Onlangs verhuisde een bevriende Indiase collega met zijn hele gezin naar Oslo ‘omdat onderzoek uitwijst dat de Noren het meest gelukkige volk ter wereld zijn’. Eens kijken hoe hij tegen deze wetenschap aankijkt nu de gevoelstemperatuur in de nacht steeds tegen de -25 aankruipt.
Maar toegegeven, de volgende ochtend is de sfeer onder de verzamelde it-ers in het congrescentrum opperbest. Uiteraard roert de crisis zich ook hier, zelfs met al die enorme olievelden voor de kust. Toch is er een breed beleefd gevoel dat er met informatietechnologie juist in een tijd van economische tegenwind veel bereikt kan worden.
Dat wordt duidelijk in het conferentiespoor waar mijn voordracht deel van uitmaakt. Het onderwerp is ‘Business Intelligence’. En waar we in Nederland er nog wel eens een chagrijnig onderzoeksrapportje willen uitpersen over het gebrek aan opbrengst van BI-projecten, ontbreekt hier elke twijfel: informatie en inzicht zijn broodnodig in alle aspecten van de bedrijfsvoering. En juist in een tijd van crisis moet je daar niet op beknibbelen.
Ga maar na, als je kosten wil besparen in de operationele processen zul je gedetailleerd moeten weten waar de kosten worden gemaakt. Als je een betere greep op je klanten wilt hebben – alleen al om ze te behouden – zul je diep in de client analytics moeten duiken. Wie veel kritischer wil zijn op de producten- en dienstenportfolio zal een helder beeld nodig hebben van de prestaties in de markt, afgezet tegen de gemaakte kosten. Als de doorstroom in de supply chain begint te haperen, heb je steeds geactualiseerde informatie nodig om het uiterste te halen uit voorraden en toeleverlijnen.
En een teruglopend werknemersbestand vereist een scherp inzicht in de capaciteiten en kennis die zich nog wel in de organisatie bevinden. Hebben we het nog niet eens gehad over de weer helemaal hippe tweelingzusjes Vertrouwen en Transparantie, op zich al genoeg aanleiding om nieuw leven te blazen in de activiteiten rond Business Intelligence en Master Data Management.
Ze houden de moed er goed in, die Noren. Je stapt bijna vrolijk ‘s middags de winterkou weer in. Buiten ligt de sneeuw een halve meter hoog, maar de treinen rijden gewoon op tijd. Een schrale troost voor mijn vriend uit India, maar geluk zit nu eenmaal vaak in kleine dingen.
Gepubliceerd in IT Executive magazine, 25 februari 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten