Het zal eens niét synchroniciteit zijn. Ben ik net in de afrondende fase van het maken van het allereerste Apple-virus, blijken er elders ter wereld al lieden aan de slag te zijn geweest. Jammer, maar begrijpelijk. Als Apple-gebruiker wil je ook wel eens serieus worden genomen. Je voelt je anders zo'n modepop waar niks mis mee lijkt te zijn. Te mooi om waar te zijn, weetjewel. Je wilt littekens hebben, bloed, modder. Alles om maar street credible te zijn. Je wilt je voelen als al die Windows-gebruikers, die al jaren doorbrengen in tochtige loopgraven, terwijl het mosterdgas de longen vult en de roestige kogels je om de oren vliegen.
Ik had het zelfstandig ontdekt, dat lek in de OS/X software. Als je bij een e-mailtje een bijlage doet in de vorm van een programma, en je slaat dat programma dan op op de harde schijf en daarna dubbelkilk je erop, dan wordt dat programma uitgevoerd! Een onvoorstelbare vinding en - ik geef het toe - een fatale fout van de Apple-ontwikkelaars. Ik kom er later nog op terug wat mijn virus dan precies beoogde te doen, met name in de richting van iTunes-gebruikers. Voorlopig zwelg ik even in zelfmedelijden, dus mijn hoofd staat er niet naar. Daar hebben julle dan maar even begrip voor.
vrijdag, februari 17, 2006
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten