Nimmer werd de zinloosheid van het leven treffender geillustreerd dan via het schaakspel. Op een bord vol zwarte en witte vlakken verschuif je stukken. Op een gegeven ogenblik kan iemand niet meer verder. Dan is het spel afgelopen.
Eigenlijk geen wonder dat Kasparov gisteren een enorm pak rammel kreeg van Fritz, het laatste statement van de industrie op het gebied van schaakcomputers. Wordt de tweekamp ook nog driedimensionaal uitgevochten: het schaakbord lijkt in de lucht te zweven en Kasparov geeft zijn bewegingen door via zijn stem. Het effect blijft hetzelfde: Kasparov of Fritz zit straks klem en dan heeft er iemand gewonnen. Het wordt tijd toe te geven dat schaken zo'n perfect oninteressante bezigheid is, dat computers het beter doen dan wijzelf. Stoppen met dat spel. De wereld werd toch al niet beter van al dat geschaak. Ga liever voetballen. Of mediteren of zo.
Liederlijk gedrag is in ieder geval voorlopig nog niet het domein van computers. Als er ooit een computer komt die het leuk vindt om halfbeschonken in een duister Parijs cafe te leuteren over het existentialisme, dan hoor ik dat graag. Tegen die tijd moeten we maar eens overwegen de stop eruit te trekken.
vrijdag, november 14, 2003
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten