Klinkt plausibel. En menig it-strategie bevat dan ook risicovolle plannen om af te rekenen met silo's (een mooie gelegenheid om toe te geven dat ik in een ver verleden als actievoerder zelf ook wel eens ertegen ten strijde ben getrokken; maar goed, dat is ondertussen verjaard). Ondertussen wordt steeds vaker de vraag gesteld of silo-systemen wel ècht zo slecht zijn.
Een silo is natuurlijk slechts een metafoor. Maar bekijk de aard van dit nuttige bouwwerk eens wat nader. Een silo lijkt vooral gebouwd voor het voor langere tijd opslaan van niet bederfelijk materiaal. Denk aan graan, kolen, kunstmest en zand. Als we naar de meeste it-systemen kijken, komen we evenzeer veel bestanddelen tegen die een lage omloopsnelheid hebben: ze bevatten informatie en rekenregels die door de jaren heen stabiel blijven. Er worden maar weinig wijzigingen in doorgevoerd. Bovendien gaat het dan al snel om bestanddelen die weliswaar in de kern van de bedrijfsvoering zitten, maar weinig opleveren aan onderscheidende waarde.
Ideaal materiaal om in silo's te bewaren, netjes afgeschermd van verstoringen in de buitenwereld. Leveranciers van pakketten - zoals SAP - weten het al lang: de grote basismodules laat je bij voorkeur zoveel mogelijk ongemoeid. Eens in de vijf jaar een flinke update van de functionaliteit en het technologieplatform, veel wilder zal het niet worden. Soa gebruik je dan vooral als een middel om doorkijkjes te maken naar de modules, niet om ze volledig ter herzien. En via die doorkijkjes kan modernere technologie worden toegepast, bijvoorbeeld tools voor Business Intelligence, bedrijfregels, procesmanagement, portals en zelfs mashups. Daarmee bouw je kleinere, flexibele oplossingen met een kortere levensduur. Ze bewegen makkelijk mee met het meer nukkige deel van de bedrijfsvoering en als je ze niet meer nodig hebt, gooi je ze weg.
Wat in silo's hoort, moeten we kortom daar vooral laten. Als het moet, ga ik er weer actie voor voeren.
Gepubliceerd in IT Executive, 17 september 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten