Nieuwe Wegen

Zo heel nu en dan komt er eens een film uit waarvan je op afstand al aan je water voelt dat het een klassieker gaat worden. En dan bedoel ik niet het zielloze deel 4 van de Terminator-reeks. En dan bedoel ik ook niet de zo veelbelovend beginnende film Knowing die in het laatste, potsierlijke gedeelte elke vorm van goodwill de grond in boort. Nee, dan hebben we het over District 9. Een film waarvan ik alleen de trailer had gezien en enkele recensies had gelezen. Desalniettemin voelde ik gelijk aan mijn water dat deze film bij velen in het lijstje van favoriete films terecht gaat komen.

Ondertussen heb ik een eh 'voorlopige' versie via Internet kunnen bekijken (maakt u zich overigens geen zorgen, ik koop altijd de DVD als die eenmaal uitgekomen is) en de film maakt de hype met gemak waar. Een ongelooflijk goed en realistisch begin (de special effects vallen op doordat al het blinkende materiaal met succes is verwerkt in het stof en de brandende zon van Johannesburg) wordt lichtjes teniet gedaan door een meer traditionele shoot-out finale. Desalniettemin een film met een aantal beklemmende boodschappen en een vormgeving die doet denken aan Cloverfield in overdrive.

Gelijk na de vakantie kun je wel eens behoefte hebben aan wat nieuwe media-impulsen - gewoon om weer zin te krijgen in alles -en met District 9 zie je iets wat je nog niet eerder hebt gezien. In dezelfde categorie zitten overigens de band Them Crooked Vultures (de twee mini-clips zijn onderdeel van een razendslimme Internetcampagne; wat kun je overigens blij worden van 30 seconden snoeiharde gitaar-riffs), de aanstaande release van The Beatles: Rock Band en natuurlijk de nu bijna onvermijdelijke Apple Tablet.