Dan maar van buitenaf

Onderstaand een Nederlandstalige voorstudie van een blog-item dat ik morgen op het CTO Blog van capgemini.com ga publiceren.

Ik mag het graag zien: van die bedrijven die zich in de loop van de jaren incarneren tot verschijningsvormen die weinig meer met het origineel te maken hebben. Vaak is het een teken dat de drang tot innovatie groot is. Ook kan het de demonstratie van een schrijnend gebrek aan realiteitszin zijn of eenvoudigweg een bewijs van zelfoverschatting. Of allebei. Hoe dan ook, in de wolken die zichzelf opnieuw uitvindende bedrijven opwerpen is altijd wel iets spannends te beleven.

Bijna altijd is het de oprukkende technologie die tot dan ongekende vergezichten mogelijk maakt. Hoe gaan die dingen? Je bent een succesvolle bank/verzekeraar met eh… veel geld op de bank en de verveling ligt op de loer. Het zoveelste combinatie all finance product, weer een nieuw distributiekanaal: niemand veert er meer van op. Een lijfrentepolis bij de drogist kopen, tussen de blaarpleisters en twee ons honingdrop, we weten het ondertussen wel. Spannender wordt het als je vaststelt dat je portal voor thuisbankieren een van de meest bezochte websites van het land is en je goedbeschouwd een zeer renderende verhuurder kan zijn van virtuele schapruimte en reclameborden. Of dat je als redelijk betrouwbaar bekend staande houder van kluizen ook wel enige street credibility zou kunnen vestigen met digitale kluizen: en dat daarin heel wat meer kan worden opgeslagen dan alleen geld of goudstaven.

De ene dag ben je een succesvolle verkoper van boeken via het Internet, de volgende dag lever je marketingfaciliteiten aan klanten die producten willen verkopen. Of nee, wacht, je hebt in de loop van de tijd ook nogal een robuuste IT-infrastructuur opgebouwd en je verkoopt het surplus aan reken- en opslagcapaciteit op huurbasis aan de buitenwereld. En als we dan toch bezig zijn, die handige software om messages veilig tussen A en B uit te wisselen, die kan ook nog wel in de uitverkoop: 5000 boodschappen ‘on demand’ uitwisselen voor 1 dollar, daar zou zelfs IBM jaloers op worden. Je kunt je alleen maar proberen voor te stellen hoeveel lol de brainstormers van Amazon moeten hebben gehad toen ze de Mechnical Turk uitvonden: vraag en aanbod van minuscule, menselijke diensten, afgehandeld via hetzelfde account en hetzelfde platform dat je vroeger nog wel eens gebruikte om een degelijk boek, met een harde kaft en ritselend papier te bestellen. Kan trouwens nog wel hoor, boeken kopen bij Amazon. Maar je moet er bijna met een lampje naar zoeken, tussen al die 35 andere productcategorieën en in de back office wordt waarschijnlijk gelachen om zoveel archaïsch gestuntel: ach ach, toch weer een boekbestelling binnen vandaag.

Ik kijk nergens meer van op. Toen ik het de laatste keer controleerde, was salesforce.com een razendsnel oprukkende leverancier van Customer Relationship Management software. Nu houdt men zich bezig met het leveren van een platform waarop je applicaties kunt aanbieden en beheren in de vorm van ‘Software As A Service’. En passant is er ook een nieuwe programmeertaal bij gelanceerd. Dat leek op dat moment waarschijnlijk wel een spannend idee.

Ook bij WebEx is het vrij associëren geblazen. Het concept van met zijn allen aan iets werken (want dat is audio en video conferencing uiteindelijk, laten we eerlijk zijn) wordt ondertussen heel wat ruimhartiger opgevat. Zo kun je alles wat je nodig hebt aan interoperabiliteit, workflow en procesondersteuning tussen samenwerkende bedrijven ondertussen ook laten regelen door WebEx. Met dank aan een strategisch samenwerkingsverband met Cordys, leverancier van onder andere een Enterprise Service Broker en Business Process Management software (althans, dat leverden ze vorige week nog, voor zover ik weet).

En we hebben nog maar een glimp opgevangen van wat er allemaal aan het schuiven is geslagen. Een veelbelovende ontwikkeling die straks zeker een apart blog-item verdient, is het recente initiatief van Wal-mart, Intel en British Petroleum om tot een gezamenlijk, elektronisch patiëntendossier te komen. In eerste instantie denk je nog dat het om een actie gaat om de belangen van de letterlijk honderdduizenden eigen werknemers te verdedigen naar een futloze zorgsector die maar niet in staat blijkt om zelf tot fatsoenlijke diensten en standaards te komen. Maar het lijkt een kwestie van tijd voordat het consortium hier een nieuwe, interessante markt in ziet. Volgens Craig Barrett, voorman van Intel, “is de zorgsector eerlijk gezegd niet zelf in staat zich te vernieuwen”.

Nou, en dan maar van buitenaf. Logisch, eigenlijk.