Achteraf kon het niet anders, of de Paus hield het voor gezien op het moment dat wij Rome bezochten. This town ain't big enough for the both of us, zoiets. Net voordat 2 miljoen pelgrims op vliegveld Leonardo da Vinci arriveerden aanvaardden wij de terugreis. Timing bestaat.
Evengoed weet je niet precies wat je het meest bijblijft van een lang weekend Rome.
Waren het de 9 volmaakt uniforme Italiaanse politie-Lancia's die in gesloten formatie met zwaailicht en gillende sirene door de drukste winkelstraat van de hele stad kwamen scheuren zonder enig duidelijk doel of aanwijsbare aanleiding? Had de autochtoon gelijk die beweerde dat 'die jongens gewoon even hun nieuwe speeltjes aan het proberen zijn'? Of was er toch iets ernstigs aan de hand?
Of waren het de (opnieuw) 9 politiemotoren die we op de snelweg zagen rijden, op weg naar het vliegveld? Net te kleine motorrijders op net te grote BMW's met véel te strakke zonnebrillen. En die het overduidelijk zo naar hun zin hadden dat er eigenlijk geen sprake kon zijn van een zakelijke aanleiding.
Onze taxichauffeur had er een duidelijke mening over: 'bij de vertrekhal draaien ze weer om en rijden ze hetzelfde stuk terug'. Dezelfde taxichauffeur sprak overigens verbijsterend goed Engels met bijna onnatuurlijk dik aangezette volzinnen. Als je een Italiaanse chauffeur vraagt wat hij van de dood van de Paus vindt, verwacht je eigenlijk een antwoord in de trant van 'Ietze verry verry settt'. Nu was het meer 'Well, to be quite honoust, taking all relevant circumstances in thorough consideration, I guess I have to comment that the Holy Father has actually made some very clear metaphysical or at least spiritual statements, even in the very last stages of his obvious suffering'. Veel buitenlandse vrienden, verklaarde onze chauffeur. En zo nu en dan eens een jaartje elders ter wereld werken.
woensdag, april 06, 2005
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten