Ik denk, ik kom er maar gewoon voor uit ook. Ik mag dan tegenwoordig de webeditie van het NRC Handelsblad lezen, maar met mijn intelligentie is het - uiteraard - niet best gesteld. Dit manifesteert zich vooral rond cultuur. Dit weekend zag ik de film White Chicks op DVD. Een film waar ik smakelijk om kon grijnzen. Zo smakelijk dat mijn zoon verbijsterd opmerkte dat zijn vader kon lachen ('ik heb jou eigenlijk nooit zien lachen'). Als je dan weer eens wat recensies van zo'n film opzoekt op het Internet, blijk je een totale idioot te zijn, zo slecht is de film volgens de meeste recensenten. De kritieken vormen op zich opnieuw een bron van humor:
"Clearly created with the intention of discovering a whole new sublevel beneath Lowest Common Denominator, "White Chicks" is easily one of the worst "comedies" I've ever seen. As a farce, it's flat and painful to behold. As some kind of "satire on the race barrier"... puh-leeze. That's bullshit spewed in publicity material; a smoke-screen for a movie that revels in the most basic and vile racial steretypes imaginable".
"Hit-and-miss comedy."
"Most movies require some suspension of disbelief. But White Chicks ... requires something more radical than that. A full frontal lobotomy might be a good place to start."
"Can White Chicks possibly be as bad as it looks? In two words: hell yes. "
"These Chicks should be, like, totally stood up"
"Would it have been too much to ask for it to have been a mediocre, 75-minute piffle rather than 105 minutes of torture padded with overwrought messaging and yo-mama jokes? "
"Banshee-howlingly awful."
En misschien wel de meest kundige, warme analyse:
"It demonstrates that no matter how bad you think the movies can get, you’re just not trying hard enough."
De film mag dan rottig zijn, hij haalt duidelijk het beste uit de pen van critici. Neem zelf ook eens een kijkje op www.rottentomatoes.com
maandag, februari 21, 2005
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten