Als je in weer eens zo'n vlaag van over-the-top ijdelheid op je eigen naam op Internet zoekt, stuit je op het volgende verontrustende fragment. Blijkt uiteindelijk over de recente RAD race te gaan, waarbij ik jurylid was. Best goed om alvast wat Chinees te gaan oefenen. Tegen de tijd dat we daar over een paar jaar de Olympische spelen hebben (ik denk overigens niet dat Tiësto weer de openingsact gaat verzorgen) is de hele zakenwereld op het Verre Oosten gespitst. Doet me denken aan het achteraf zeer visionaire Blade Runner van Ridley Scott. Nederland één groot Chinatown. Gewoon een kwestie van tijd. En Rutger Hauer loopt er alvast in rond.

O ja. Voor ik het vergeet in mijn BOL-verlanglijstje te zetten: in november 2005 verschijnt het eerste deel van de Volledige Werken van Willem Frederik Hermans. Het worden uiteindelijk 24 delen, elk zo'n 1000 bladzijden. Minder geschikt om mee te nemen in de koffer op vakantie. Het eerste deel bevat de vroege werken Conserve en De tranen der acacia's. Leuk hé, ik ben jarig op 25 november.

In de afdeling niet te versmaden websites wijs ik vandaag graag op www.willemfrederikhermans.nl. Hoezo eeuwig voortleven. Ronduit spectaculair is de op de site gebruikte audio-indexing technologie: daarmee kunnen alle door Hermans gegevens radio-interviews en andere spreekbeurten worden doorzocht op specifieke woorden. En dat uitsluitend en alleen op basis van het digitale geluid. Als deze technologie voortschrijdt kunnen we vroeg of laat met behulp van Google checken of we de laatste 25 jaar nog ergens in een radio- of TV-programma zijn genoemd. Ik noem maar wat. Voor minister Donner is het misschien leuk om te weten dat je op deze manier nog eens wat nuttigs kunt doen met al die telefoongesprekken die worden opgeslagen. Gewoon een beetje creatief zoeken op de juiste criminele buzzwords en je plukt er zo de potentiële misdaadgesprekjes uit.

VROUW PEILER KATHOLIEKE KERK IN NEDERLAND kopt het NRC Handelsblad in joekels van letters op de voorkant. Erg interessant. Maar wel fout. Dat woord 'peiler' bedoel ik dan. moet namelijk 'pijler' zijn. Nog even gecheckt op vandale.nl en zelfs via google, maar de werkelijkheid is onverbiddelijk. Maandagochtend maar eens de ingezonden brieven peilen op reacties. En ik maar abonnee blijven van NRC omdat ik dan zoveel leuke nieuwe woorden leer.

In de trein door Zweden lees ik zojuist dat emailen nog meer afstompt dan blowen. Je zal dus maar een wietrokende emailer annex msn'er zijn. Far out weetjewel.

Het blijft voorlopig toch nog wel bijzonder om middenin de wildernis van Zweden (Stockholm 492 km, zag ik zojuist) vanuit een bus vol kakelende Zweden je weblog bij te werken. Met dank aan de onverstoorbare Blackberry.

Afgelopen week werd ik geïnterviewd door het Algemeen Dagblad over de situatie bij het UWV. Daar zijn ze alleen in staat om te tellen of een werkeloze wel netjes elke twee weken heeft gesolliciteerd. Maar inhoudelijk vindt er geen kwaliteitscontrole plaats. Kun je dus als boekhouder rustig solliciteren op de functie van Voltijds Hoogleraar Kernfusie en dan teleurgesteld aan het UWV laten weten dat het weer niet gelukt is. Met behulp van wat slimme software - die we ondertussen in spamfilters al volop tegenkomen - valt daar wel een mouw aan te passen. Zouden de brieven wel electronisch beschikbaar moeten zijn, of op zijn minst in afgedrukte vorm, want handgeschreven sollicatiebrieven zijn nog wat lastiger te verwerken. Hier het interview, in PDF-formaat. Ondertussen ga ik even door met het solliciteren naar de functie van Paus. Ik ken Rome ondertussen immers als mijn broekzak.

Achteraf kon het niet anders, of de Paus hield het voor gezien op het moment dat wij Rome bezochten. This town ain't big enough for the both of us, zoiets. Net voordat 2 miljoen pelgrims op vliegveld Leonardo da Vinci arriveerden aanvaardden wij de terugreis. Timing bestaat.

Evengoed weet je niet precies wat je het meest bijblijft van een lang weekend Rome.

Waren het de 9 volmaakt uniforme Italiaanse politie-Lancia's die in gesloten formatie met zwaailicht en gillende sirene door de drukste winkelstraat van de hele stad kwamen scheuren zonder enig duidelijk doel of aanwijsbare aanleiding? Had de autochtoon gelijk die beweerde dat 'die jongens gewoon even hun nieuwe speeltjes aan het proberen zijn'? Of was er toch iets ernstigs aan de hand?

Of waren het de (opnieuw) 9 politiemotoren die we op de snelweg zagen rijden, op weg naar het vliegveld? Net te kleine motorrijders op net te grote BMW's met véel te strakke zonnebrillen. En die het overduidelijk zo naar hun zin hadden dat er eigenlijk geen sprake kon zijn van een zakelijke aanleiding.

Onze taxichauffeur had er een duidelijke mening over: 'bij de vertrekhal draaien ze weer om en rijden ze hetzelfde stuk terug'. Dezelfde taxichauffeur sprak overigens verbijsterend goed Engels met bijna onnatuurlijk dik aangezette volzinnen. Als je een Italiaanse chauffeur vraagt wat hij van de dood van de Paus vindt, verwacht je eigenlijk een antwoord in de trant van 'Ietze verry verry settt'. Nu was het meer 'Well, to be quite honoust, taking all relevant circumstances in thorough consideration, I guess I have to comment that the Holy Father has actually made some very clear metaphysical or at least spiritual statements, even in the very last stages of his obvious suffering'. Veel buitenlandse vrienden, verklaarde onze chauffeur. En zo nu en dan eens een jaartje elders ter wereld werken.

Vanuit Rome een korte bijdrage, ingetikt via de Blackberry die opnieuw als een zonnetje blijkt te lopen. De gezondheidstoestand van de paus zou gestabiliseerd zijn, maar wij zijn aan de andere kant nog niet in de buurt van het Sint Pietersplein geweest. Op de Italiaanse TV gaat het uitsluitend en alleen over Papa Giovanni Paolo Due. Best interessant, je leert nog eens wat interessante zaken over diens jeugd (die hij ook blijkt te hebben gehad). Later meer.