Ik moet bekennen dat ik het carrière-magazine Intermediair al zo'n beetje decennia niet meer lees, maar dat zegt waarschijnlijk meer over mijn zelfgenoegzaamheid dan over ook maar iets anders. Ik zou óok gewoon veel te oud kunnen zijn. Eerlijk gezegd.
Hoe dan ook, het blad bevat deze week als hoofdartikel 'Booming Bombay', opnieuw geschreven naar aanleiding van de recente persreis naar Bombay. De schrijfster is Daphne van Paassen en ze heeft warempel geen slap werk afgeleverd. Lezen dus...
Ik kan me bij dit alles overigens nog goed een discussie tussen haar en twee collega-journalisten herinneren, middenin de ontspoorde verkeerchaos van een stad die 19 miljoen inwoners telt en ruimte heeft voor maximaal 2 miljoen. Het ging over goede schrijvers en al snel bleek men het over één stelling eens: Dan Browne, de schrijver van de Da Vinci Code kan er niets van. Flutboeken schreef hij. Dit wekte mijn belangstelling. Als er ergens een politiek correct standpunt wordt ingenomen ben ik er als een Pavlovhondje bij om de andere zijde te gaan verkennen. Dus heb ik het boek dit weekeinde toch maar gelezen. Waarscijnlijk als laatste overblijvende Nederlander. In een doorlooptijd van +/ 20 uur, maar in die tijd heb ik ook geslapen, gedineerd en heb ik allerlei andere belangwekkende activiteiten verricht.
En ik vond het boek leuk. Inderdaad, Browne gebruikt geen sappige taal. Maar het effect was er niet minder om. De plot grijpt je vanaf bladzijde 1 bij de keel en net als veel te goedkope chocola (koetjesrepen bijvoorbeeld), kun je er niet vanaf blijven. Ik kom later nog wel eens op de aard van de verslaving terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten