woensdag, april 25, 2007

IT-Executive wacht op Godot

Vanaf nu publiceer ik een twee-wekelijkse column in het nieuwe blad IT-Executive ("het magazine voor 24.500 IT-managers en businessmanagers met veel verantwoordelijkheid en weinig tijd").

Hieronder mijn eerste column.

Wachten op Godot

Heeft iedereen ondertussen een eigen zakelijk optrekje in Second Life laten ontwerpen? Nu zelfs de gemeente Zoetermeer een flinke hap uit de innovatiepot heeft genomen om een virtueel gemeentehuis neer te zetten, is de achterstand anders al geducht. En reken maar dat het druk is de virtuele gangen: journalisten, consultants, marketeers: hun haastig in elkaar geflanste avatars krioelen om elkaar heen om vooral maar niet de pointe te missen. Bewoners van Zoetermeer zul je er niet snel tegenkomen. En al helemaal geen raamambtenaren. Dat laatste zou wel eens een kwestie van tijd kunnen zijn, want in Second Life is Niets het altaar en draaien de hogepriesters er al lanterfanterend kringetjes omheen.

Geld verdienen met niets, het is eerder vertoond in de IT. En met Second Life kan het op veel manieren. Je kunt er bijvoorbeeld columns over schrijven. Of je kunt er een televisierapportage aan wijden. Ook kun je erover adviseren aan organisaties die hebben gehoord dat een niet te missen revolutie voorbij dendert. Of nog mooier, je specialiseert je in het bouwen van presences in Second Life, voor al die hijgerige, oningewijde klanten die als de dood zijn de boot te missen,

En anders kun je er altijd nog een baantje nemen. Zo heeft Randstad uitzendbureau een virtuele vestiging. Heel inspirerend. Kun je bijvoorbeeld fietsenmaker worden. Dan verkoop je in een virtuele winkel virtuele fietsen aan virtuele klanten (opvallend vaak als spectaculaire blondines vormgegeven) die er daarna al virtueel manoeuvrerend mee door de straten van Second Life paraderen. Iedereen jaloers! En heel begrijpelijk: eindelijk de wereldbaan die je in het normale leven allang niet meer tegenkomt.

Jammer van de ABN Amro. Die hebben het net niet helemaal begrepen. Zoeken ze iemand om in de huid kruipen van hun 3D gastvrouw Amber (proef even van de krankzinnige creativiteit achter deze naam, bij de ING-bank hebben ze strak Inge), krijgen ze er tientallen sollicitaties op. Op het scherm is de een nog vlotter dan de ander. Maar de finale kandidaten moeten wel even op het echte kantoor van ABN Amro langskomen. In Real Life, als het ware. Dat zal een paniek hebben gegeven, in al die schuwe koppetjes. Volgens de bank moet je de kandidaten 'toch in het echt zien om de keus te kunnen maken'. Typisch geval van het punt op meerdere straatlengtes missen.

Na alle doorstane emoties is er ’s avonds gelukkig weer de escapistische vertrouwdheid van Second Life. Vlak naast het gemeentehuis is een 3D schouwburg opgericht en heden speelt Wachten op Godot: twee lusteloze, als zwervers ontworpen avatars wachten de komst van de mysterieuze meneer Godot af.

Die schijnt eindelijk alle antwoorden te hebben.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Als zijnde Zoetermeerder kan ik met enige trots melden dat ook ik nog geen enkele virtuele stap in de wereld van Second Life heb gezet. Verder heeft ook niemand in mijn omgeving nog durven toegeven dit wel te doen, al besteden ze over het algemeen heel wat tijd op het Internet. Het beeld dat in deze column wordt geschetst komt dus in ieder geval goed overeen met de werkelijkheid zoals ik hem ken. Maar of de burger bereikt wordt of niet, in ieder geval weet Zoetermeer de media wel goed te bereiken. We hebben zelfs nog een popster met virtueel zangtalent achter de hand, mocht de media-aandacht voor Second Life op termijn afzwakken.

Ron zei

Verdorie, die popster kun je volgens mij beter in SL dan in Real Life tegenkomen. Sterkte daar, in Zoetermeer.