Ron Tolido's Holistic Beach Blog

In het kader van mijn huidige serie Exotische Rondreizen Via Uitputtende Vliegtochten bezocht ik deze week Moskou. Op zich een existentieel moment, rondlopen over het Rode Plein en dan zien hoe MTV-russinnen als Arna Kournikova-kloontjes langs het mausoleum van Lenin huppelen. Volgens een taxi-chauffeur zijn er nog maar weinig Russische jongeren die weten wie Lenin is. Met spijt in zijn stem vertelde hij over de oude Soviet Unie: de gouden tijd waarin hij voor het leger in Leningrad schuilkelders bouwde voor 'Amerrrican Nuclearrr Bombs'. Net op het moment dat hij me dat uitlegde reden we door een brede winkelstraat met aan de ene kant de McDonalds en aan de andere kant Pizza Hut (in Russische letters opgeschreven, dat dan weer wel). Op het gebied van de automatisering komen de Russen maar met tegenzin op gang. Het elan uit India zit er ook niet bepaald in: voor tienen schijnt geen Rus wat te doen en rond 3 uur lopen de wegen alweer vol met forensen. Net Den Haag eigenlijk. Rusland binnenkomen is overigens geen pretje. Een douaniére van het type Victoria Koblenko keek me bijna een halve minuut lang indringend aan, en niet specifiek met een bemoedigende blik. Dat kon ze overigens pas doen nadat ik bijna een uur in de rij had gestaan bij de paspoortcontrole. Moskou verlaten is bijna nog een helser karwei. De bagage wordt zeker vijf maal doorgelicht en snauwerige ambtenaren vormen een meerlaags kordon dat steeds een ander officiëel document wenst te inspecteren. Nu begrijp ik waar de term Red Tape vandaan komt. Dealsniettemin, het Rode Plein is zowel overdag als 's avonds een plek waar je misschien wel eens in je leven moet hebben gestaan. Of het veel meer dan dat gaat worden, weet ik dan nog niet zo net. With Love From Moscou staat er op mijn tasje van de Tax-free shop. Is er in ieder geval nog iemand vriendelijk geweest.