Wat kan een mens in de loop van een leven veranderen. Als kind luste ik geen spruitjes en heb ik letterlijk eens de eettafel ondergekotst omdat ik zelfs de aanblik van rode kool al niet kon verdragen. Als tiener vond ik de hits van Creedence Clearwater Revival en met name The Doors niet om aan te horen. En als volwassene heb ik eens drie onafgebroken jaren in een Volkswagen Vento gereden.
Je bent blijkbaar nooit te oud om te leren.
Nog niet zo lang geleden beschouwde ik het NRC Handelsblad als een nadrukkelijk te mijden kwaliteitskrant die werd volgeschreven door zichzelf veel te serieus nemende antropologen en welzijnswerkers. De lezersgroep plaatste ik ruwweg in dezelfde categorie. En dan komt NRC met zo'n interessant aanbod voor een abonnement op de webeditie van de krant. Voor 7,50 per maand heb je elke middag om half 5 het hele NCR Handelsblad in digitale vorm op je PC. Om te proberen nam ik dit weekend een tweedaags proefabonnement. En voor je het weet ben je anderhalf uur aan het bladeren door de krant - inclusief zaterdagbijlage - als een kind in luilekkerland.
En ik geef het grootmoedig toe: beviel meer dan goed, dat ongezoet sinaasappelsapgeleuter van de spreekbuis van politiek correct Nederland. Lekker taalgebruik ook, in die krant. Veel moeilijke woorden en fraaie, doordachte zinsconstructies. Ik smulde ervan, niet in het minst vanuit het besef dat ik als digitale pionier weer eens flink voorop liep. Veel nieuws was er niet. Driekwart van de krant werd volgeschreven over islamterreur en er waren best wel veel welzijnswerkers die het bij nader inzien toch wel stout vonden van Theo van Gogh dat hij moslims heeft vergeleken met de perverse doelgroep die onoirbare handelingen pleegt met herkauwende zoogdieren die zijn voorzien van een sik en vooruitstekende hoornen. Maar er was warempel ook veel rechts, reactionair geleuter. Voor het gezonde evenwicht, denk ik. Zal best schrikken zijn geweest een paar jaar geleden, dat die maatschappij toch niet zo maakbaar is, zeg maar.
Evengoed, mijn al veel te lang lopende abonnement op de Haagse Courant heb ik onmiddellijk beëindigd. Evenals trouwens die van Compukids, de Penny, Foxkids Magazine en de Vara Gids. Maar dat heeft niet zoveel met het voorgaande te maken, zij het dat ik wèl van hetzelfde postzegelboekje gebruik heb gemaakt.
En nu heb ik zo'n vreemd, licht gevoel in mijn hoofd. Alsof je zojuist je baan hebt opgezegd of je oude huis hebt verkocht. Definitief weg met al dat papier. Mijn opinie wordt voortaan bepaald door het NRC op Internet. Een goed stuk zelfontplooing, mag ik wel zeggen.
maandag, november 15, 2004
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten