Ron Tolido's Holistic Beach Blog

Sjaak Bral. Ik ken hem wel een beetje. Vooral van vroeger. We schreven zo nu en dan eens een gevoelige popsong, over Stuttgart bijvoorbeeld of over neerstortende Boeings. Of over in oranje tuinpakken gestoken bassistes. Een beetje van die dagelijkse, makkelijk herkenbare dingen. Uiteindelijk gaf ik me - zonder zichtbare tegenzin - over aan de irritante realiteit van geld moeten verdienen. Mijn carriere als muzikant zat erop en ik probeerde voortaan zakelijke dingen te doen met computers. Zo nu en dan dook Marcel van der Heijden ('Sjaak Bral' vond hij wat meer street credible klinken) weer eens op in mijn leven. Gebruikte hij mijn naam in een boek of bezocht ik een van zijn cabaretvoorstellingen. Ook verstoorde hij wel eens een verjaardagsfeest. Of andersom, daar wil ik vanaf zijn.

Deze week ontving ik zijn sfeervolle Kerst-CD, getiteld ' Takkekerst'. En het leek me wel passend om een recensie te schrijven.
Dat is toch het minste wat je kunt doen als antwoord op zo'n vrijgevig gebaar, ja toch.

De grote vraag bij Sjaak vind ik altijd in welke mate je hem serieus moet nemen. Zelf weet hij waarschijnlijk nog wel het minste wat het antwoord is, en dat geeft een geruststellend gevoel. Zie je wel mama, ik ben heus niet de enige die een beetje raar is. Sjaak's zangtalenten staan in ieder geval niet ter discussie. Die zijn ronduit beperkt en meer zit er in dit leven niet in. Zeer serieus moet aan de andere kant zijn begeleidingsband SFD worden genomen: een trio doorgedraaide jazz-freaks die in beheerste en onbeheerste gekte nog het beste met het (bij iedereen uiteraard goed bekende) Stuurbaard Bakkebaard kunnen worden vergeleken. Het beste nummer van de CD is dan ook gelijk maar 'Oudejaarsavond', een tranenverwekkend atmosferische instrumental. Maar kom op, Bral kan ook wel wat. ' Rudolph het lelijke rendier' begint bijvoorbeeld als flauw deuntje en eindigt in de beukende rapstijl van Harry Touw Goes Beasty Boys. In 'hopen dat het beter wordt' weet Sjaak dan weer overtuigend aan te tonen hoe je een politiek-correcte babbeltekst op een geknepen manier best heel vals kunt zingen. Misschien kan hij beter declameren, zoals in het behoorlijk geflipte ' Leugenaar'. Ook politiek-correct is het makkelijke 'artiesten voor artiesten', waarin collega's worden afgeserveerd die zingen voor goede doelen. Maar dat blijkt dan weer door de gitarist van SFD te zijn geschreven.

Weet ik veel wat Bral eigenlijk wil. Niks waarschijnlijk. Misschien hopen dat hij ooit een culthit schrijft, bijvoorbeeld in de vorm van een meebruller als 'de boom staat in de kamer'. Jammer dat je niks met kerstbomen kunt als het carnaval is. Even die tekst aanpassen, Sjaak. Bijvoorbeeld ' het ei staat in de houder' of 'de haas loopt door de tuinen'. Gewoon een gratis tip, ik word toch niet meer rijk.

Omdat ik zeker weet dat Sjaak hier achter staat, heb ik gelijk maar even alle nummers geript en ze beschikbaar gesteld aan de rest van de wereld via de muziekuitwisseldiensten van de firma's Limewire en Kazaa. Ik warm me bij deze aan de altruïstische grootheid van de artiest. En mede namens hem wens ik u oprecht een takkekerst.