November congresmaand

Als de maan door de bomen schijnt, lopen de congresgebouwen vol. Zo'n beetje heel automatiserend Nederland verzamelt zich als vanouds om manhaftig vooruit te kijken naar volgend jaar. Ik zelf mag regelmatig de bühne op om mijn praatjes af te steken. Waar ik vorige week op één avond voordrachten mocht houden over respectievelijk infastructuur-migratie (leuk), open source (lastig) en business analyse (leuk), smeerde ik het deze week iets netter uit: woensdag was gereserveerd voor LinuxWorld, donderdag voor het jaarcongres Procesmanagement en vrijdag voor de jaarlijkse Data Quality Summit. Zo kom je nog eens ergens en afgezien van de bijna onvermijdelijke bijverschijnselen (schorheid, vermoeidheid en - vooral op vrijdag - hardnekkige verwardheid) is het wel een prachtige gelegenheid om de verschillende publieken met elkaar te vergelijken. Met name het contrast tussen de procesmensen van donderdag en de datamensen van vrijdag vond ik keerzaam.

Procesmensen maken op mij een creatieve, lichtvoetige indruk. Weinig zware speeches, maar wel ingehuurde acteurs die humoristische rolspelletjes opvoeren onder het met gras bedekte dak van het Cinemec in Ede. Lekker Tree Huggen en zoeken naar best wel een stuk emotionaliteit achter het proces. Bijna de helft van het publiek lijkt uit vrouwen te bestaan.

Datamensen zijn een stuk serieuzer ingesteld. In het Evoluon in Eindhoven overheersen de donkere pakken en de enkele vrouw die rondloopt is van de organisatie of doet iets in marketing en communicatie. Het thema van het congres is datakwaliteit, een belangwekkend doch relatief zwaarmoedig onderwerp. Men loopt nog net niet handenwringend rond, maar er wordt wel zorgelijk gesproken over het onvermogen om De Business te overtuigen van het nut van kwalitatieve data. Een professor houdt een bloedserieus betoog over een door hem verzonnen logistiek concept voor informatiestromen in de organisatie.

Het is overigens prettig toeven in het auditorium van het Evoluon. Ooit vergaapte ik me als tienjarige hier aan innovaties als een sprekend apparaat dat 'koffie' kon zeggen en een beeldbuis waarop men den aanbellenden medenmensch aan de andere kant van de deur kon bekijken. Pure science fiction was het. Nu zijn alle machines weggehaald, waarschijnlijk verhuisd naar een speciaal Philips magazijn voor vergane glorie.

Rust In Vrede, zou je bijna zeggen. Geldt voor mij ook, de hele komende week geen spreekbeurt in de agenda. Veel meer dan 'koffie' zullen ze niet van me horen.