Samen jodelen
De mist uit de Alpen heeft als een wollen deken bezit genomen van München. In zo’n verstild, oranjegeel herfsttafereel aan standaards werken met The Open Group, daarvan raak je vanzelf in melancholische sferen. Opeens ben je aan het kauwen op de manier waarop standaards zich in de loop van de tijd hebben ontwikkeld.
Een consortium als The Open Group werd ooit opgericht om de informatie-uitwisseling binnen een organisatie en tussen organisaties te verbeteren. Dat gebeurde onder de noemer ‘boundaryless information flow’ (waar overigens een fraai, toepasselijk germanisme inzit, maar dan vertaald naar het Engels). In de beginjaren lag het accent sterk op technische standaards. Als we nu allemaal dezelfde versie van het besturingssysteem zouden gebruiken – of dezelfde protocollen voor gegevenstransport – `dan zou vanzelf de aandrang tot samenwerking ontstaan. Een verfrissend naïef wereldbeeld dat goed paste bij de rubberen zolen van de bebaarde techneuten die de standaards creëerden.
Later kwam het besef dat de semantiek veel belangijker is dan het leidingwerk: je kunt wel vlot informatie uitwisselen, maar als je elkaars concepten en terminologie niet deelt resteert hersenloos gekakel. Ook ontstond steeds meer belangstelling voor gedeelde methoden en werkwijzen. Het is tekenend dat de grootste groei van het consortium de laatste paar jaar heeft plaatsgevonden rond TOGAF (The Open Group Architectural Framework). Dat is een methodisch raamwerk voor het creëren van bedrijfs- en it-architecturen dat ook veel wijze lessen bevat over hoe je een organisatie rijp maakt voor het werken onder architectuur. Niet helemaal meer in dezelfde divisie als het beschrijven van een setje API’s.
Het meest recent zijn de ontwikkelingen rond professionele certificering: er ontstaan wereldwijde standaards waarin de rollen, competenties en benodigde ervaring in het it-vakgebied worden beschreven. En daarmee wordt opnieuw een belangrijke stap voorwaarts gezet. Je kunt nog zo mooi technische protocolletjes en interfaces hebben afgesproken, eenduidigheid hebben bereikt over semantiek en inhoud en zelfs met zijn allen een uniforme werkwijze volgen, als de betrokken individuen niet vergelijkbare niveaus hebben, wordt niets bereikt. Alsof je een kleuterklas loslaat in een ISO 9000 gecertificeerde fabriekshal. En ga nu maar lekker samen auto’s produceren, jongens en meisjes.
Het zijn duidelijk onderscheidbare stappen naar meer volwassen samenwerking. En elke organisatie kan zijn eigen stadium van standaardisatie eraan spiegelen.
In München hebben we ondertussen een avond gehad met typisch Beiers vermaak. Veel lederhosen, gejodel en dijengeklets. Sommige zaken moeten misschien maar niet wereldwijd worden gestandaardiseerd, denk je dan onwillekeurig.
Gepubliceerd in IT Executive, 29 oktober 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten