We geven ons in het vaderlandse IT-landschap met veel enthousiasme over aan de geneugten van het zogenaamde Polderen. Dat gebeurt vooral als de bedrijfsvoering stevig wordt opgeschud. Er wordt dan besloten om een aantal afdelingen samen te voegen. Of er vindt een overname plaats door een ander bedrijf. Of door een consortium van bedrijven. Ik noem maar wat volstrekt willekeurige voorbeelden.
In veel gevallen is kostenbesparing het allereerste doel. Nieuwe combinatieproducten en de tranenverwekkende synergie van aanvullende bedrijfsculturen: allemaal heel ambitieus, maar liever eerst eens lekker ordinair veel geld besparen door processen, organisatie-eenheden en systemen voortvarend in elkaar te schuiven.
Dat is althans de theorie. In de praktijk gaan we polderen.
Velen hebben wel eens ervaren hoe dat voelt. Elk bedrijf of organisatieonderdeel heeft zijn eigen processen en bijbehorende systemen. Meestal zijn die gebaseerd op schimmige historie, onuitgesproken mores, vader op zoon overleveringen en ongedocumenteerde beslissingen die mogelijk ooit relevant zijn geweest. Leg het bij elkaar en je krijgt een pandemonium van tegengestelde, lokale belangetjes, vaker gestuurd door emoties en behoudzucht dan door ratio.
Al polderend moet het iedereen naar de zin worden gemaakt. Voor je het weet, wordt er politiek bedreven in plaats van dat er geherstructureerd wordt. Misschien blijven alle bestaande systemen en processen wel en volgen er complexe integratieprojecten om de dubieuze eindjes aan elkaar te knopen. Of er ontstaat een potsierlijk compromis van halfzachte net niet oplossingen, optimistisch aangeduid als een Best of Breed mix.
Wat kan het een warm gevoel geven, zo’n consensusarchitectuur. Bijna jammer als de effectiviteit ervan veel te gering blijkt. Dan zijn er drastischere scenario’s nodig om de partijen A en B te verenigen.
Er kan bijvoorbeeld exclusief worden gekozen voor de processen en systemen van partij A, waarop partij B in zijn geheel wordt overgezet. Een snel en ruw scenario met winnaars en verliezers dat verrassend aan diepte wint als partij B de veel grotere of sterkere partij is.
Een ander scenario vervangt eenvoudigweg alle bestaande systemen van beide partijen door één nieuw systeem, hoogstwaarschijnlijk een minimaal aangepast standaardpakket. A en B moeten nu beiden door een duur, ingrijpend veranderingstraject, waarbij de gezamenlijk beleefde pijn zomaar tot een onverwachte golf van verbroedering kan leiden.
Hoe dan ook, polderen lijkt snel onmodieus te worden in IT-kringen. Of zullen we er eerst eens over praten?
Gepubliceerd in IT Executive, 7 november 2007
vrijdag, november 09, 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten