Ron Tolido's Holistic Beach Blog

Het is niets minder dan ontluisterend om vast te moeten stellen hoé erg je eigenlijk van het Internet afhankelijk bent. Eergisteren gaf mijn Alcatel-modem de geest, al dan niet geholpen door onweer en bijbehorende pieken in het stroomniveau. Ik had dus geen verbinding meer met het netwerk, daar komt het in het kort op neer. De totale ontreddering! Volstrekt geconditioneerd naar je toestenbord lopen omdat je op het Internet wilt opzoeken of er misschien een storing is. Het zoeken naar oplossingen, die op dat moment niet voorhanden zijn. Het zoeken naar slachtoffers; Somebody Somewhere Somehow Is Gonna Pay. De gang naar Primafoon de volgende dag. Die schijnen hetzelfde modem te hebben. Een winkel vol trage bejaarden aantreffen die zich geanimeerd door extreem bereidwillig personeel laten uitleggen hoe dat nou zit, met computers en zo (een personeelslid: 'mevrouw, ik weet dat dit een moeilijke vraag is, maar denkt u per dag meer of minder dan één uur op het Internet te gaan doorbrengen?'). Doorlopen dus naar Dynabyte, dat spreekt vanzelf. Die hebben alleen modems van Sitecom, 'maar die zijn helemaal compatible'. Inderdaad. Dat zijn ze. Als ze het doen tenminste. Het eerste modem blijkt Dead on Arrival. Terug naar de winkel. Na een halve dag proberen. Een nieuw exemplaar meegekregen. Het gebruikersvriendelijke installatiescript dat het vervolgens niet goed blijkt te doen. Helemaal niet zelfs. Je werkschema dat ondertussen als een kaartenhuis in elkaar zakt. De woede, de onredelijkheid, het snauwen over en weer. De familie-expert gebeld, die IP-conflicten vermoedt en iemand kent die kortgeleden ook twee weken offline is geweest. Helaas kan De Verlosser pas morgen langs komen. Zelf nog even wat dingen proberen en als enige resultaat bereiken dat ook het Wireless station het begeeft. Tenminste, het schijnt niet de bedoeling te zijn dat er alleen nog wat nerveuze oranje waarschuwingslampjes branden op het ding. Diep gefrusteerd gaan slapen terwijl het buiten windkracht acht is en de honden 's nachts lachend door de straat trekken. Een Zwart Karma. Dat is het. 's Morgens komt De Expert annex Verlosser binnen. Deze trekt eens even een kabeltje heen en weer en toetst wat karakters in. Spontaan beginnen er apparaten te werken. Maar het Wireless station is en blijft ontzield. Terug naar Dynabyte en daarna doorverwezen naar Dixons ('het is allemaal Vendex, meneer'). Een derde apparaat aangeschaft dat zowel modem is als switch als wireless station. Een wel zeer multifunctionele creatie! Die het vervolgens binnen drie minuten doet. De rest ingeruild of ter reparatie meegegeven aan De Expert, die waarschijnlijk alleen maar een zekering hoeft te vervangen. Toch heb je na twee dagen van misselijk makende ellende een simpeler apparaat met minder stekkers dat het bovendien veel sneller doet. Je bent waarlijk verlicht. Nu begrijp je pas goed wat de katholieken altijd met een Catharsis hebben bedoeld.