...... Ik voelde me onmiddellijk gesterkt in mijn eigen aanschafbeleid, waarin ik in de loop van het afgelopen jaar stap voor stap in de richting van meer Apple in huis aan het opschuiven ben. Ook in dit geval ben ik verre van een Early Adaptor, niet in het minst omdat ik moet afrekenen met de tegenstand van enkele pubers in huis. Die vinden dat de Apple zuigt, ‘omdat hij niet eens een rechtermuisknop heeft’. Ik kampte zelf ook met vooroordelen, overtuigd als ik ervan was dat Apples vooral gebruikt werden door wereldvreemde marketingtypes en verstokte hippies.
Ik wil even van de discussie af of ik niet gewoon tot één van beide bevolkingsgroepen ben gaan behoren. Of tot allebei.
Ik ben in ieder geval de gebruikersinterface van Mac OS X steeds meer gaan waarderen, door de simpelheid (hoe minder muisknoppen hoe beter) en de visuele elegantie. En ook door de semi-boeddhistische kalmte die over je komt als je een programma installeert door eenvoudigweg het applicatie-icoontje van de CD naar je hard disk folder te slepen.
Toch kan het altijd beter. Wat dat betreft kunnen we veel van 24 leren. De applicaties maken in de serie voortdurend piepende en ploepende geluidjes en bij voorkeur worden de groene letters op een zwarte achtergrond karakter voor karakter getoond op het beeldscherm. Tergend traag, om de suspense op te bouwen natuurlijk. Een avant-gardistische gebruikersinterface moet dus lijken op een eenvoudige, zwoegende teletype (voor de TMF-generatie onder ons, dat was een typemachine die tegelijk ook als beeldscherm en printer werkte, doe maar even Googlen straks)....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten