in het echt zien om de keus te kunnen maken'. Typisch geval van het punt op meerdere straatlengtes missen.

Naar het verluidt is Linden Lab overigens bijna gereed met het toevoegen van stemfunctie aan Second Life. Via een microfoontje kun je dan je avatar laten spreken met je eigen stem. Ik voorspel de voledige en finale doodsteek voor Lekker Escapistisch Doen Alsof Land als iedereen opeens met zijn eigen stem gaat spreken. Al die geheimzinnige brunettes die opeens klinken als kettingrokende, kalende vijftigers. Al die gespierde, macho's die nog niet eens de baard in keel blijken te hebben. En vooral, het plotsklaps bijna totaal ontbreken van vrouwelijke stemmen. De illusie definitief aan diggelen.

Ik blijf terugkomen op mijn originele plannen voor Third Life: een virtueel spel dat door avatars van programmeurs in Second Life wordt ontwikkeld en op piepkleine beeldschermpjes in 3D-huizen kan worden gespeeld. Third Life kan hetzelfde als Second Life maar heeft nog nooit van Voice over IP gehoord. Heerlijk vertrouwd. Gewoon een zolderkamertje in dat virtuele grachtenpand erbij klikken en je eigen PC erin tekenen, meer heb je niet nodig.

1 opmerking:

Marcel zei

Hi,

Ik heb echt genoten van dit leuke stukje. Wellicht een beetje overdreven hier en daar, maar wel treffend hoor!

Ik vermoed dat "voice" idd lastig zou kunnen worden voor bepaalde mensen. Een stukje van de magie gaat eraf (je hebt toch een voorstelling in je hoofd als je op een knappe blonde schone of brunette afloopt; of ligt dat aan mij?). Echter, in veel collaboratieve situaties (gezamelijke projecten; bijvoorbeeld bij ons in Our Virtual Holland) gebruiken mensen nu al Skype. Dus dan is het wel handig.

Gr,
Marcel
www.shapingthoughts.com